بهترین روش عمل فیبروم رحم کدام است؟ (باز، لاپاراسکوپی، هیستروسکوپی)
بهترین روش جراحی فیبروم رحم: راهنمای کامل برای انتخاب بین عمل باز، لاپاراسکوپی و هیستروسکوپی
فیبروم‌های رحمی که با نام علمی لیومیوم (Leiomyoma) نیز شناخته می‌شوند، شایع‌ترین توده‌های خوش‌خیم (غیرسرطانی) در دستگاه تناسلی زنان هستند. این توده‌ها از بافت عضلانی و همبند دیواره رحم رشد می‌کنند و اندازه آن‌ها می‌تواند از یک دانه عدس که با چشم قابل دیدن نیست تا توده‌های بزرگی که باعث اتساع شکم می‌شوند، متغیر باشد. آمارها نشان می‌دهد که حدود ۷۰ تا ۸۰ درصد زنان تا سن ۵۰ سالگی حداقل یک فیبروم را تجربه می‌کنند، اما بسیاری از آن‌ها هرگز متوجه وجود آن نمی‌شوند، زیرا هیچ علامت خاصی ایجاد نمی‌کند.
با این حال، برای برخی زنان، فیبروم‌ها می‌توانند منشأ علائم آزاردهنده و مختل‌کننده زندگی باشند؛ از خونریزی‌های شدید و دردناک قاعدگی گرفته تا فشار لگنی، مشکلات ادراری و حتی ناباروری. در چنین شرایطی، درمان به یک ضرورت تبدیل می‌شود. میومکتومی یا جراحی برداشتن فیبروم رحم، یکی از اصلی‌ترین و مؤثرترین روش‌های درمانی است، به‌ویژه برای زنانی که قصد دارند رحم و توانایی باروری خود را حفظ کنند.
اما سوال کلیدی که بسیاری از بیماران با آن روبرو هستند این است: بهترین روش جراحی فیبروم رحم کدام است؟ پاسخ به این سوال ساده نیست، زیرا “بهترین” روش یک نسخه واحد برای همه نیست. انتخاب بین جراحی باز (لاپاراتومی)، لاپاراسکوپی (عمل بسته) و هیستروسکوپی به مجموعه‌ای از عوامل پیچیده از جمله اندازه، تعداد و مهم‌تر از همه، محل دقیق فیبروم‌ها، و همچنین اهداف و شرایط سلامتی بیمار بستگی دارد. این مقاله یک راهنمای جامع برای درک عمیق این سه روش، مقایسه مزایا و معایب آن‌ها و کمک به شما برای داشتن یک گفتگوی آگاهانه با پزشک متخصص‌تان است.
سلب مسئولیت (Disclaimer) این مقاله صرفاً جهت اطلاع‌رسانی و افزایش آگاهی تهیه شده است و به هیچ عنوان جایگزین مشاوره، تشخیص و درمان توسط پزشک متخصص نیست. تصمیم‌گیری در مورد هرگونه اقدام درمانی باید پس از ارزیابی دقیق شرایط فردی شما توسط یک جراح زنان واجد شرایط صورت گیرد.
نکات کلیدی در یک نگاه (Key Takeaways)
- انتخاب “بهترین” روش جراحی برای برداشتن فیبروم به اندازه، تعداد و محل دقیق فیبروم‌ها در رحم بستگی دارد.
- میومکتومی هیستروسکوپیک کم‌تهاجمی‌ترین روش است و فقط برای فیبروم‌های واقع در داخل حفره رحم (ساب‌موکوزال) کاربرد دارد.
- میومکتومی لاپاراسکوپیک (عمل بسته) برای فیبروم‌های روی دیواره خارجی یا داخل دیواره عضلانی رحم مناسب است و دوره نقاهت کوتاه‌تر و درد کمتری نسبت به عمل باز دارد.
- میومکتومی باز (لاپاراتومی) اغلب برای فیبروم‌های بسیار بزرگ، تعداد زیاد فیبروم‌ها یا موقعیت‌های پیچیده که دسترسی به آن‌ها دشوار است، انتخاب می‌شود.
