لاپاراسکوپی رحم (هیسترکتومی) چگونه است؟

5 روز پیشآخرین بروزرسانی: ۱۴۰۴-۰۵-۱۷

0 زمان تقریبی مطالعه 11 دقیقه

در این مقاله شما خواهید خواند

لاپاراسکوپی رحم (هیسترکتومی): راهنمای جامع

هیسترکتومی لاپاراسکوپیک، که به عنوان برداشتن رحم با لاپاراسکوپی نیز شناخته می‌شود، یک روش جراحی کم‌تهاجمی است که در سال‌های اخیر به یکی از پیشرفته‌ترین و محبوب‌ترین تکنیک‌ها در جراحی زنان تبدیل شده است. این رویکرد، با استفاده از چند برش بسیار کوچک در ناحیه شکم و ابزارهای جراحی دقیق و باریک، به پزشک این امکان را می‌دهد که با مشاهده تصویر بزرگنمایی‌شده اندام‌های داخلی روی یک نمایشگر، رحم را با دقت فوق‌العاده و حداقل آسیب به بافت‌های اطراف خارج کند. در مقایسه با روش سنتی و قدیمی‌تر جراحی باز که نیاز به یک برش بزرگ (بین ۱۰ تا ۲۰ سانتی‌متر) در پایین شکم دارد، این روش مزایای چشمگیری نظیر درد پس از عمل کمتر، دوره بهبودی بسیار کوتاه‌تر، کاهش قابل توجه خطر عفونت و خونریزی، و نتایج زیبایی بهتر (به دلیل جای زخم‌های کوچک و نامحسوس) را برای بیماران به همراه دارد. این مقاله به عنوان یک راهنمای جامع، تمامی جنبه‌های این جراحی، از دلایل انجام آن و فرآیند آماده‌سازی تا مراقبت‌های پس از عمل و عوارض احتمالی را به صورت کامل و دقیق پوشش می‌دهد.

هزینه عمل لاپاراسکوپی در تهران (تعرفه های دولتی و خصوصی)

سلب مسئولیت (Disclaimer): مهم: این مقاله صرفاً جهت اطلاع‌رسانی و افزایش آگاهی عمومی تهیه شده و به هیچ عنوان جایگزین مشاوره پزشکی نیست. هرگونه تصمیم‌گیری درمانی، از جمله انتخاب روش جراحی، باید حتماً پس از معاینه و مشورت کامل با پزشک متخصص و بر اساس وضعیت سلامتی فردی شما صورت گیرد.

نکات کلیدی در یک نگاه

هیسترکتومی لاپاراسکوپیک یک روش جراحی کم‌تهاجمی برای برداشتن رحم است که به جای یک برش بزرگ، از برش‌های کوچک استفاده می‌کند.
مزایای اصلی این روش شامل درد کمتر در دوران نقاهت، مدت بستری کوتاه‌تر و جای زخم‌های کوچک‌تر است.
دلایل عمده برای انجام این عمل عبارتند از فیبروم‌های رحمی بزرگ، آندومتریوز شدید و مقاوم به درمان، خونریزی‌های غیرطبیعی و سنگین رحم و افتادگی رحم.
رعایت دقیق دستورالعمل‌های پزشک و مراقبت‌های پس از عمل، برای اطمینان از بهبودی سریع و پیشگیری از عوارض احتمالی، حیاتی است.
مشورت با پزشک متخصص زنان برای ارزیابی دقیق شرایط و انتخاب مناسب‌ترین نوع هیسترکتومی، اولین و مهم‌ترین گام است.

۱. هیسترکتومی لاپاراسکوپیک چیست؟

هیسترکتومی لاپاراسکوپیک، روشی مدرن و پیشرفته برای برداشتن رحم است که با استفاده از ابزارهای خاص و یک دوربین کوچک (لاپاراسکوپ) انجام می‌شود. لاپاراسکوپ از طریق یک برش کوچک در اطراف ناف وارد شکم می‌شود و تصاویر واضحی از اندام‌های داخلی را به یک مانیتور بزرگ منتقل می‌کند. سپس، جراح از طریق دو یا سه برش کوچک دیگر در قسمت پایین شکم، ابزارهای جراحی باریک را وارد کرده و با مشاهده تصاویر روی مانیتور، با دقت بالا رحم را از رباط‌ها و رگ‌های خونی اطراف جدا می‌کند. پس از جداسازی کامل، رحم به قطعات کوچک‌تر تقسیم شده و از طریق یکی از برش‌ها یا از طریق واژن خارج می‌شود. به دلیل کم‌تهاجمی بودن این روش، بیماران به طور معمول درد کمتری را تجربه می‌کنند، مدت کوتاهی در بیمارستان بستری می‌شوند (معمولاً ۱ تا ۲ روز)، و می‌توانند به سرعت به فعالیت‌های روزمره خود بازگردند. شیوع این عمل به دلیل مزایای فوق‌العاده آن، در سال‌های اخیر به طور چشمگیری در حال افزایش است و به عنوان یک گزینه استاندارد برای بسیاری از موارد هیسترکتومی در نظر گرفته می‌شود.

