عمل میومکتومی چیست؟ راهنمای جامع برداشتن فیبروم رحم
میومکتومی (برداشتن فیبروم رحم): راهنمای جامع مبتنی بر شواهد برای بیماران
فیبروم‌های رحمی یا لیومیوم‌ها، توده‌های عضلانی غیرسرطانی هستند که در دیواره رحم رشد می‌کنند و یکی از شایع‌ترین تومورهای خوش‌خیم در زنان در سنین باروری محسوب می‌شوند. آمارها نشان می‌دهد که تا ۸۰ درصد از زنان ممکن است تا سن ۵۰ سالگی حداقل یک فیبروم رحمی را تجربه کنند. در بسیاری از موارد، این فیبروم‌ها کوچک باقی می‌مانند و هیچ علامتی ایجاد نمی‌کنند. با این حال، برای برخی از زنان، فیبروم‌ها می‌توانند باعث علائم آزاردهنده‌ای مانند خونریزی‌های شدید قاعدگی، درد لگن، فشار بر مثانه و حتی مشکلات باروری شوند که کیفیت زندگی را به شدت تحت تأثیر قرار می‌دهد.
وقتی علائم فیبروم شدید می‌شوند، گزینه‌های درمانی مختلفی پیش روی بیماران قرار می‌گیرد. در این میان، میومکتومی به عنوان یک روش جراحی کلیدی، جایگاه ویژه‌ای دارد. برخلاف هیسترکتومی که شامل برداشتن کامل رحم است، میومکتومی به طور خاص برای برداشتن فیبروم‌ها طراحی شده و مهم‌تر از همه، رحم را دست‌نخورده باقی می‌گذارد. این ویژگی، میومکتومی را به بهترین گزینه درمانی برای زنانی تبدیل می‌کند که از علائم فیبروم رنج می‌برند اما قصد دارند توانایی باروری خود را برای آینده حفظ کنند. این مقاله یک راهنمای جامع برای درک کامل این عمل جراحی، انواع آن، مزایا، خطرات و آنچه باید در طول فرآیند درمان انتظار داشته باشید، ارائه می‌دهد.
هزینه عمل میومکتومی در تهران (تعرفه های دولتی و خصوصی)
سلب مسئولیت مهم توجه: این مقاله صرفاً جهت اطلاع‌رسانی و افزایش آگاهی تهیه شده و به هیچ عنوان جایگزین مشاوره، تشخیص و درمان توسط پزشک متخصص نیست. اطلاعات ارائه شده در اینجا نمی‌تواند برای تصمیم‌گیری‌های درمانی فردی مورد استفاده قرار گیرد. برای ارزیابی دقیق وضعیت پزشکی خود و دریافت توصیه‌های درمانی متناسب با شرایطتان، حتماً با پزشک متخصص زنان یا جراح خود مشورت کنید.
نکات کلیدی در یک نگاه
- حفظ رحم: میومکتومی یک عمل جراحی برای برداشتن فیبروم‌های رحمی (لیومیوم) با حفظ کامل ساختار رحم است.
- حفظ باروری: این عمل بهترین گزینه برای زنانی است که علائم شدید ناشی از فیبروم دارند اما می‌خواهند توانایی بارداری خود را در آینده حفظ کنند.
- روش‌های متنوع: چهار روش اصلی برای میومکتومی وجود دارد: شکمی (باز)، لاپاراسکوپیک، رباتیک و هیستروسکوپیک. انتخاب روش به اندازه، تعداد و محل فیبروم‌ها بستگی دارد.
- احتمال بازگشت: اگرچه میومکتومی در درمان علائم بسیار مؤثر است، اما احتمال رشد مجدد فیبروم‌ها یا ایجاد فیبروم‌های جدید در آینده وجود دارد.
- نیاز به سزارین: زنانی که تحت عمل میومکتومی (به‌ویژه روش‌های شکمی و لاپاراسکوپیک) قرار می‌گیرند، به دلیل افزایش ریسک پارگی رحم، معمولاً برای بارداری‌های آینده به زایمان سزارین نیاز خواهند داشت.
