خروج بی‌دلیل مایع شفاف از بینی یا گوش نشانه چیست؟
خیلی از ما تجربه آبریزش بینی را در مواقع سرماخوردگی، آلرژی یا حتی هوای سرد داشته‌ایم. اما اگر این مایع شفاف، بی‌دلیل و بدون هیچ علامت بیماری زمینه‌ای از بینی یا حتی گوش خارج شود، چه؟ بسیاری از افراد ممکن است این اتفاق را بی‌اهمیت بدانند یا تصور کنند چیز ساده‌ای است که خودش برطرف می‌شود. اما گاهی همین علامت کوچک، می‌تواند نشانه‌ای از یک اختلال مهم و کمتر شناخته‌شده باشد.
خروج مایع شفاف از بینی یا گوش، اگر با علائم خاصی همراه باشد یا مکرر اتفاق بیفتد، می‌تواند نشانه‌ای از نشت مایع مغزی نخاعی (CSF) باشد؛ پدیده‌ای که در صورت بی‌توجهی ممکن است باعث بروز عوارض جدی برای سلامت مغز و سیستم عصبی شود.
در این مقاله، به بررسی دقیق‌تر این علامت نادر ولی مهم می‌پردازیم تا اگر با آن مواجه شدیدT چه برای خودتان، چه برای یکی از نزدیکانتان، بتوانید با آگاهی بیشتر تصمیم بگیرید و به‌موقع پیگیری‌های لازم را انجام دهید.
خروج مایع شفاف از بینی یا گوش نشانه چیست؟
در نگاه نخست، خروج مایع شفاف از بینی یا گوش ممکن است بی‌اهمیت به نظر برسد؛ بسیاری آن را با آبریزش ناشی از آلرژی یا سرماخوردگی اشتباه می‌گیرند. اما زمانی که این ترشح بی‌دلیل و بدون سایر علائم شایع مانند عطسه یا گرفتگی بینی رخ می‌دهد، لازم است با دقت بیشتری به آن توجه شود.
این وضعیت در برخی موارد می‌تواند نشانه نشت مایع مغزی نخاعی باشد؛ مایعی حیاتی که اطراف مغز و نخاع را در بر گرفته و نقش محافظتی دارد. زمانی که این مایع از طریق سوراخی کوچک در پرده‌های اطراف مغز به بیرون نشت کند، ممکن است به شکل ترشح شفاف از بینی یا گوش ظاهر شود.
اگرچه نادر است، اما این نشانه می‌تواند هشداری جدی درباره آسیب‌دیدگی‌های داخلی یا ضعف در ساختارهای محافظ مغز باشد. تشخیص زودهنگام و پیگیری پزشکی در این‌گونه موارد اهمیت زیادی دارد، زیرا در صورت بی‌توجهی، ممکن است به عفونت‌های خطرناک یا مشکلات نورولوژیکی منجر شود.
نشت مایع مغزی نخاعی (CSF Leak)؛ علت اصلی مایع شفاف بی‌دلیل
بدن انسان مجموعه‌ای دقیق و هماهنگ از سازوکارهایی است که هر یک نقش مهمی در حفظ سلامت ایفا می‌کنند. یکی از این سازوکارهای حیاتی، وجود مایع مغزی نخاعی یا به‌اختصار CSF است که مانند یک لایه محافظ، اطراف مغز و نخاع را احاطه کرده و ضربه‌های مکانیکی را جذب می‌کند. در شرایط عادی، این مایع در فضای بسته‌ای قرار دارد و نباید از آن خارج شود.
اما در برخی موارد، به دلیل آسیب‌دیدگی، جراحی، افزایش فشار داخلی یا حتی به شکل خودبه‌خود، بخشی از بافت اطراف مغز یا نخاع دچار پارگی یا ضعف می‌شود. این اتفاق باعث می‌شود مایع مغزی نخاعی به بیرون نشت کند؛ پدیده‌ای که آن را با نام نشت CSF می‌شناسیم.
این نشت اغلب از طریق بینی یا گاهی گوش خود را نشان می‌دهد و ممکن است تنها علامت ظاهری آن، ترشح شفاف و بی‌دلیل باشد. در حالی که ممکن است فرد در ابتدا آن را ساده تلقی کند، واقعیت این است که نشت CSF نیازمند تشخیص دقیق و رسیدگی تخصصی است. بی‌توجهی به این علامت می‌تواند راه را برای عفونت‌های خطرناک از جمله مننژیت هموار کند.