۲. دلایل اصلی برای انجام لاپاراسکوپی رحم

انتخاب هیسترکتومی لاپاراسکوپیک معمولاً زمانی صورت می‌گیرد که سایر درمان‌های غیرجراحی یا کم‌تهاجمی‌تر نتوانسته‌اند بیماری را کنترل کنند. برخی از رایج‌ترین و مهم‌ترین دلایل این جراحی عبارتند از:

فیبروم‌های رحمی: فیبروم‌ها توده‌های غیرسرطانی هستند که از بافت عضلانی رحم منشأ می‌گیرند و می‌توانند به اندازه‌های متفاوتی رشد کنند. زمانی که فیبروم‌ها بسیار بزرگ شده‌اند، علائمی نظیر خونریزی‌های قاعدگی بسیار سنگین و طولانی، درد شدید در لگن، فشار به مثانه یا روده و حتی ناباروری را ایجاد می‌کنند و به درمان‌های دارویی پاسخ نمی‌دهند، هیسترکتومی به عنوان یک راه‌حل قطعی در نظر گرفته می‌شود.
آندومتریوز شدید: آندومتریوز وضعیتی است که در آن بافتی شبیه به پوشش داخلی رحم (اندومتر) در خارج از رحم، مثلاً در تخمدان‌ها، لوله‌های فالوپ یا سایر اندام‌های لگنی، رشد می‌کند. در موارد پیشرفته که آندومتریوز باعث درد مزمن لگن، چسبندگی‌های شدید، و اختلال در عملکرد اندام‌ها شده و به درمان‌های هورمونی و جراحی‌های کوچک‌تر پاسخ نداده است، برداشتن رحم و تخمدان‌ها (در صورت لزوم) تنها راه برای تسکین دائمی علائم محسوب می‌شود.
خونریزی غیرطبیعی رحم: این وضعیت به خونریزی‌های سنگین و نامنظمی اطلاق می‌شود که زندگی روزمره بیمار را مختل می‌کند و علت آن به دلایل مختلفی مانند عدم تعادل هورمونی، پولیپ یا هایپرپلازی اندومتر ممکن است باشد. اگر این خونریزی‌ها به درمان‌های دارویی یا روش‌های کم‌تهاجمی‌تر مانند ابلیشن اندومتر پاسخ ندهند، هیسترکتومی گزینه نهایی برای توقف کامل آن است.
پرولاپس رحم (افتادگی رحم): پرولاپس زمانی رخ می‌دهد که رباط‌ها و عضلات نگهدارنده رحم ضعیف می‌شوند و رحم به سمت واژن یا حتی خارج از آن افتادگی پیدا می‌کند. این وضعیت می‌تواند باعث احساس فشار در لگن، مشکلات ادراری و ناراحتی در هنگام رابطه جنسی شود. هیسترکتومی می‌تواند با برداشتن رحم، این وضعیت را به طور کامل درمان کرده و ساختارهای لگنی را تقویت کند.
سرطان‌های زنان: در موارد تشخیص قطعی سرطان رحم، دهانه رحم یا تخمدان، هیسترکتومی لاپاراسکوپیک می‌تواند بخشی از برنامه درمانی باشد. این روش در مراحل اولیه بیماری به جراح اجازه می‌دهد تا با دقت و ظرافت بالا، بافت سرطانی را به طور کامل خارج کرده و از انتشار آن جلوگیری کند.

۳. انواع هیسترکتومی و تفاوت آن‌ها

نوع هیسترکتومی که انجام می‌شود، به علت اصلی جراحی و وضعیت سلامتی بیمار بستگی دارد. این تصمیم در مشاوره با پزشک متخصص گرفته می‌شود.