فیبروم رحم چیست؟ درک بهتر این توده‌های شایع
برای درک اینکه چرا میومکتومی یک راه‌حل مهم است، ابتدا باید با خود فیبروم‌ها آشنا شویم.
فیبروم‌ها (لیومیوم) چه هستند و چرا به وجود می‌آیند؟
فیبروم‌های رحمی که در علم پزشکی با نام لیومیوم یا میوم شناخته می‌شوند، تومورهای خوش‌خیمی هستند که از سلول‌های عضله صاف دیواره رحم و بافت همبند تشکیل شده‌اند. “خوش‌خیم” به این معناست که سرطانی نیستند و تقریباً هرگز به سرطان تبدیل نمی‌شوند (ریسک سرطانی شدن کمتر از ۱ در ۱۰۰۰ است). اندازه آن‌ها می‌تواند از یک دانه کوچک که با چشم دیده نمی‌شود تا توده‌های بزرگی که باعث اتساع و تغییر شکل رحم می‌شوند، متغیر باشد.
علت دقیق ایجاد فیبروم‌ها هنوز به طور کامل مشخص نیست، اما تحقیقات نشان می‌دهد که ترکیبی از عوامل هورمونی و ژنتیکی در رشد آن‌ها نقش اساسی دارند:
- هورمون‌ها: استروژن و پروژسترون، دو هورمون اصلی زنانه که مسئول تنظیم چرخه قاعدگی و آماده‌سازی رحم برای بارداری هستند، به نظر می‌رسد رشد فیبروم‌ها را تحریک می‌کنند. فیبروم‌ها دارای گیرنده‌های بیشتری برای این هورمون‌ها نسبت به سلول‌های طبیعی رحم هستند و به همین دلیل پس از یائسگی که سطح این هورمون‌ها به شدت کاهش می‌یابد، معمولاً کوچک شده یا از بین می‌روند.
- عوامل ژنتیکی: وجود سابقه خانوادگی یک عامل خطر مهم است. اگر مادر یا خواهر شما سابقه فیبروم داشته باشد، احتمال ابتلای شما نیز افزایش می‌یابد.
- سایر عوامل خطر: نژاد (زنان آفریقایی-آمریکایی شیوع و شدت بیشتری از فیبروم را تجربه می‌کنند)، شروع قاعدگی در سنین پایین، چاقی و کمبود ویتامین D نیز با افزایش ریسک ابتلا به فیبروم مرتبط هستند.
انواع فیبروم‌ها بر اساس محل قرارگیری در رحم
علائم و تأثیر فیبروم‌ها بر بدن تا حد زیادی به محل قرارگیری آن‌ها در رحم بستگی دارد. سه نوع اصلی فیبروم عبارتند از:
- فیبروم اینترامورال (Intramural): این شایع‌ترین نوع فیبروم است که درون دیواره عضلانی رحم رشد می‌کند. اگر این فیبروم‌ها بزرگ شوند، می‌توانند باعث اتساع رحم و ایجاد احساس فشار و درد شوند.
- فیبروم ساب‌سروزال (Subserosal): این نوع فیبروم در سطح خارجی رحم رشد کرده و به سمت لگن برجسته می‌شود. فیبروم‌های ساب‌سروزال معمولاً بر جریان قاعدگی تأثیر نمی‌گذارند اما اگر بزرگ شوند، می‌توانند به اندام‌های مجاور مانند مثانه یا روده فشار آورده و علائمی مانند تکرر ادرار یا یبوست ایجاد کنند.
- فیبروم ساب‌موکوزال (Submucosal): این فیبروم‌ها در زیر لایه داخلی رحم (آندومتر) رشد کرده و به داخل حفره رحم برجسته می‌شوند. این نوع، اگرچه کمتر شایع است، اما بیشترین علائم را ایجاد می‌کند، از جمله خونریزی‌های بسیار شدید و طولانی قاعدگی، کم‌خونی و مشکلات باروری مانند ناباروری یا سقط مکرر.
