اطفال و کودکان محتوای سلامتی مغز و اعصاب

چگونه با کودکان اوتیسم رفتار کنیم؟

۱۴۰۲-۰۶-۰۱آخرین بروزرسانی: ۱۴۰۲-۰۶-۰۱

0 زمان تقریبی مطالعه 5 دقیقه

در این مقاله شما خواهید خواند

اوتیسم یک اختلال ویژه توسعه‌ای است که تأثیرات آن بر روی ارتباطات اجتماعی، رفتارها و منافع ویژه فرد متغیر است. برخورد با فرد مبتلا به اوتیسم ممکن است چالش‌برانگیز باشد، اما با دانش و فهم مناسب، می‌توان به ایجاد یک محیط مثبت و حمایتی کمک کرد.

سعی در فهمیدن: هر فرد مبتلا به اوتیسم متفاوت است. سعی کنید اوتیسم را از دید فرد مبتلا ببینید و نیازها و مشکلات ویژه او را درک کنید.
استفاده از ارتباط مستقیم و ساده: زبان بدن و نوع سخن‌گویی غیرمستقیم ممکن است برای آنها گیج‌کننده باشد. بهتر است کلمات ساده و جملات کوتاه استفاده کنید.
محیط آرام و پیش‌بینی‌پذیر فراهم کنید: اغلب افراد مبتلا به اوتیسم به تغییرات ناگهانی حساس هستند. روتین‌ها و برنامه‌ریزی‌ها می‌توانند به آنها کمک کنند تا احساس امنیت کنند.
از واکنش‌های فیزیکی خودداری کنید: برخی از افراد مبتلا به اوتیسم ممکن است به تماس فیزیکی حساس باشند، پس قبل از آغاز هر گونه تماس، اطمینان حاصل کنید.
به آنها زمان بدهید: ممکن است به آنها زمان بیشتری نیاز داشته باشند تا به سوالات پاسخ دهند یا واکنش نشان دهند.
کمک به توسعه مهارت‌های اجتماعی: بازی‌های نقش‌آفرینی و تمرین‌های گروهی می‌تواند به آنها کمک کند تا مهارت‌های ارتباطی خود را بهبود ببخشند.
فهمیدن راه‌های ارتباطی غیرکلامی: بسیاری از افراد مبتلا به اوتیسم از راه‌های مختلف برای ارتباط استفاده می‌کنند، از جمله تصاویر، نشانه‌ها یا دستگاه‌های الکترونیکی.
تشویق و تقویت: تشویق و تقویت مثبت می‌تواند بسیار موثر باشد. هنگامی که یک فرد مبتلا به اوتیسم رفتار مثبتی انجام می‌دهد، او را تشویق کنید.
مطمئن شوید که اطلاعات و آموزش‌های مناسبی دارید: بسیاری از موسسات و سازمان‌ها منابع آموزشی برای خانواده‌ها و مربیان فراهم می‌کنند.

از خودتان نیز مراقبت کنید: برخورد با یک فرد مبتلا به اوتیسم ممکن است گاهی اوقات خسته‌کننده باشد. مراقبت از خود و استراحت مناسب به شما کمک می‌کند تا به بهترین شکل ممکن پشتیبان او باشید.

با درک و توجه به نیازهای ویژه فرد مبتلا به اوتیسم، می‌توانید یک پشتیبان قوی و حمایتی برای او باشید.

چگونه با کودک اوتیسم ارتباط برقرار کنیم؟

برقراری ارتباط با کودکان مبتلا به اوتیسم ممکن است چالش‌برانگیز باشد، اما با فهم و توجه به نیازها و ویژگی‌های خاص آنها، ارتباط موثرتر و پر معنا می‌تواند ایجاد شود. در زیر تعدادی از روش‌ها و توصیه‌هایی برای برقراری ارتباط با کودکان اوتیسمی آورده شده است:

حرکت در سطح چشم: وقتی با کودک صحبت می‌کنید، سعی کنید در سطح چشم او باشید تا ارتباط بصری بیشتری داشته باشید.
استفاده از زبان بدن: کودکان اوتیسمی ممکن است به زبان بدن و اشارات نسبت به کلمات حساس‌تر باشند.
فهم تاخیرهای زبانی: برخی کودکان مبتلا به اوتیسم ممکن است تاخیر در توانمندی‌های زبانی داشته باشند. صبر داشته باشید و به آنها زمان بدهید تا پاسخ دهند.
روش‌های ارتباطی غیر کلامی: برخی از کودکان اوتیسمی ممکن است با استفاده از وسایل ارتباطی نظیر تصاویر یا ابزارهای دیجیتالی بهتر ارتباط برقرار کنند.
کلمات و جملات ساده: هنگام صحبت با کودک، از جملات کوتاه و ساده استفاده کنید تا او بهتر بتواند محتوا را درک کند.
تکرار: ممکن است نیاز باشد تا اطلاعات یا دستورات را چندین بار تکرار کنید.
به او زمان بدهید: به کودک زمان بدهید تا پاسخ دهد یا رفتار مورد نظر را انجام دهد.
به دنبال علائم ناگفته شده باشید: کودکان اوتیسمی ممکن است احساسات، نیازها و خواسته‌های خود را از طریق رفتارها و علائم غیرکلامی نشان دهند.
انجام فعالیت‌های مشترک: فعالیت‌های مانند پازل، بازی‌های تعاملی یا هنر می‌تواند راه خوبی برای ارتباط با کودک باشد.
محیط آرام: سعی کنید محیط اطراف کودک را آرام و بدون تحریکات زیاد نگه دارید، زیرا برخی کودکان اوتیسمی ممکن است به تحریکات زیاد با واکنش نمایند.

به یاد داشته باشید که هر کودک اوتیسمی منحصر به فرد است و نیازها و توانمندی‌های خاص خود را دارد. با صبر، توجه و فهم، می‌توانید با کودک اوتیسمی ارتباط برقرار کنید و او را در فهم دنیای اطراف و ارتباط با دیگران یاری دهید.

بازی‌های موثر برای کودکان اوتیسم

بازی‌ها می‌توانند وسیله‌ای قدرتمند برای یادگیری و توسعه مهارت‌های کودکان اوتیسمی باشند. با استفاده از بازی‌ها، این کودکان می‌توانند مهارت‌های ارتباطی، اجتماعی، حرکتی و حتی فکری خود را تقویت کنند. در زیر به برخی از بازی‌های موثر برای کودکان اوتیسمی اشاره شده است:

بازی‌های تقلیدی: با تقلید کردن حرکات یکدیگر، کودکان می‌توانند مهارت‌های ارتباطی و اجتماعی خود را تقویت کنند.
پازل‌ها: بازی با پازل‌ها به تقویت مهارت‌های حل مسئله و توانمندی‌های حرکتی در کودکان کمک می‌کند.
بازی‌های تعاملی: بازی‌هایی مانند “توپ را بیانداز” یا “با هم بزن قو” به تقویت مهارت‌های اجتماعی کمک می‌کند.
بازی‌های نقش‌آفرینی: این بازی‌ها، نظیر بازی با عروسک‌ها یا آشپزخانه‌ی کودکانه، به تقویت تخیل و مهارت‌های اجتماعی کودک کمک می‌کند.
بازی‌های حسی: بازی‌هایی با ماسه‌ی سرخ، آب، ژله یا مواد دیگری که بافت مختلفی دارند، به کودکان کمک می‌کند تا با حس‌های خود آشنا شوند و آنها را تنظیم کنند.
بازی‌های موسیقی: سازها و بازی‌های ریتمیک به کودکان اوتیسمی کمک می‌کنند تا حس شنوایی خود را تقویت کنند و با احساسات خود ارتباط برقرار کنند.
بازی‌های مهارت‌های حرکتی: بازی‌هایی نظیر توپ، حلقه‌اندازی یا بازی‌های تعادلی می‌تواند مهارت‌های حرکتی در کودکان تقویت کند.
بازی‌های آموزشی با تکنولوژی: برنامه‌ها و بازی‌های آموزشی برای تبلت‌ها و گوشی‌های هوشمند می‌توانند مهارت‌های زبانی، شناختی و اجتماعی را تقویت کنند.
بازی‌های تصویری: استفاده از کارت‌های تصویری و بازی‌های مطابقتی برای تقویت مهارت‌های زبانی و شناختی مناسب است.
بازی‌های روتین و نوبت‌داری: بازی‌هایی که نیاز به رعایت نوبت و روتین دارند، می‌تواند به کودک کمک کند تا مفهوم نوبت‌داری و صبر را یاد بگیرد.