- حفظ رحم و توانایی بارداری در آینده، یک عامل کلیدی در انتخاب روش میومکتومی (برداشتن فیبروم) به جای هیسترکتومی (برداشتن کامل رحم) است.
چه زمانی جراحی فیبروم رحم ضروری است؟
همانطور که اشاره شد، صرف وجود فیبروم به معنای نیاز قطعی به جراحی نیست. بسیاری از فیبروم‌ها کوچک باقی می‌مانند و علامتی ایجاد نمی‌کنند. پزشک ممکن است رویکرد “انتظار و نظارت” (Watchful Waiting) را در پیش بگیرد. اما زمانی که فیبروم‌ها کیفیت زندگی شما را تحت تأثیر قرار دهند، جراحی به یک گزینه جدی تبدیل می‌شود.
علائم هشداردهنده که نیاز به مداخله دارند
اگر یک یا چند مورد از علائم زیر را به شکل شدید و مداوم تجربه می‌کنید، احتمالاً کاندیدای جراحی هستید:
- خونریزی شدید قاعدگی (Menorrhagia): پریودهایی که بیش از ۷ روز طول می‌کشند یا آنقدر سنگین هستند که مجبور به تعویض پد بهداشتی در هر ساعت می‌شوید. این خونریزی‌ها اغلب همراه با لخته‌های بزرگ خون هستند.
- کم‌خونی ناشی از فقر آهن: خونریزی‌های مداوم می‌تواند منجر به کاهش گلبول‌های قرمز خون و بروز علائمی مانند خستگی مفرط، ضعف، سرگیجه و تنگی نفس شود.
- درد و فشار لگنی: احساس سنگینی، فشار یا درد مبهم و مداوم در ناحیه تحتانی شکم یا لگن که شبیه به درد قاعدگی است اما در تمام طول ماه ادامه دارد.
- تکرر ادرار یا مشکل در تخلیه مثانه: فیبروم‌های بزرگ می‌توانند به مثانه فشار آورده و باعث نیاز مکرر به دستشویی رفتن، حتی در طول شب، یا مشکل در تخلیه کامل مثانه شوند.
- یبوست یا درد هنگام اجابت مزاج: فشار فیبروم‌ها بر روی روده بزرگ می‌تواند باعث یبوست و درد شود.
- درد هنگام رابطه جنسی (Dyspareunia): بسته به محل فیبروم، ممکن است رابطه جنسی دردناک باشد.
تأثیر فیبروم بر باروری و بارداری
یکی از دلایل اصلی انجام میومکتومی، حفظ یا بهبود شانس بارداری است. فیبروم‌ها، به‌ویژه انواع خاصی از آن‌ها، می‌توانند بر باروری تأثیر منفی بگذارند:
- فیبروم‌های ساب‌موکوزال (Submucosal): این فیبروم‌ها که به داخل حفره رحم برجسته می‌شوند، می‌توانند شکل حفره را تغییر داده و از لانه‌گزینی موفق جنین جلوگیری کنند. همچنین جریان خون به آندومتر (پوشش داخلی رحم) را مختل کرده و ریسک سقط مکرر را افزایش می‌دهند.
- فیبروم‌های اینترامورال (Intramural): اگر این فیبروم‌ها که در دیواره عضلانی رحم قرار دارند، بسیار بزرگ شوند، می‌توانند لوله‌های فالوپ را مسدود کرده یا شکل رحم را به گونه‌ای تغییر دهند که بر حرکت اسپرم یا جنین تأثیر بگذارد.
بررسی دقیق روش‌های جراحی (هسته اصلی مقاله)
مهم: قبل از هرگونه اقدام درمانی، حتماً با پزشک متخصص زنان یا جراح خود در مورد مزایا، معایب و مناسب بودن هر روش برای شرایط خاص خودتان مشورت کنید.
روش اول: میومکتومی باز (لاپاراتومی شکمی)
این روش، سنتی‌ترین و تهاجمی‌ترین نوع جراحی برای برداشتن فیبروم است که دهه‌هاست انجام می‌شود و هنوز هم در شرایط خاص، بهترین گزینه محسوب می‌شود.