- فیبروم پدانکوله (Pedunculated): گاهی فیبروم‌های ساب‌سروزال یا ساب‌موکوزال توسط یک ساقه یا پایه (Peduncle) به رحم متصل می‌شوند که در این صورت به آن‌ها پدانکوله می‌گویند.
چرا و چه زمانی میومکتومی توصیه می‌شود؟
تصمیم برای انجام جراحی یک انتخاب مهم است و معمولاً زمانی گرفته می‌شود که علائم به قدری شدید باشند که درمان‌های دارویی دیگر مؤثر نبوده یا برای بیمار مناسب نباشند.
علائمی که کیفیت زندگی را تحت تأثیر قرار می‌دهند
میومکتومی اغلب برای بیمارانی توصیه می‌شود که یک یا چند مورد از علائم زیر را تجربه می‌کنند:
- خونریزی شدید قاعدگی (منوراژی): این شایع‌ترین علامت است که می‌تواند منجر به دفع لخته‌های بزرگ خون، طولانی شدن دوره قاعدگی (بیش از ۷ روز) و نیاز به تعویض مکرر پد بهداشتی (هر یک تا دو ساعت) شود.
- کم‌خونی ناشی از فقر آهن: خونریزی مزمن و شدید می‌تواند ذخایر آهن بدن را تخلیه کرده و منجر به کم‌خونی شود که با علائمی مانند خستگی مفرط، ضعف، سرگیجه و تنگی نفس همراه است.
- درد و فشار لگنی: فیبروم‌های بزرگ می‌توانند باعث احساس سنگینی، فشار یا درد مبهم و مداوم در ناحیه پایین شکم و لگن شوند.
- علائم فشاری: فشار فیبروم بر مثانه می‌تواند باعث تکرر ادرار یا مشکل در تخلیه کامل آن شود. فشار بر روده نیز می‌تواند منجر به یبوست و نفخ گردد.
- درد هنگام رابطه جنسی (دیسپارونی): بسته به محل فیبروم، ممکن است مقاربت جنسی دردناک باشد.
میومکتومی به عنوان کلید حفظ باروری
مهم‌ترین دلیلی که میومکتومی را از سایر روش‌های جراحی مانند هیسترکتومی متمایز می‌کند، حفظ باروری است. این عمل برای گروه‌های زیر ایده‌آل است:
- زنانی که قصد بارداری در آینده را دارند: میومکتومی تنها گزینه جراحی است که با برداشتن فیبروم‌ها، رحم را برای یک بارداری سالم در آینده حفظ می‌کند.
- زنانی که به دلیل فیبروم دچار ناباروری یا سقط مکرر شده‌اند: فیبروم‌ها، به‌ویژه نوع ساب‌موکوزال، می‌توانند با تغییر شکل حفره رحم یا تأثیر بر جریان خون به آندومتر، مانع از لانه‌گزینی جنین یا رشد آن شوند. برداشتن این فیبروم‌ها می‌تواند شانس یک بارداری موفق را به طور قابل توجهی افزایش دهد.
- زنانی که صرفاً می‌خواهند رحم خود را حفظ کنند: حتی اگر بیمار قصد بارداری نداشته باشد، ممکن است به دلایل شخصی ترجیح دهد رحم خود را حفظ کند.