شناخت این پدیده و آگاهی از نقش آن به‌عنوان یکی از اصلی‌ترین دلایل خروج غیرعادی مایع شفاف از بینی یا گوش، می‌تواند گامی مهم در پیشگیری از آسیب‌های جدی عصبی باشد.
علائم نشت مایع مغزی نخاعی
گاهی بدن تلاش می‌کند از طریق نشانه‌های ظاهری، ما را نسبت به یک مشکل داخلی آگاه کند؛ نشت مایع مغزی نخاعی نیز یکی از همین موارد است که با علائمی خاص، خود را نشان می‌دهد. شناخت این علائم می‌تواند نقش مهمی در تشخیص به‌موقع و پیشگیری از عوارض بعدی داشته باشد.
شایع‌ترین نشانه‌ای که بسیاری از افراد تجربه می‌کنند، سردردی مداوم و متفاوت از سردردهای معمول است؛ این نوع سردرد اغلب زمانی که فرد در حالت ایستاده یا نشسته قرار می‌گیرد شدت می‌یابد و با دراز کشیدن کاهش پیدا می‌کند. همین ویژگی بارز، می‌تواند زنگ هشدار اولیه باشد.
از دیگر علائم نشت مایع مغزی نخاعی می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
- خروج مایع شفاف از بینی یا گوش که بدون دلیل مشخص و به‌صورت مداوم یا متناوب رخ می‌دهد.
- احساس فشار یا سنگینی در سر به‌ویژه هنگام حرکت یا تغییر وضعیت بدن.
- تهوع، استفراغ و گیجی که ممکن است در کنار سردرد دیده شوند.
- وزوز گوش یا کاهش شنوایی موقتی به‌دلیل اختلال در تعادل مایع درون‌جمجمه‌ای.
- تاری دید یا دوبینی به‌ویژه اگر نشت در ناحیه جمجمه اتفاق افتاده باشد.
نکته مهم آن است که این علائم همیشه باهم ظاهر نمی‌شوند و شدت آن‌ها نیز ممکن است در افراد مختلف متفاوت باشد. در نتیجه، توجه به حتی یکی از این نشانه‌ها به‌ویژه در غیاب دلایل رایج مانند سرماخوردگی، باید جدی گرفته شود.
تفاوت آبریزش بینی ساده با نشتی مایع مغزی نخاعی
آبریزش بینی یکی از علائم بسیار شایعی است که بیشتر افراد در طول زندگی بارها آن را تجربه می‌کنند؛ معمولاً به‌دنبال سرماخوردگی، آلرژی، یا تغییرات فصلی رخ می‌دهد و در بسیاری از موارد نیاز به نگرانی ندارد. اما زمانی که این ترشح شفاف بدون هیچ دلیل مشخص و به‌صورت مداوم ادامه پیدا کند، باید به احتمال نشت مایع مغزی نخاعی نیز توجه کرد.
برای تمایز میان این دو وضعیت، شناخت ویژگی‌های ظاهری و شرایط همراه آن‌ها اهمیت زیادی دارد:
| ویژگی‌ها | آبریزش بینی ساده | نشت مایع مغزی نخاعی (CSF Leak) |
|---|---|---|
| نوع مایع | اغلب کدر یا غلیظ (مخصوصا در عفونت‌ها) | کامل شفاف، رقیق و بی‌رنگ |
| میزان ترشح | معمولا متغیر و همراه با سایر علائم مانند عطسه یا گرفتگی بینی | ترشح مداوم و یک‌طرفه، بدون عطسه یا سایر علائم |
| زمان وقوع | بیشتر در زمان بیداری یا تماس با آلرژن‌ها | ممکن است هنگام خم شدن یا بلند شدن از تخت بیشتر شود |
| علائم همراه | تب، گلودرد، سرفه | سردرد وضعیتی، تهوع، وزوز گوش، تاری دید |
نکته مهم اینجاست که در نشت مایع مغزی نخاعی، فرد معمولاً هیچ علامت عفونتی ندارد و در عوض با علائم عصبی یا سردردهای خاص مواجه می‌شود. اگر خروج مایع شفاف فقط از یک سوراخ بینی اتفاق بیفتد و با تغییر وضعیت بدن (مثل خم شدن یا ایستادن) تشدید شود، بررسی دقیق‌تر پزشکی ضروری خواهد بود.