این روش چیست و چگونه انجام می‌شود؟
در میومکتومی باز، جراح یک برش نسبتاً بزرگ در ناحیه تحتانی شکم ایجاد می‌کند تا به رحم دسترسی مستقیم پیدا کند. این برش می‌تواند به دو صورت باشد:
- افقی (برش بیکینی): برشی به طول ۱۰ تا ۱۵ سانتی‌متر که در بالای خط رویش موی ناحیه تناسلی ایجاد می‌شود و از نظر زیبایی ظاهری نتیجه بهتری دارد.
- عمودی: برشی که از زیر ناف تا بالای استخوان شرمگاهی امتداد دارد و معمولاً برای فیبروم‌های بسیار بزرگ یا زمانی که دسترسی وسیع‌تری به لگن نیاز است، استفاده می‌شود.
پس از ایجاد برش، جراح رحم را در دسترس قرار داده، فیبروم‌ها را یک به یک از دیواره رحم جدا کرده و سپس محل برش روی رحم را با دقت و در چندین لایه بخیه می‌زند تا دیواره رحم استحکام کافی برای تحمل فشار یک بارداری در آینده را داشته باشد.
چه کسانی کاندیدای مناسبی برای جراحی باز هستند؟
- زنانی با فیبروم‌های بسیار بزرگ (معمولاً بزرگ‌تر از ۸ تا ۱۰ سانتی‌متر).
- بیمارانی که تعداد بسیار زیادی فیبروم دارند که برداشتن آن‌ها از طریق لاپاراسکوپی زمان‌بر و دشوار است.
- مواردی که فیبروم‌ها در موقعیت‌های عمیق و دشوار در دیواره رحم قرار دارند.
- زمانی که شک به وجود بیماری‌های دیگر مانند چسبندگی‌های شدید لگنی یا مشکلات دیگر وجود دارد که نیاز به بررسی مستقیم شکم دارد.
مزایا و معایب میومکتومی باز
| مزایا | معایب |
|---|---|
| دسترسی و دید کامل جراح: امکان برداشتن تمام فیبروم‌ها، حتی انواع بسیار بزرگ و عمیق، در یک جلسه. | تهاجمی بودن: نیاز به برش بزرگ و دستکاری بیشتر بافت‌ها. |
| ترمیم دقیق و محکم رحم: بخیه زدن لایه‌به‌لایه دیواره رحم، استحکام آن را برای بارداری آینده به حداکثر می‌رساند. | دوره نقاهت طولانی: بهبودی کامل به ۴ تا ۶ هفته زمان نیاز دارد. |
| کاهش احتمال باقی ماندن قطعات کوچک فیبروم: جراح می‌تواند با لمس مستقیم، فیبروم‌های کوچک را نیز شناسایی کند. | درد و خونریزی بیشتر: درد پس از عمل شدیدتر و میزان خونریزی حین عمل معمولاً بیشتر است. |
| اسکار (جای زخم) بزرگ: یک جای زخم قابل مشاهده در ناحیه شکم باقی می‌ماند. | |
| ریسک بالاتر چسبندگی: احتمال ایجاد بافت اسکار (چسبندگی) بین ارگان‌های لگنی بیشتر است. | |
| نیاز به بستری طولانی‌تر: معمولاً بیمار باید ۲ تا ۴ روز در بیمارستان بماند. |
روش دوم: میومکتومی لاپاراسکوپیک
این روش که به “عمل بسته” نیز معروف است، یک جایگزین کم‌تهاجمی برای جراحی باز است و در دهه‌های اخیر به دلیل مزایای فراوانش محبوبیت زیادی پیدا کرده است.
لاپاراسکوپی فیبروم چگونه عمل می‌کند؟
در میومکتومی لاپاراسکوپیک، به جای یک برش بزرگ، جراح ۳ تا ۴ برش بسیار کوچک (به طول ۰.۵ تا ۱.۵ سانتی‌متر) در نواحی مختلف شکم (معمولاً اطراف ناف) ایجاد می‌کند. از طریق یکی از این برش‌ها، یک لوله نازک مجهز به دوربین و منبع نور به نام لاپاراسکوپ وارد شکم می‌شود. تصاویر باکیفیت از داخل لگن به یک مانیتور بزرگ در اتاق عمل ارسال می‌شود و به جراح دیدی واضح و بزرگ‌نمایی شده از رحم و فیبروم‌ها می‌دهد.