در جدول زیر، تفاوت‌های اساسی بین میومکتومی و هیسترکتومی به وضوح نشان داده شده است:
| ویژگی | میومکتومی | هیسترکتومی |
|---|---|---|
| هدف اصلی | برداشتن فیبروم‌ها (تومورها) | برداشتن کامل رحم |
| حفظ رحم | بله، رحم به طور کامل حفظ می‌شود. | خیر، رحم به طور کامل برداشته می‌شود. |
| امکان بارداری آینده | بله، امکان‌پذیر است. | خیر، برای همیشه غیرممکن است. |
| بازگشت فیبروم | بله، احتمال رشد فیبروم‌های جدید وجود دارد. | خیر، چون رحمی وجود ندارد، فیبروم برنمی‌گردد. |
| مناسب برای | زنانی که قصد حفظ باروری یا رحم خود را دارند. | زنانی که درمان قطعی می‌خواهند و قصد بارداری ندارند. |
انواع روش‌های جراحی میومکتومی: از تهاجمی تا کم‌تهاجمی
مهم: قبل از هرگونه اقدام درمانی، حتماً با پزشک یا داروساز خود مشورت کنید. انتخاب بهترین روش جراحی یک تصمیم مشترک بین شما و جراحتان است و به عوامل متعددی از جمله اندازه، تعداد، محل فیبروم‌ها، تمایل به بارداری در آینده و تجربه جراح بستگی دارد.
۱. میومکتومی شکمی (لاپاراتومی)
این روش که به آن جراحی باز نیز گفته می‌شود، سنتی‌ترین و در عین حال تهاجمی‌ترین نوع میومکتومی است. جراح یک برش در ناحیه تحتانی شکم ایجاد می‌کند تا به رحم دسترسی پیدا کند. این برش می‌تواند به دو صورت باشد:
- برش افقی (برش بیکینی): یک برش حدوداً ۱۰-۱۵ سانتی‌متری در راستای خط رویش موی ناحیه شرمگاهی که از نظر زیبایی ظاهری نتیجه بهتری دارد.
- برش عمودی: از زیر ناف تا بالای استخوان شرمگاهی که دسترسی بهتری به رحم می‌دهد و معمولاً برای فیبروم‌های بسیار بزرگ استفاده می‌شود.
این روش برای موارد زیر بهترین گزینه است:
- فیبروم‌های بسیار بزرگ (بزرگ‌تر از ۱۰ سانتی‌متر)
- تعداد زیادی فیبروم
- فیبروم‌هایی که در عمق دیواره رحم قرار دارند
دوره نقاهت در این روش طولانی‌تر است و بیمار معمولاً ۱ تا ۳ شب در بیمارستان بستری می‌شود.
۲. میومکتومی لاپاراسکوپیک و رباتیک
این روش‌ها به عنوان جراحی کم‌تهاجمی (Minimally Invasive) شناخته می‌شوند.
- میومکتومی لاپاراسکوپیک: جراح به جای یک برش بزرگ، چندین برش بسیار کوچک (معمولاً ۳ تا ۴ برش ۰.۵ تا ۱.۵ سانتی‌متری) در شکم ایجاد می‌کند. سپس یک لوله نازک مجهز به دوربین (لاپاراسکوپ) از طریق یکی از برش‌ها وارد شکم می‌شود تا تصاویر ویدئویی از رحم و فیبروم‌ها را به یک مانیتور ارسال کند. جراح با استفاده از ابزارهای جراحی بلند و باریک که از طریق سایر برش‌ها وارد شده‌اند، فیبروم‌ها را برش داده و خارج می‌کند. برای خروج فیبروم‌های بزرگ، از دستگاهی به نام مورسیلاتور (Morcellator) برای تکه‌تکه کردن آن‌ها استفاده می‌شود.
- میومکتومی رباتیک (داوینچی): این روش مشابه لاپاراسکوپی است، با این تفاوت که جراح ابزارهای جراحی را نه مستقیماً با دست، بلکه از طریق یک کنسول کنترلی و بازوهای رباتیک هدایت می‌کند. این سیستم دید سه‌بعدی و بزرگنمایی شده به جراح می‌دهد و لرزش دست را حذف می‌کند که منجر به افزایش دقت و ظرافت در حین عمل می‌شود.
این روش‌ها برای فیبروم‌های کوچک تا متوسط مناسب هستند و مزایایی مانند درد کمتر، دوره نقاهت کوتاه‌تر و جای زخم کوچک‌تر دارند.