با توجه به نیازها و علایق خاص هر کودک، ممکن است برخی از بازی‌ها برای او مناسب‌تر باشند. همواره استفاده از بازی‌ها را با توجه به ویژگی‌های فردی کودک و با همکاری متخصصان در حوزه‌ی اوتیسم انجام دهید.

چگونه کودکان مبتلا به اوتیسم را تنبیه کنیم؟

روشی که برای تنبیه کردن کودکان معمولی برای آگاه کردن آن‌ها از عواقب منفی و یا خطرناک کارشان انجام می‌شود، معمولا برای کودکان اوتیسم توصیه نمی‌شود. آنها ممکن است نتوانند دلیل یا هدف پشت تنبیه را درک کنند، و این موضوع می‌تواند به وضوح رفتاری که شما قصد دارید آن را تغییر دهید را تقویت کند یا باعث ایجاد ترس و استرس شود. به جای تنبیه، بهتر است روی تقویت‌های مثبت و راه‌های موثرتر برای تغییر رفتار تمرکز کرد.

اما اگر قصد دارید که رفتاری خاص را در کودک مدیریت کنید، در زیر برخی از راه‌ها و توصیه‌ها برای رفتار با کودکان مبتلا به اوتیسم آورده شده است:

تعیین دلیل رفتار: قبل از هر چیز، مهم است که سعی کنید دلیل پشت رفتار نامطلوب را متوجه شوید. برای مثال، یک کودک مبتلا به اوتیسم ممکن است به دلیل حساسیت نسبت به نور یا صدا تحت استرس قرار گیرد.
استفاده از تقویت مثبت: به جای تمرکز بر تنبیه، روی تقویت مثبت تمرکز کنید. وقتی کودک رفتار مطلوبی انجام می‌دهد، او را تشویق کنید.
آموزش جایگزین‌های مناسب: به کودک آموزش دهید که چگونه می‌تواند به جای یک رفتار نامطلوب، رفتار مناسب‌تری انجام دهد.
تغییر محیط: گاهی اوقات، تغییرات ساده در محیط می‌تواند به کاهش رفتارهای نامطلوب کمک کند. به عنوان مثال، اگر نور یا صدا برای کودک مزاحمت‌آور است، تنظیم آن‌ها می‌تواند به کودک کمک کند.
آموزش مهارت‌های کلیدی: به کودک آموزش دهید چگونه باید با استرس، خشم یا هرگونه احساس دیگر که ممکن است به رفتار نامطلوب منجر شود، مواجه شود.
جلوگیری از تنبیه‌های فیزیکی: تنبیه‌های فیزیکی می‌تواند در کودکان مبتلا به اوتیسم به وضوح مضر باشد. این نوع تنبیه ممکن است باعث شود که کودک ترس یا اضطراب را تجربه کند، و در نهایت به مشکلات بیشتری منجر شود.

در نهایت، مهم است که به خاطر داشته باشید که کودکان مبتلا به اوتیسم به یادگیری و تغییر رفتار نیاز دارند، و این یادگیری ممکن است زمان بیشتری نیاز داشته باشد. با صبر، درک و تقویت مثبت، شما می‌توانید به آنها کمک کنید تا به بهترین شکل ممکن رشد کنند.