سپس ابزارهای جراحی مخصوص و بلند از طریق سایر برش‌های کوچک وارد شده و جراح با مشاهده مانیتور، فیبروم‌ها را از رحم جدا می‌کند. برای خارج کردن فیبروم از این برش‌های کوچک، از ابزاری به نام مورسلیتور (Morcellator) استفاده می‌شود که فیبروم را به قطعات کوچک‌تر خرد می‌کند تا بتوان آن‌ها را خارج کرد. در پایان، دیواره رحم با ابزارهای لاپاراسکوپیک بخیه زده می‌شود.
- جراحی رباتیک: نوع پیشرفته‌تری از لاپاراسکوپی است که در آن جراح در یک کنسول در اتاق عمل می‌نشیند و بازوهای رباتیک را که ابزارها به آن‌ها متصل است، کنترل می‌کند. این روش دقت و انعطاف‌پذیری بیشتری را برای جراح فراهم می‌کند.
چه کسانی کاندیدای مناسبی برای لاپاراسکوپی هستند؟
- زنانی با فیبروم‌های ساب‌سروزال (روی سطح خارجی رحم) یا اینترامورال (داخل دیواره).
- فیبروم‌هایی با اندازه متوسط (معمولاً کمتر از ۸ تا ۱۰ سانتی‌متر).
- بیمارانی که تعداد محدودی فیبروم دارند (معمولاً کمتر از ۴ یا ۵ عدد).
مزایا و معایب میومکتومی لاپاراسکوپیک
| مزایا | معایب |
|---|---|
| تهاجم کمتر: برش‌های کوچک‌تر به معنای آسیب کمتر به بافت‌های سالم است. | نیاز به مهارت بالای جراح: این روش تکنیکی پیچیده است و نیازمند تجربه و تخصص بالای جراح است. |
| دوره نقاهت کوتاه‌تر: بازگشت به فعالیت‌های عادی معمولاً در ۲ تا ۴ هفته امکان‌پذیر است. | محدودیت در اندازه و تعداد فیبروم: برای فیبروم‌های بسیار بزرگ یا تعداد زیاد مناسب نیست. |
| درد و خونریزی کمتر: بیماران درد کمتری پس از عمل تجربه می‌کنند و نیاز کمتری به مسکن دارند. | زمان طولانی‌تر جراحی: ممکن است خود عمل نسبت به جراحی باز بیشتر طول بکشد. |
| اسکار کوچک‌تر: جای زخم‌ها بسیار کوچک و کمتر قابل مشاهده هستند. | ریسک مرتبط با مورسلاسیون: در موارد بسیار نادر، اگر یک توده سرطانی به اشتباه فیبروم تشخیص داده شده باشد، خرد کردن آن می‌تواند باعث پخش سلول‌های سرطانی شود. |
| بستری کوتاه‌تر در بیمارستان: معمولاً بیمار ۱ تا ۲ روز پس از عمل مرخص می‌شود. | ترمیم دیواره رحم: استحکام ترمیم دیواره رحم ممکن است به اندازه روش باز نباشد، هرچند این موضوع بحث‌برانگیز است. |
روش سوم: میومکتومی هیستروسکوپیک
این روش، کم‌تهاجمی‌ترین گزینه جراحی برای برداشتن فیبروم است، اما کاربرد آن بسیار محدود و فقط برای نوع خاصی از فیبروم‌هاست.
هیستروسکوپی چگونه فیبروم را حذف می‌کند؟
در میومکتومی هیستروسکوپیک، هیچ برشی روی شکم ایجاد نمی‌شود. جراح ابزاری نازک و مجهز به دوربین به نام هیستروسکوپ را از طریق واژن و دهانه رحم (سرویکس) وارد حفره داخلی رحم می‌کند. مایعی (معمولاً سالین) به داخل رحم تزریق می‌شود تا حفره آن باز شده و دید واضحی برای جراح فراهم شود.