۳. میومکتومی هیستروسکوپیک
این روش کم‌تهاجمی‌ترین نوع میومکتومی است و هیچ برشی روی شکم ایجاد نمی‌شود. جراح یک ابزار نازک و تلسکوپی به نام هیستروسکوپ را از طریق واژن و دهانه رحم وارد حفره رحم می‌کند. سپس با استفاده از ابزارهای الکتریکی یا مکانیکی که از طریق هیستروسکوپ عبور داده می‌شوند، فیبروم را تراشیده و خارج می‌کند.
این روش فقط برای فیبروم‌های ساب‌موکوزال (آن‌هایی که به داخل حفره رحم برجسته شده‌اند) مناسب است. این عمل معمولاً به صورت سرپایی انجام می‌شود و بیمار همان روز به خانه بازمی‌گردد. دوره بهبودی آن نیز بسیار سریع است.
جدول زیر به شما کمک می‌کند تا این سه روش را بهتر مقایسه کنید:
| روش جراحی | نوع برش | مناسب برای فیبروم‌های… | مدت بستری در بیمارستان | دوره نقاهت تخمینی |
|---|---|---|---|---|
| شکمی (باز) | یک برش بزرگ افقی یا عمودی (۱۰-۱۵ سانتی‌متر) | بزرگ، متعدد، عمیق (اینترامورال) و ساب‌سروزال | ۱ تا ۳ شب | ۴ تا ۶ هفته |
| لاپاراسکوپیک/رباتیک | چند برش کوچک (۰.۵-۱.۵ سانتی‌متر) | کوچک تا متوسط، تعداد کمتر، عمدتاً ساب‌سروزال | همان روز یا ۱ شب | ۲ تا ۴ هفته |
| هیستروسکوپیک | بدون برش خارجی (از طریق واژن) | فقط ساب‌موکوزال (داخل حفره رحم) | سرپایی (بدون نیاز به بستری) | چند روز تا ۱ هفته |
آمادگی برای جراحی و فرآیند بهبودی
اقدامات قبل از عمل: از تشخیص تا درمان‌های مقدماتی
قبل از جراحی، پزشک شما چندین اقدام را برای اطمینان از آمادگی کامل شما انجام خواهد داد:
- ارزیابی دقیق فیبروم‌ها: از روش‌های تصویربرداری مانند سونوگرافی لگن یا تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) برای تعیین دقیق اندازه، تعداد و محل فیبروم‌ها استفاده می‌شود. این اطلاعات برای انتخاب بهترین روش جراحی حیاتی است.
- آزمایش خون: آزمایش شمارش کامل خون (CBC) برای بررسی وجود کم‌خونی انجام می‌شود. در صورت وجود کم‌خونی شدید، ممکن است قبل از عمل نیاز به مصرف مکمل‌های آهن یا حتی تزریق خون داشته باشید.
- درمان‌های دارویی مقدماتی: در برخی موارد، پزشک ممکن است برای چند ماه قبل از جراحی، داروهایی به نام آگونیست‌های GnRH (مانند لوپرولاید) تجویز کند. این داروها با ایجاد یک حالت یائسگی موقت، سطح استروژن را کاهش داده و باعث کوچک شدن فیبروم‌ها و کنترل خونریزی می‌شوند. این کار جراحی را آسان‌تر و ایمن‌تر می‌کند.
خطرات و عوارض احتمالی میومکتومی
میومکتومی به طور کلی یک عمل ایمن است، اما مانند هر جراحی دیگری، با خطراتی همراه است:
- خونریزی بیش از حد: از آنجایی که رحم یک عضو پرخون است، ریسک خونریزی در حین عمل وجود دارد. جراحان از تکنیک‌های مختلفی برای به حداقل رساندن این خطر استفاده می‌کنند.
- آسیب به ارگان‌های مجاور: در موارد نادر، ممکن است به اندام‌های اطراف مانند مثانه یا روده آسیب وارد شود.
- عفونت: ریسک عفونت در محل زخم یا داخل لگن وجود دارد که معمولاً با آنتی‌بیوتیک قابل درمان است.