هیسترکتومی کامل (Total Hysterectomy): این رایج‌ترین نوع هیسترکتومی است که در آن جراح کل رحم و دهانه رحم را خارج می‌کند. این روش خطر ابتلا به سرطان دهانه رحم را به طور کامل از بین می‌برد و برای بسیاری از بیماران به عنوان یک راه حل قطعی انتخاب می‌شود.
هیسترکتومی ساب‌توتال (Subtotal Hysterectomy): در این جراحی، فقط قسمت بالایی رحم برداشته می‌شود و دهانه رحم در جای خود باقی می‌ماند. این روش معمولاً زمان جراحی کوتاه‌تری دارد و ممکن است با حفظ بهتر عملکرد کف لگن و کاهش خطر پرولاپس واژینال در آینده مرتبط باشد، اما بیمار همچنان باید غربالگری‌های منظم سرطان دهانه رحم (پاپ اسمیر) را انجام دهد.
هیسترکتومی رادیکال (Radical Hysterectomy): این نوع هیسترکتومی عمدتاً برای درمان سرطان پیشرفته رحم یا دهانه رحم انجام می‌شود. در این جراحی، علاوه بر رحم و دهانه رحم، بافت‌های اطراف مانند قسمت بالایی واژن و غدد لنفاوی لگنی نیز برداشته می‌شوند تا اطمینان حاصل شود که تمام سلول‌های سرطانی حذف شده‌اند.
برداشتن تخمدان‌ها و لوله‌های فالوپ: این جراحی اغلب همراه با هیسترکتومی انجام می‌شود، اما بخشی از هیسترکتومی محسوب نمی‌شود. برداشتن تخمدان‌ها (اوفورکتومی) می‌تواند از خطر سرطان تخمدان در آینده جلوگیری کند، اما باعث یائسگی ناگهانی می‌شود که نیاز به هورمون‌درمانی جایگزین دارد.

ویژگی	هیسترکتومی کامل	هیسترکتومی ساب‌توتال	هیسترکتومی رادیکال
بافت برداشته شده	رحم و دهانه رحم	فقط رحم	رحم، دهانه رحم و بافت‌های اطراف
خطر سرطان دهانه رحم	از بین می‌رود	باقی می‌ماند	از بین می‌رود
دلیل اصلی انجام	فیبروم، خونریزی غیرطبیعی، پرولاپس	فیبروم، آندومتریوز	سرطان دهانه رحم/رحم
مزایای احتمالی	حذف کامل خطر سرطان دهانه رحم	زمان بهبودی کوتاه‌تر، حفظ عملکرد لگن	درمان کامل سرطان

۴. فرآیند آماده‌سازی برای عمل جراحی

آماده‌سازی برای هیسترکتومی لاپاراسکوپیک یک فرآیند چند مرحله‌ای است که به بهبود نتایج جراحی کمک می‌کند.

مشاوره پزشکی: در این مرحله، پزشک به طور کامل جراحی را توضیح می‌دهد و به تمام سوالات شما پاسخ می‌دهد. در مورد مزایا، معایب، خطرات و نتایج مورد انتظار جراحی با پزشک خود صحبت کنید.
آزمایش‌ها و معاینات: قبل از جراحی، پزشک ممکن است آزمایش خون کامل، آزمایش ادرار، نوار قلب (ECG) و در برخی موارد، سونوگرافی یا MRI را درخواست کند تا از آمادگی جسمانی شما برای جراحی مطمئن شود.
مدیریت داروها: اگر داروهای خاصی مانند داروهای رقیق‌کننده خون (مانند آسپرین یا وارفارین)، مکمل‌های گیاهی یا ویتامین‌ها را مصرف می‌کنید، باید به پزشک اطلاع دهید. پزشک دستورالعمل‌های دقیقی برای زمان و نحوه قطع یا ادامه مصرف آن‌ها قبل از جراحی ارائه می‌دهد.
آمادگی روانی و جسمی: روز قبل از جراحی، معمولاً از شما خواسته می‌شود که از نیمه‌شب چیزی نخورید یا ننوشید. همچنین، حمام کردن با یک شوینده مخصوص ضدعفونی‌کننده ممکن است توصیه شود. از نظر روانی، کسب اطلاعات کافی و داشتن حمایت اطرافیان می‌تواند به کاهش اضطراب و استرس قبل از عمل کمک شایانی کند.