سپس با استفاده از ابزارهای خاصی که از طریق هیستروسکوپ عبور داده می‌شوند (مانند یک حلقه الکتریکی یا ابزار تراشنده)، جراح فیبروم را مستقیماً از دیواره داخلی رحم می‌تراشد و قطعات آن را خارج می‌کند.
چه کسانی کاندیدای ایده‌آل برای هیستروسکوپی هستند؟
این روش فقط و فقط برای فیبروم‌های ساب‌موکوزال که به طور کامل یا بخش زیادی از آن‌ها در داخل حفره رحم قرار دارد، مناسب است. این فیبروم‌ها عامل اصلی خونریزی‌های شدید و مشکلات ناباروری هستند و برداشتن آن‌ها می‌تواند تأثیر چشمگیری در بهبود علائم و افزایش شانس بارداری داشته باشد.
مزایا و معایب میومکتومی هیستروسکوپیک
| مزایا | معایب |
|---|---|
| کمترین تهاجم ممکن: بدون هیچ‌گونه برش خارجی. | کاربرد بسیار محدود: فقط برای فیبروم‌های ساب‌موکوزال مناسب است. |
| دوره نقاهت بسیار کوتاه: بازگشت به فعالیت‌های روزمره در ۲ تا ۷ روز امکان‌پذیر است. | محدودیت در اندازه: برای فیبروم‌های ساب‌موکوزال بزرگ ممکن است نیاز به چند جلسه درمانی باشد. |
| درد و خونریزی حداقلی: ناراحتی پس از عمل بسیار کم است. | ریسک آسیب به رحم: هرچند نادر است، اما احتمال سوراخ شدن دیواره رحم (Perforation) یا آسیب به آندومتر وجود دارد. |
| بدون اسکار خارجی: هیچ جای زخمی روی بدن باقی نمی‌ماند. | نیاز به باز کردن دهانه رحم: ممکن است باعث گرفتگی‌های شکمی موقت شود. |
| انجام به صورت سرپایی: بیمار معمولاً چند ساعت پس از عمل مرخص می‌شود. |
جدول مقایسه جامع روش‌های جراحی فیبروم
برای کمک به درک بهتر تفاوت‌ها، جدول زیر یک نمای کلی از سه روش ارائه می‌دهد:
| ویژگی | میومکتومی باز (لاپاراتومی) | میومکتومی لاپاراسکوپیک | میومکتومی هیستروسکوپیک |
|---|---|---|---|
| نوع برش | برش بزرگ شکمی (۱۰-۱۵ سانت) | چند برش کوچک (۰.۵-۱.۵ سانت) | بدون برش شکمی (از طریق واژن) |
| نوع فیبروم مناسب | همه انواع، به‌ویژه بزرگ و متعدد | ساب‌سروزال، اینترامورال (متوسط) | فقط ساب‌موکوزال (داخل حفره) |
| مدت بستری | ۲ تا ۴ روز | ۱ تا ۲ روز | سرپایی یا حداکثر ۱ روز |
| دوره نقاهت | ۴ تا ۶ هفته | ۲ تا ۴ هفته | ۲ تا ۷ روز |
| میزان درد | زیاد | متوسط | کم |
| اسکار (جای زخم) | قابل مشاهده | حداقل | بدون اسکار خارجی |
| تأثیر بر بارداری | ترمیم قوی رحم، ریسک بالاتر پارگی در زایمان | ترمیم خوب، ریسک کمتر از باز | بهبود شانس بارداری (در موارد خاص) |
عوامل کلیدی در انتخاب بهترین روش برای شما
تصمیم‌گیری نهایی یک فرآیند مشترک بین شما و پزشکتان است. این عوامل نقش اصلی را در این انتخاب ایفا می‌کنند:
- نقش اندازه، تعداد و محل فیبروم‌ها: این مهم‌ترین عامل است. یک فیبروم ساب‌موکوزال ۵ سانتی‌متری با هیستروسکوپی، یک فیبروم ساب‌سروزال ۸ سانتی‌متری با لاپاراسکوپی و ده فیبروم با اندازه‌های مختلف با جراحی باز درمان می‌شوند.