- بافت اسکار (چسبندگی لگنی): جراحی می‌تواند باعث ایجاد بافت اسکار شود که ممکن است در آینده منجر به درد لگن یا ناباروری شود. جراحی‌های کم‌تهاجمی ریسک کمتری برای چسبندگی دارند.
- پارگی رحم در بارداری آینده: این یک عارضه نادر اما بسیار جدی است. دیواره رحم در محلی که فیبروم برداشته شده، ضعیف‌تر است و ممکن است در طول بارداری یا زایمان دچار پارگی شود. به همین دلیل، به اکثر زنانی که میومکتومی شکمی یا لاپاراسکوپیک داشته‌اند، توصیه می‌شود که برای بارداری‌های آینده زایمان سزارین برنامه‌ریزی شده داشته باشند.
دوره نقاهت و مراقبت‌های پس از عمل
دوره بهبودی به نوع جراحی شما بستگی دارد. در اینجا چند دستورالعمل کلی آورده شده است:
- مدیریت درد: درد پس از عمل طبیعی است و پزشک برای شما داروهای مسکن تجویز خواهد کرد.
- مراقبت از زخم: محل برش‌ها را تمیز و خشک نگه دارید و دستورالعمل‌های پزشک را برای تعویض پانسمان دنبال کنید.
- محدودیت فعالیت: برای چند هفته از بلند کردن اجسام سنگین، ورزش‌های شدید و رابطه جنسی خودداری کنید. پزشک به شما خواهد گفت که چه زمانی می‌توانید به فعالیت‌های عادی خود، از جمله رانندگی و بازگشت به کار، ادامه دهید.
- علائم هشداردهنده: در صورت مشاهده علائمی مانند تب بالا، ترشحات بدبو از واژن، درد شدید و فزاینده، یا قرمزی و تورم در محل زخم، فوراً با پزشک خود تماس بگیرید.
بارداری و زندگی پس از میومکتومی
برنامه‌ریزی برای بارداری: چه زمانی امن است؟
یکی از اهداف اصلی میومکتومی، بهبود شانس بارداری است. با این حال، بسیار مهم است که به رحم خود زمان کافی برای بهبودی کامل بدهید. پزشکان معمولاً توصیه می‌کنند که حداقل ۳ تا ۶ ماه پس از جراحی برای اقدام به بارداری صبر کنید. این زمان به دیواره رحم اجازه می‌دهد تا به اندازه کافی قوی شود و بتواند از یک بارداری سالم حمایت کند.
همانطور که قبلاً ذکر شد، حتماً سابقه جراحی میومکتومی خود را با پزشک متخصص زنان و زایمان که مراقبت‌های دوران بارداری شما را بر عهده خواهد داشت، در میان بگذارید. این کار برای برنامه‌ریزی یک زایمان سزارین ایمن و جلوگیری از عوارض احتمالی ضروری است.
پرسش‌های متداول (FAQ)
۱. آیا فیبروم‌ها پس از میومکتومی دوباره رشد می‌کنند؟ بله، این احتمال وجود دارد. میومکتومی فیبروم‌های موجود را برمی‌دارد اما نمی‌تواند از ایجاد فیبروم‌های جدید جلوگیری کند. مطالعات نشان می‌دهد که نرخ بازگشت فیبروم در طی ۵ سال پس از جراحی حدود ۲۷٪ است. با این حال، همه این فیبروم‌های جدید به اندازه‌ای بزرگ نمی‌شوند که نیاز به درمان مجدد داشته باشند.
۲. بهترین روش میومکتومی برای من کدام است؟ هیچ “بهترین” روش واحدی برای همه وجود ندارد. انتخاب ایده‌آل به عوامل متعددی از جمله اندازه، تعداد و محل دقیق فیبروم‌های شما، شدت علائم، برنامه‌های شما برای بارداری در آینده، سلامت عمومی شما و همچنین تخصص و تجربه جراح بستگی دارد. تصمیم نهایی پس از یک مشاوره کامل با پزشک گرفته می‌شود.