۵. مراحل انجام عمل جراحی لاپاراسکوپی

جراحی لاپاراسکوپیک تحت بیهوشی عمومی انجام می‌شود و معمولاً بین ۱ تا ۳ ساعت طول می‌کشد. ۱. بیهوشی: بیمار توسط متخصص بیهوشی تحت بیهوشی عمومی قرار می‌گیرد تا در طول جراحی کاملاً بی‌حس باشد و هیچ دردی را احساس نکند. ۲. ایجاد برش‌ها و تزریق گاز: جراح یک برش کوچک در اطراف ناف ایجاد می‌کند و یک سوزن نازک را وارد شکم می‌کند تا گاز دی‌اکسید کربن را تزریق کند. این گاز فضای کافی را در داخل شکم ایجاد می‌کند تا جراح بتواند اندام‌ها را به راحتی ببیند و با ابزارها کار کند. ۳. وارد کردن ابزارها: لاپاراسکوپ (دوربین) و ابزارهای جراحی از طریق برش‌های کوچک دیگر در شکم وارد می‌شوند. این ابزارها شامل قیچی‌های کوچک، کوتر (ابزار برای کنترل خونریزی)، و گیره‌ها هستند. ۴. برداشتن رحم: جراح با استفاده از این ابزارها، رحم را از رگ‌های خونی و رباط‌های نگهدارنده جدا کرده و در صورت نیاز، تخمدان‌ها و لوله‌های فالوپ را نیز خارج می‌کند. سپس، رحم خارج شده از طریق یکی از برش‌های کوچک یا از طریق واژن از بدن بیرون آورده می‌شود. ۵. پایان جراحی: پس از تکمیل جراحی، ابزارها و لاپاراسکوپ خارج شده و گاز دی‌اکسید کربن از شکم خارج می‌شود. برش‌ها با بخیه‌های کوچک قابل جذب یا غیرقابل جذب بسته می‌شوند.

۶. مزایا و معایب لاپاراسکوپی رحم

انتخاب روش جراحی باید با در نظر گرفتن مزایا و معایب هر دو روش (لاپاراسکوپی و جراحی باز) صورت گیرد. مزایا:

درد کمتر و نیاز کمتر به مسکن: به دلیل برش‌های کوچک‌تر و آسیب کمتر به بافت‌ها، بیماران درد کمتری را تجربه می‌کنند و به مسکن‌های کمتری نیاز دارند.
دوران نقاهت کوتاه‌تر: میانگین زمان بستری در بیمارستان معمولاً ۱ تا ۲ روز است، در حالی که در جراحی باز ممکن است ۳ تا ۵ روز باشد. این امر به بازگشت سریع‌تر بیمار به خانه و فعالیت‌های روزانه کمک می‌کند.
جای زخم‌های کوچک‌تر و زیبایی بهتر: برش‌های کوچک و متعدد جای زخم‌های بسیار کوچکی باقی می‌گذارند که در مقایسه با جای زخم بزرگ جراحی باز، ظاهر زیباتری دارد.
خطر کمتر خونریزی و عفونت: آسیب کمتر به بافت‌ها و خونریزی حین عمل، خطر عفونت پس از جراحی را به میزان قابل توجهی کاهش می‌دهد.
کاهش خطر لخته شدن خون: به دلیل فعال‌تر بودن بیمار در دوران نقاهت، خطر تشکیل لخته‌های خونی در پاها یا ریه‌ها کمتر است.

معایب و خطرات:

احتمال آسیب به اندام‌های مجاور: یکی از خطرات نادر اما جدی، احتمال آسیب‌دیدگی اندام‌های مجاور مانند مثانه، روده یا حالب در حین جراحی است. این خطر در جراحی باز نیز وجود دارد اما در جراحی لاپاراسکوپی به دلیل دید محدودتر و کار با ابزارها ممکن است بیشتر باشد.
نیاز به تخصص جراح: این جراحی پیچیده نیاز به مهارت و تجربه بالایی از سوی جراح دارد. انتخاب جراح با تجربه در این زمینه بسیار مهم است.
زمان جراحی طولانی‌تر: در برخی موارد، به خصوص در صورت وجود چسبندگی‌های شدید، زمان جراحی لاپاراسکوپیک ممکن است طولانی‌تر از جراحی باز باشد.
ریسک بیهوشی: مانند هر جراحی دیگری که تحت بیهوشی عمومی انجام می‌شود، خطراتی نظیر واکنش به داروهای بیهوشی یا مشکلات تنفسی وجود دارد.
تبدیل به جراحی باز: در موارد نادر، به دلیل خونریزی شدید، چسبندگی‌های غیرمنتظره، یا سایر پیچیدگی‌ها، جراح ممکن است تصمیم بگیرد که جراحی را از روش لاپاراسکوپیک به روش باز تبدیل کند.