- اهمیت تمایل به بارداری در آینده: اگر قصد بارداری دارید، استحکام ترمیم دیواره رحم اهمیت فوق‌العاده‌ای دارد. برخی جراحان معتقدند ترمیم در جراحی باز محکم‌تر است، هرچند جراحان ماهر لاپاراسکوپی نیز می‌توانند ترمیم چندلایه‌ای و مطمئni را انجام دهند.
- تجربه و تخصص جراح: مهارت جراح، به‌ویژه در روش‌های کم‌تهاجمی مانند لاپاراسکوپی و هیستروسکوپی، نقشی حیاتی در موفقیت عمل و کاهش عوارض دارد.
- شرایط عمومی سلامت و سابقه پزشکی شما: سابقه جراحی‌های شکمی قبلی، وزن بیمار و سایر بیماری‌های زمینه‌ای می‌توانند بر انتخاب روش تأثیر بگذارند.
دوران پس از جراحی و چشم‌انداز آینده
خطرات و عوارض احتمالی جراحی فیبروم
مانند هر جراحی دیگری، میومکتومی نیز با خطراتی همراه است:
- عوارض عمومی: عفونت، خونریزی بیش از حد، تشکیل لخته خون در پاها یا ریه‌ها و واکنش به مواد بیهوشی.
- عوارض خاص:
- چسبندگی لگنی: ایجاد بافت اسکار که می‌تواند باعث درد مزمن یا چسبیدن ارگان‌ها به یکدیگر شود. (ریسک در جراحی باز بیشتر است).
- آسیب به ارگان‌های مجاور: آسیب به مثانه یا روده که بسیار نادر است.
- نیاز به هیسترکتومی: در موارد بسیار نادر و در صورت بروز خونریزی غیرقابل کنترل، ممکن است جراح برای نجات جان بیمار مجبور به برداشتن کامل رحم شود.
- ریسک پارگی رحم در بارداری آینده: دیواره رحم که جراحی شده، یک نقطه ضعف محسوب می‌شود. به همین دلیل، به اکثر زنانی که میومکتومی باز یا لاپاراسکوپیک داشته‌اند، توصیه می‌شود زایمان خود را به روش سزارین انجام دهند.
زندگی پس از میومکتومی: بهبودی و بازگشت فیبروم‌ها
اکثر زنان پس از میومکتومی، بهبود قابل توجهی در علائم خود، به‌ویژه کاهش خونریزی و درد را گزارش می‌دهند. با این حال، باید دو نکته را در نظر داشت:
- مدیریت دوره نقاهت: پیروی دقیق از دستورالعمل‌های پزشک در مورد استراحت، فعالیت بدنی، رژیم غذایی و مراقبت از زخم برای یک بهبودی سریع و بدون عارضه ضروری است.
- احتمال عود یا رشد مجدد فیبروم‌ها: میومکتومی فیبروم‌های موجود را درمان می‌کند، اما از رشد فیبروم‌های جدید در آینده جلوگیری نمی‌کند. مطالعات نشان می‌دهد که ریسک نیاز به جراحی مجدد در طی ۵ تا ۱۰ سال آینده بین ۱۰ تا ۳۰ درصد است. این ریسک برای زنانی که فیبروم‌های متعدد داشته‌اند، بیشتر است.
پرسش‌های متداول (FAQ) درباره جراحی فیبروم رحم
۱. آیا بعد از عمل میومکتومی می‌توانم باردار شوم؟ بله، یکی از اهداف اصلی میومکتومی حفظ یا بهبود قدرت باروری است. بسیاری از زنان پس از عمل با موفقیت باردار می‌شوند. پزشک معمولاً توصیه می‌کند حداقل ۳ تا ۶ ماه پس از جراحی برای اقدام به بارداری صبر کنید تا رحم به طور کامل ترمیم شود.