تشخیص درست تنها با ارزیابی تخصصی امکان‌پذیر است، اما شناخت تفاوت‌ها می‌تواند نخستین گام مهم در مسیر پیگیری به‌موقع باشد.
مایع مغزی نخاعی چه رنگی است؟
در حالت طبیعی، مایع مغزی نخاعی کاملا شفاف، بی‌رنگ و آب‌مانند است. اگر مقدار کمی از آن روی دست یا پارچه بریزد، ممکن است با آب اشتباه گرفته شود. این شفافیت نشانه سلامت آن است و هر تغییری در رنگ یا قوام آن می‌تواند نشانه‌ای از یک مشکل جدی باشد.
گاهی در شرایط خاص مانند عفونت، خونریزی مغزی یا ضربه به سر، رنگ مایع مغزی نخاعی تغییر می‌کند. برای نمونه:
- مایع تیره یا کدر ممکن است نشان‌دهنده وجود عفونت مانند مننژیت باشد.
- مایع صورتی یا مایل به قرمز می‌تواند به دلیل وجود خون در آن باشد، که ممکن است ناشی از آسیب یا خونریزی مغزی باشد.
- مایع زرد کمرنگ اغلب به دنبال تجزیه گلبول‌های قرمز و خونریزی قدیمی ایجاد می‌شود و نیاز به بررسی فوری دارد.
به همین دلیل، پزشکان هنگام گرفتن نمونه از طریق روش‌هایی مانند پونکسیون کمری (Lumbar puncture)، هم به رنگ و هم به شفافیت آن توجه ویژه دارند. این مایع، نه‌تنها وسیله‌ای برای محافظت از مغز و نخاع است، بلکه نشانه‌ای حساس از وضعیت داخلی بدن نیز به‌شمار می‌آید.
چه زمانی خروج مایع شفاف از بینی یا گوش خطرناک است؟
در ظاهر، خروج مقدار کمی مایع شفاف از بینی یا گوش ممکن است چندان جدی به نظر نرسد، به‌ویژه اگر فرد علائم دیگری نداشته باشد. اما بدن گاهی از همین نشانه‌های کوچک برای هشدار دادن استفاده می‌کند. مسئله اینجاست که تشخیص تفاوت میان یک علامت بی‌خطر و نشانه‌ای از یک اختلال جدی، به سادگی ممکن نیست.
اگر مایع خارج‌شده از بینی یا گوش دارای ویژگی‌های زیر باشد، مراجعه به پزشک ضروری است:
- شفاف، رقیق، بی‌بو و بدون حالت چسبندگی باشد
- فقط از یک سمت بینی یا گوش ترشح شود
- به‌صورت مداوم یا با تغییر وضعیت بدن (مثلاً خم شدن یا ایستادن) افزایش یابد
- همراه با سردرد شدید، تهوع، تاری دید یا وزوز گوش باشد
در چنین شرایطی، احتمال نشت مایع مغزی نخاعی مطرح می‌شود؛ وضعیتی که اگر نادیده گرفته شود، می‌تواند راه را برای عفونت‌های جدی از جمله مننژیت باز کند. همچنین، افت فشار داخل جمجمه ممکن است عملکرد مغز را تحت‌تأثیر قرار دهد و فرد را در معرض خطرات بیشتری قرار دهد.
در مقابل، اگر ترشح با علائم معمول سرماخوردگی، آلرژی یا التهاب سینوس همراه باشد، احتمال نشت CSF کمتر است؛ با این حال، ادامه‌دار بودن این وضعیت حتی در این حالت نیز نیاز به بررسی دارد.
در نهایت، هر زمان که ترشح بی‌دلیل مایع شفاف از بینی یا گوش با علائم غیرمعمول همراه شود، باید آن را جدی گرفت. تشخیص زودهنگام، ساده‌ترین راه برای جلوگیری از پیامدهای پیچیده و پرهزینه بعدی است.
