چگونه اختلال دو قطبی را تشخیص دهیم ؟

۱۴۰۲-۰۹-۳۰آخرین بروزرسانی: ۱۴۰۲-۱۰-۱۴

0 زمان تقریبی مطالعه 3 دقیقه

در این مقاله شما خواهید خواند

علائم اختلال دو قطبی

یکی از علائم اختلال دو قطبی، تغییرات شدید در خلق و خو روزانه است. فرد ممکن است در یک لحظه بسیار پرانرژی و هیجان‌زده باشد و در لحظه‌ی بعد به طور ناگهانی به حالت افسردگی و بی‌اشتهایی بیفتد. این تغییرات شدید در خلق و خو می‌توانند برای فرد و افراد اطرافش مشکلاتی را ایجاد کنند. این مطلب جنبه آموزشی و اطلاع رسانی دارد، در صورت مشکل به دکتر روانشناس و دکتر روانپزشک مراجعه کنید.

علاوه بر تغییرات شدید در خلق و خو، فرد مبتلا به اختلال دو قطبی ممکن است دچار افکار و اندیشه‌های ناهنجار شود. او ممکن است احساس کند که توانایی‌های خارق‌العاده‌ای دارد و به ایده‌های غیرمنطقی و خطرناک پی ببرد. این افکار و اندیشه‌ها می‌توانند به فرد و افراد اطرافش آسیب برسانند و نیاز به درمان حرفه‌ای داشته باشند.

علاوه بر تغییرات در خلق و خو و افکار ناهنجار، اختلال دو قطبی می‌تواند با تغییرات شدید در الگوی خواب و انرژی نیز همراه باشد. فرد ممکن است به طور ناگهانی از خواب بیدار شده و احساس کند که به طور کامل انرژی دارد. این تغییرات شدید در الگوی خواب و انرژی می‌توانند برای فرد و افراد اطرافش مشکلاتی را به همراه داشته باشند.

در نهایت، یکی دیگر از علائم اختلال دو قطبی، تغییرات شدید در رفتار و عملکرد فرد است. فرد ممکن است به طور ناگهانی و بدون دلیل قابل توجهی، از رفتار عادی خود دور شود و به رفتارهای خشونت‌آمیز، خطرناک یا خودکشی متمایل شود. این تغییرات در رفتار و عملکرد می‌توانند برای فرد و افراد اطرافش بسیار نگران‌کننده باشند و نیاز به مراقبت و درمان فوری داشته باشند.

روش‌های تشخیص اختلال دو قطبی

روش‌های مختلفی برای تشخیص اختلال دو قطبی وجود دارد. یکی از روش‌های معمول برای تشخیص این اختلال، مصاحبه با فرد مبتلا است. در این مصاحبه، پزشک سوالاتی در مورد تاریخچه بیماری، علائم حاضر و تغییرات در خلق و خو و انرژی می‌پرسد. این مصاحبه می‌تواند به پزشک کمک کند تا الگوهای تغییرات روانی را شناسایی کند و تشخیص درستی را برای اختلال دو قطبی قرار دهد.

روش دیگری که برای تشخیص اختلال دو قطبی استفاده می‌شود، مشاهده رفتار فرد است. پزشک ممکن است بخواهد رفتار فرد را به مدت طولانی مشاهده کند تا الگوهای تغییرات را تشخیص دهد. این مشاهدات می‌تواند شامل تغییرات در خواب و خوراک، سطح انرژی و فعالیت، رفتارهای خشونت‌آمیز یا خطرناک و تغییرات در روابط شخصی باشد. این مشاهدات می‌تواند به پزشک کمک کند تا تشخیص درستی را برای اختلال دو قطبی قرار دهد.

برخی از روش‌های تشخیص دو قطبی شامل آزمایش‌های خونی و تصویربرداری مغزی نیز هستند. آزمایش‌های خونی می‌توانند نشان دهنده تغییرات در سطح هورمون‌ها و شیمیایی‌های مغزی باشند که ممکن است با اختلال دو قطبی مرتبط باشند. تصویربرداری مغزی نیز می‌تواند نشان دهنده تغییرات در فعالیت مغزی باشد که ممکن است با اختلال دو قطبی مرتبط باشد.

در نهایت، تشخیص اختلال دو قطبی ممکن است نیاز به تشخیص تفاوت‌های آن با سایر اختلالات روانی داشته باشد. برای این منظور، پزشک ممکن است نیاز به بررسی تاریخچه بیماری، مشاهده رفتار و استفاده از آزمایش‌های تشخیصی داشته باشد.

تفاوت بین اختلال دو قطبی و سایر اختلالات روانی

اولین تفاوت بین اختلال دو قطبی و سایر اختلالات روانی، نوع تغییرات خلق و خو روزانه است. در اختلال دو قطبی، فرد تجربه‌های شدید از خوشحالی بی‌معنی و هیجان زده بودن (مانیا) را تجربه می‌کند، که به طور ناگهانی به تجربه‌های شدید از افسردگی و ناامیدی (افسردگی) تبدیل می‌شود. این تغییرات شدید و ناگهانی در خلق و خو، از سایر اختلالات روانی متمایز می‌شود.

دومین تفاوت بین اختلال دو قطبی و سایر اختلالات روانی، مدت زمان طولانی بودن دوره‌های هیپومانیا و افسردگی است. در اختلال دو قطبی، دوره‌های هیپومانیا (حالت بالا) و افسردگی (حالت پایین) به طور معمول برای چند هفته یا حتی ماه‌ها ادامه دارند. این مدت زمان طولانی، از سایر اختلالات روانی که معمولاً در دوره‌های کوتاه‌تری رخ می‌دهند، متمایز می‌شود.

سومین تفاوت بین اختلال دو قطبی و سایر اختلالات روانی، تأثیرات زندگی روزمره فرد است. در اختلال دو قطبی، تغییرات شدید در خلق و خو و انرژی می‌تواند تأثیرات جدی بر زندگی روزمره فرد داشته باشد. به عنوان مثال، در دوره‌های هیپومانیا، فرد ممکن است خریدهای بی‌رویه انجام دهد، رفتارهای خطرناک انجام دهد یا روابط اجتماعی خود را به خطر بیندازد. این تأثیرات قابل تمایز از سایر اختلالات روانی است که معمولاً تأثیرات کمتری بر زندگی روزمره فرد دارند.