۲. آیا جراحی فیبروم تنها راه درمان است؟ خیر. روش‌های دیگری مانند درمان‌های دارویی (برای کنترل موقت علائم)، آمبولیزاسیون شریان رحمی (UAE) (روشی که خون‌رسانی به فیبروم را قطع می‌کند) و سونوگرافی متمرکز با هدایت MRI (MRgFUS) نیز وجود دارند. این روش‌ها معمولاً برای زنانی که قصد بارداری ندارند، مناسب‌تر هستند.
۳. هزینه جراحی فیبروم رحم چقدر است؟ هزینه به عوامل متعددی از جمله نوع جراحی (باز گران‌تر از هیستروسکوپی است)، بیمارستان (خصوصی یا دولتی)، دستمزد جراح و پوشش بیمه درمانی شما بستگی دارد و بسیار متغیر است.
۴. آیا فیبروم‌ها پس از جراحی برمی‌گردند؟ فیبروم‌هایی که به طور کامل برداشته شده‌اند، برنمی‌گردند. اما بدن شما ممکن است فیبروم‌های جدیدی را در نقاط دیگر رحم رشد دهد.
۵. تفاوت میومکتومی و هیسترکتومی چیست؟ میومکتومی فقط فیبروم‌ها را برمی‌دارد و رحم حفظ می‌شود. این روش برای زنانی که می‌خواهند توانایی باروری خود را حفظ کنند، مناسب است. هیسترکتومی به معنای برداشتن کامل رحم است و تنها راه درمان قطعی و دائمی فیبروم‌هاست، اما پس از آن، زن دیگر قادر به بارداری نخواهد بود.
راهکار نهایی: چگونه بهترین تصمیم را برای سلامت خود بگیرید؟
انتخاب روش جراحی برای فیبروم رحم یک تصمیم بزرگ است که نباید با عجله گرفته شود. همانطور که در این راهنما بررسی کردیم، هیچ روش “برتری” وجود ندارد؛ بلکه یک روش “مناسب‌تر” برای شرایط منحصر به فرد شما وجود دارد. کلید موفقیت، درک کامل گزینه‌ها و داشتن یک گفتگوی شفاف و صادقانه با پزشک متخصص است.
خلاصه مسیر تصمیم‌گیری شما این است:
- ارزیابی دقیق: با سونوگرافی، MRI یا سایر روش‌های تشخیصی، اندازه، تعداد و محل دقیق فیبروم‌های شما مشخص می‌شود.
- تعیین اولویت‌ها: آیا قصد بارداری دارید؟ سرعت بازگشت به کار چقدر برایتان مهم است؟ نگرانی شما از جای زخم چقدر است؟
- مشاوره تخصصی: با یک جراح زنان که در هر سه روش (باز، لاپاراسکوپی و هیستروسکوپی) تجربه دارد، مشورت کنید. از او بخواهید مزایا و معایب هر روش را بر اساس شرایط “شخصی شما” توضیح دهد.
برای ارزیابی دقیق شرایط خود، بررسی گزینه‌های درمانی و انتخاب بهترین مسیر برای آینده سلامت‌تان، حتماً با یک پزشک متخصص زنان با تجربه در جراحی‌های کم‌تهاجمی مشورت کنید.
منابع (Sources)
- Mayo Clinic
- American College of Obstetricians and Gynecologists (ACOG).
- Cleveland Clinic
- Johns Hopkins Medicine
- National Health Service (NHS)
- Healthline
لیست پزشکان مرتبط:
سکینه موید محسنیمتخصص زنان و زایمان | تهران- طاهره لبافمتخصص زنان و زایمان | تهران
- فرزانه چوبسازمتخصص زنان و زایمان | تهران
- حسین آصف جاهمتخصص زنان و زایمان | تهران
- فریبا خطیرمتخصص زنان و زایمان | تهران
- آزاده اکبری سنهمتخصص زنان و زایمان | تهران
- فاطمه امیدی فرمتخصص زنان و زایمان | تهران
- سمانه کاشیجراح و متخصص زنان زایمان نازایی فلوشیپ ناباروری IVF | تهران
- آزاده افضل زادهمتخصص زنان و زایمان، فلوشیپ لاپاراسکوپی و هیستروسکوپی و اندومتریوز | تهران
- سپیده محمدیمتخصص زنان و زایمان نازایی کولپوسکوپی | تهران