آزمایش‌ها و روش‌های تشخیص نشت مایع مغزی نخاعی
تشخیص نشت مایع مغزی نخاعی با بررسی دقیق سابقه علائم آغاز می‌شود، اما برای اطمینان از وجود نشت و تعیین محل دقیق آن، نیاز به آزمایش‌های تخصصی و تصویربرداری‌های پیشرفته وجود دارد. این روند ممکن است در ابتدا کمی پیچیده به نظر برسد، اما هدف اصلی آن جلوگیری از آسیب‌های جدی‌تر به مغز و سیستم عصبی است.
در ادامه به مهم‌ترین روش‌های تشخیصی اشاره می‌کنیم:
۱. آزمایش بتا-۲ ترانسفرین (Beta-2 transferrin)
این آزمایش، دقیق‌ترین روش برای تأیید وجود مایع مغزی نخاعی در ترشحات بینی یا گوش است. این نوع پروتئین به‌طور اختصاصی در CSF یافت می‌شود و در سایر مایعات بدن وجود ندارد. در صورت مثبت بودن نتیجه، تشخیص نشت تقریباً قطعی است.
۲. تصویربرداری با سی‌تی اسکن (CT scan)
سی‌تی اسکن با استفاده از ماده حاجب (کنتراست)، برای بررسی وجود سوراخ یا شکاف در استخوان‌های جمجمه به‌کار می‌رود. این روش به‌ویژه در تشخیص نشت‌های ناشی از ضربه یا جراحی‌های قبلی مؤثر است.
۳. ام‌آر‌آی (MRI) با تکنیک‌های خاص
تصویربرداری ام‌آر‌آی با توالی‌های ویژه می‌تواند محل نشت را مشخص کند. این روش غیرتهاجمی است و اغلب در نشت‌های با فشار کم یا نشت‌های مزمن کاربرد دارد.
۴. میلوگرافی (Myelography)
در این روش ماده حاجب به فضای اطراف نخاع تزریق می‌شود و پس از آن با کمک سی‌تی یا ام‌آر‌آی تصاویر گرفته می‌شود. این تکنیک زمانی استفاده می‌شود که نشت در ستون فقرات یا قاعده جمجمه مشکوک باشد.
۵. رادیونوکلئید سینتی‌گرافی (Radionuclide cisternography)
روشی حساس برای تشخیص نشت‌های مخفی یا پیچیده است. در این روش از مواد رادیواکتیو خفیف استفاده می‌شود تا مسیر حرکت مایع در بدن مشخص گردد.
تشخیص درست نشت CSF، نه‌تنها به انتخاب درمان مناسب کمک می‌کند، بلکه در پیشگیری از عوارض جدی مانند عفونت‌های مغزی نیز نقش تعیین‌کننده‌ای دارد. مراجعه به‌موقع و پیگیری کامل آزمایش‌ها، بهترین راه برای حفظ سلامت سیستم عصبی است.
درمان نشت مایع مغزی نخاعی
نشت مایع مغزی نخاعی (CSF Leak) یکی از آن اختلالاتی است که اگر به‌موقع تشخیص داده شود، می‌توان آن را با روش‌های مؤثر و در بسیاری موارد، غیرتهاجمی کنترل کرد. نوع درمان به محل نشت، شدت علائم و علت اصلی ایجاد آن بستگی دارد، اما خوشبختانه گزینه‌های متنوعی برای کمک به بهبود این وضعیت در دسترس است.
۱. استراحت مطلق و مراقبت محافظه‌کارانه
در بسیاری از موارد، به‌ویژه اگر نشت کوچک و تازه باشد، بدن توانایی ترمیم خود را دارد. در این شرایط، پزشک توصیه می‌کند بیمار چند روز تا یک هفته در حالت درازکش استراحت کند، از بلند کردن اجسام سنگین و خم شدن پرهیز نماید و مصرف مایعات را افزایش دهد.
۲. تزریق خون اپیدورال
این روش یکی از رایج‌ترین درمان‌ها برای نشت‌های ناحیه نخاع است. در این روش، مقدار کمی از خون بیمار به فضای اپیدورال (اطراف نخاع) تزریق می‌شود. خون تزریق‌شده در محل نشت لخته شده و آن را می‌بندد. این روش اغلب در صورت وجود سردردهای وضعیتی شدید تجویز می‌شود و در بیشتر موارد بسیار مؤثر است.