۳. آیا میومکتومی یک جراحی دردناک است؟ درد پس از هر عمل جراحی طبیعی است، اما به خوبی با داروهای مسکن تجویز شده توسط پزشک کنترل می‌شود. میزان درد به طور مستقیم به میزان تهاجمی بودن جراحی بستگی دارد؛ میومکتومی شکمی معمولاً دردناک‌ترین روش و میومکتومی هیستروسکوپیک کم‌دردترین روش است.
۴. جایگزین‌های غیرجراحی برای درمان فیبروم چیست؟ بله، گزینه‌های دیگری نیز وجود دارند، از جمله:
- درمان‌های دارویی: مانند داروهای ضدالتهابی، قرص‌های ضدبارداری و آگونیست‌های GnRH برای کنترل علائم.
- آمبولیزاسیون شریان رحمی (UAE): روشی که در آن جریان خون به فیبروم‌ها مسدود شده و باعث کوچک شدن آن‌ها می‌شود.
- سونوگرافی متمرکز با هدایت MRI (MRgFUS): یک روش غیرتهاجمی که از امواج اولتراسوند برای تخریب بافت فیبروم استفاده می‌کند. این روش‌ها برای همه مناسب نیستند و ممکن است بر باروری تأثیر بگذارند.
۵. آیا میومکتومی بر عملکرد جنسی تأثیر منفی دارد؟ در بیشتر موارد، برعکس است. بسیاری از زنانی که قبل از عمل به دلیل علائمی مانند درد، فشار یا خونریزی شدید دچار مشکلات جنسی بودند، پس از میومکتومی و رفع این علائم، بهبود قابل توجهی در کیفیت زندگی جنسی خود را گزارش می‌دهند.
راهکارهای نهایی برای تصمیم‌گیری آگاهانه
میومکتومی یک روش جراحی مؤثر و ایمن برای درمان فیبروم‌های رحمی است که به زنان این فرصت را می‌دهد تا از شر علائم آزاردهنده خلاص شوند و در عین حال مهم‌ترین دارایی خود یعنی رحم و توانایی باروری را حفظ کنند. درک انواع مختلف این جراحی، مزایا و خطرات هر کدام، و فرآیند بهبودی به شما کمک می‌کند تا با دیدی باز و آگاهانه در کنار پزشک خود بهترین تصمیم را بگیرید.
تصمیم برای انجام میومکتومی یک گام بزرگ و مهم در مسیر سلامتی شماست. این انتخاب نیازمند بررسی دقیق شرایط فردی و اهداف شما برای آینده است. برای ارزیابی دقیق وضعیت خود، بررسی تمام گزینه‌های درمانی موجود (جراحی و غیرجراحی) و انتخاب بهترین و ایمن‌ترین مسیر برای خودتان، همین امروز با یک پزشک متخصص زنان و زایمان مجرب و معتمد مشورت کنید تا با اطمینان خاطر قدم در این راه بگذارید.
منابع (References)
- Mayo Clinic
- Cleveland Clinic
- American College of Obstetricians and Gynecologists (ACOG)
- National Health Service (NHS)
- Healthline
لیست پزشکان مرتبط:
سکینه موید محسنیمتخصص زنان و زایمان | تهران- طاهره لبافمتخصص زنان و زایمان | تهران
- فرزانه چوبسازمتخصص زنان و زایمان | تهران
- حسین آصف جاهمتخصص زنان و زایمان | تهران
- فریبا خطیرمتخصص زنان و زایمان | تهران
- آزاده اکبری سنهمتخصص زنان و زایمان | تهران
- فاطمه امیدی فرمتخصص زنان و زایمان | تهران
- سمانه کاشیجراح و متخصص زنان زایمان نازایی فلوشیپ ناباروری IVF | تهران
- آزاده افضل زادهمتخصص زنان و زایمان، فلوشیپ لاپاراسکوپی و هیستروسکوپی و اندومتریوز | تهران
- سپیده محمدیمتخصص زنان و زایمان نازایی کولپوسکوپی | تهران