۳. درمان دارویی
برخی داروها می‌توانند با کاهش تولید مایع مغزی نخاعی یا کنترل علائم مانند سردرد و تهوع کمک‌کننده باشند. البته دارو به‌تنهایی برای بستن محل نشت کافی نیست، اما می‌تواند روند درمان را پشتیبانی کند.
۴. درمان جراحی
در صورتی که نشت مزمن باشد یا به روش‌های محافظه‌کارانه پاسخ ندهد، ممکن است نیاز به جراحی برای ترمیم محل آسیب‌دیده باشد. جراح با استفاده از تکنیک‌های خاص و کم‌تهاجمی، سوراخ یا شکاف در غشاهای اطراف مغز یا نخاع را ترمیم می‌کند. این روش به‌ویژه در نشت‌های داخل جمجمه یا بعد از جراحی‌های مغز و سینوس کاربرد دارد.
در مجموع، درمان نشت اغلب موفقیت‌آمیز است، به‌شرط آنکه تشخیص به‌موقع انجام شود و پیگیری لازم صورت گیرد. بی‌توجهی به این مشکل نه‌تنها باعث طولانی شدن روند درمان می‌شود، بلکه می‌تواند فرد را در معرض عفونت‌های مغزی یا اختلالات مزمن قرار دهد. بنابراین، اگر علائمی از نشت مایع مغزی نخاعی مشاهده شد، مراجعه سریع به پزشک ضروری است.
آیا نشت مایع مغزی نخاعی خودبه‌خود درمان می‌شود؟
وقتی با علائمی مانند خروج مایع شفاف از بینی یا گوش، سردردهای غیرعادی یا احساس سنگینی در سر مواجه می‌شویم و احتمال نشت مایع مغزی نخاعی مطرح می‌شود، یکی از پرسش‌های رایج این است: آیا این مشکل می‌تواند خودبه‌خود برطرف شود یا نیاز به درمان تخصصی دارد؟
پاسخ به این پرسش بستگی به محل نشت، شدت آن و وضعیت عمومی بیمار دارد. در برخی موارد، به‌ویژه زمانی که نشت خفیف باشد و زود تشخیص داده شود، بدن می‌تواند به‌طور طبیعی محل آسیب‌دیده را ترمیم کند. در این شرایط، پزشکان استراحت مطلق، افزایش مصرف مایعات و پرهیز از فعالیت‌های سنگین را توصیه می‌کنند. هدف این اقدامات، کاهش فشار داخلی و کمک به بسته شدن ناحیه نشت است.
اما واقعیت این است که همه موارد نشت به‌صورت خودبه‌خود درمان نمی‌شوند. در بسیاری از بیماران، علائم ادامه‌دار باقی می‌ماند و حتی ممکن است با گذشت زمان تشدید شود. اگر ترشح مایع متوقف نشود یا علائمی مانند سردردهای وضعیتی، تهوع یا اختلالات بینایی ادامه یابد، احتمالاً بدن نتوانسته ناحیه آسیب‌دیده را ترمیم کند و مداخله پزشکی ضروری خواهد بود.
بی‌توجهی به نشت طولانی‌مدت می‌تواند باعث بروز عوارضی مانند مننژیت (عفونت پرده‌های مغز)، افت فشار داخل جمجمه و آسیب‌های عصبی شود. بنابراین اگرچه در برخی موارد درمان خودبه‌خود امکان‌پذیر است، اما این موضوع باید تحت نظر پزشک بررسی و تایید شود.
نشت CSF ممکن است در موارد خفیف و موقتی به‌طور خودبه‌خود ترمیم شود، اما انتظار برای درمان بدون بررسی پزشکی، تصمیمی خطرناک است. هرگونه تاخیر در تشخیص یا درمان می‌تواند مسیر بهبودی را دشوارتر کند. پیگیری زودهنگام، کلید پیشگیری از عوارض جدی است.
عوارض نشت مایع مغزی نخاعی در صورت عدم درمان
بدن انسان توانایی شگفت‌انگیزی در ترمیم و مقابله با اختلالات دارد، اما برخی مشکلات بدون درمان مناسب، می‌توانند به پیامدهایی جدی و گاه جبران‌ناپذیر منجر شوند. نشت مایع مغزی نخاعی یکی از همین موارد است که در صورت بی‌توجهی، می‌تواند سلامت مغز و سیستم عصبی را به خطر بیندازد.
این مایع شفاف و بی‌رنگ، وظیفه‌ای فراتر از «پر کردن فضای اطراف مغز و نخاع» دارد. مایع مغزی نخاعی به جذب ضربه، تنظیم فشار داخل جمجمه و تغذیه بافت‌های عصبی کمک می‌کند. از دست رفتن بخشی از این مایع، تعادل عملکرد طبیعی مغز را بر هم می‌زند و در صورت تداوم، عوارض زیر ممکن است بروز کند:
۱. سردردهای مزمن و ناتوان‌کننده
یکی از نخستین و شایع‌ترین پیامدهای نشت درمان‌نشده، سردردهایی شدید است که با ایستادن یا نشستن تشدید می‌شود. این نوع سردرد نه‌تنها آزاردهنده است، بلکه می‌تواند کیفیت زندگی را به‌طور جدی تحت‌تأثیر قرار دهد.
۲. مننژیت (عفونت پرده‌های مغز)
زمانی که سد طبیعی میان محیط بیرونی و بافت‌های مغزی آسیب ببیند، احتمال ورود میکروب‌ها به فضای داخلی جمجمه افزایش می‌یابد. مننژیت یکی از خطرناک‌ترین پیامدهای نشت درمان‌نشده است و نیازمند درمان فوری و تخصصی است.
If a cranial CSF leak is left untreated, complications may occur. Possible complications include meningitis and tension pneumocephalus, which is when air enters the spaces surrounding the brain. Untreated spinal CSF leaks may lead to subdural hematomas, or bleeding on the surface of the brain.
اگر نشت مایع مغزی نخاعی در ناحیه جمجمه درمان نشود، ممکن است عوارضی به‌وجود آید. از جمله این عوارض می‌توان به مننژیت و پنوموسفالوس فشاری اشاره کرد؛ حالتی که در آن هوا وارد فضاهای اطراف مغز می‌شود. همچنین، نشت درمان‌نشده در ناحیه ستون فقرات ممکن است باعث ایجاد هماتوم ساب‌دورال یا خونریزی در سطح مغز شود.
۳. اختلال در شنوایی، بینایی یا تعادل
تغییرات مداوم در فشار مایع مغزی نخاعی می‌تواند باعث وزوز گوش، تاری دید، دوبینی یا عدم تعادل در حرکت شود. این علائم معمولاً در صورت تداوم نشت تشدید می‌شوند و بر عملکرد روزمره فرد اثر می‌گذارند.
۴. افزایش خطر آسیب‌های عصبی
اگر نشت برای مدت طولانی ادامه یابد، ممکن است بافت‌های عصبی در معرض فشار یا کشش قرار بگیرند. این موضوع می‌تواند منجر به اختلالات حسی، حرکتی یا شناختی شود که درمان آن‌ها دشوار و زمان‌بر خواهد بود.
نشت مایع مغزی نخاعی اگرچه در ظاهر یک علامت ساده به‌نظر می‌رسد، اما در صورت بی‌توجهی می‌تواند به زنجیره‌ای از عوارض جدی و حتی خطرناک منجر شود. درمان زودهنگام، نه‌تنها از آسیب‌های عصبی جلوگیری می‌کند، بلکه مانع از ورود به مسیرهای درمانی پیچیده‌تر در آینده خواهد شد.
لیست پزشکان مرتبط:
مهدی سخابخشمتخصص مغز و اعصاب (نورولوژی) | تهران- بابک زمانیمتخصص مغز و اعصاب (نورولوژی) | تهران
- رویا ابوالفضلیمتخصص مغز و اعصاب (نورولوژی) | تهران
- علیرضا رنجبر نائینیمتخصص مغز و اعصاب (نورولوژی) | تهران
- سید سهراب هاشمی فشارکیمتخصص مغز و اعصاب (نورولوژی) | تهران
- اکبر سلطان زادهمتخصص مغز و اعصاب (نورولوژی) | تهران
- مریم سلیمانی قره تپهمتخصص مغز و اعصاب (نورولوژی) | تهران
- فاطمه شعبانیمتخصص مغز و اعصاب (نورولوژی) | تهران
- کلینیک مغز و اعصاب نورالیکلینیک مغز و اعصاب و نوروساینس | تهران
- احمد قمی فرمتخصص مغز و اعصاب و ستون فقرات | تهران