۷. دوران نقاهت و مراقبت‌های پس از عمل

مراقبت‌های دقیق در دوران نقاهت برای بهبودی سریع، کاهش درد و جلوگیری از هرگونه عارضه بسیار مهم است.

مدیریت درد و داروها: پزشک داروهای مسکن مناسب تجویز می‌کند. حتماً داروها را طبق دستور مصرف کنید و از مصرف خودسرانه مسکن‌ها خودداری نمایید.
مراقبت از برش‌ها: محل برش‌ها را تمیز و خشک نگه دارید. معمولاً نیازی به پانسمان مجدد نیست، اما در صورت لزوم باید به دستور پزشک عمل کنید. به علائمی مانند قرمزی، تورم، ترشح یا خونریزی غیرطبیعی توجه داشته باشید.
رژیم غذایی: پس از جراحی، ممکن است احساس تهوع یا یبوست داشته باشید. با مصرف مایعات فراوان و رژیم غذایی سبک و پرفیبر (مانند سبزیجات و میوه‌ها) می‌توانید به بهبود عملکرد دستگاه گوارش خود کمک کنید.
محدودیت‌های فیزیکی: از بلند کردن اجسام سنگین (بیشتر از ۴ تا ۵ کیلوگرم)، ورزش‌های سنگین و فعالیت‌های شدید برای چند هفته خودداری کنید. راه رفتن آهسته و منظم می‌تواند به بهبود جریان خون و جلوگیری از لخته شدن کمک کند.
بازگشت به فعالیت‌های عادی: معمولاً پس از چند روز تا یک هفته می‌توانید به فعالیت‌های روزمره سبک بازگردید. با این حال، بازگشت کامل به وضعیت عادی ممکن است چند هفته به طول انجامد.
جدول زمانی برای بازگشت به فعالیت‌ها

نوع فعالیت	زمان تقریبی برای شروع مجدد	توضیحات
پیاده‌روی سبک	روز اول یا دوم پس از عمل	در بیمارستان و پس از ترخیص برای جلوگیری از لخته شدن خون
رانندگی	۲ تا ۳ هفته	پس از قطع مصرف داروهای مسکن و زمانی که قادر به حرکت سریع برای ترمز گرفتن هستید
بازگشت به کار (نشستن)	۱ تا ۳ هفته	بسته به نوع شغل و وضعیت بهبودی شما
بازگشت به کار (فعالیت فیزیکی)	۴ تا ۶ هفته	مشاغل نیازمند بلند کردن اجسام سنگین یا فعالیت فیزیکی شدید
رابطه جنسی	۶ هفته	پس از ویزیت پزشک و دریافت تأیید نهایی

۸. عوارض احتمالی و زمان مراجعه به پزشک

اگرچه عوارض هیسترکتومی لاپاراسکوپیک نادر است، اما آگاهی از آن‌ها و علائم هشداردهنده می‌تواند به تشخیص به موقع و درمان سریع کمک کند. در صورت مشاهده هر یک از علائم زیر، فوراً با پزشک تماس بگیرید:

تب بالا: تب بالای ۳۸∘C (یا ۱۰۰.۴∘F) می‌تواند نشانه عفونت باشد.
درد شدید: درد شکمی یا لگنی که با مسکن‌های تجویز شده تسکین نمی‌یابد.
خونریزی شدید: خونریزی واژینال که بیشتر از یک پد بهداشتی در ساعت است یا لخته‌های خونی بزرگ دفع می‌کنید.
عفونت در محل برش‌ها: قرمزی، تورم، درد شدید یا ترشح چرکی از محل برش‌ها.
علائم لخته شدن خون: درد، تورم، قرمزی یا گرم شدن غیرعادی در یک پا. لخته‌های خون در ریه (آمبولی ریوی) می‌تواند باعث تنگی نفس یا درد قفسه سینه شود.
مشکلات ادراری: احساس سوزش هنگام ادرار، عدم توانایی در ادرار کردن یا مشاهده خون در ادرار می‌تواند نشانه آسیب به مجاری ادراری باشد.
مشکلات گوارشی: تهوع، استفراغ، نفخ شدید یا عدم دفع گاز و مدفوع.

۹. پرسش‌های متداول (FAQ)

آیا برداشتن رحم بر میل جنسی تأثیر می‌گذارد؟ برداشتن رحم به خودی خود معمولاً تأثیری بر میل جنسی ندارد. در حقیقت، بسیاری از زنان پس از رهایی از علائم دردناک یا خونریزی شدید ناشی از بیماری‌های رحمی، رضایت جنسی بیشتری را تجربه می‌کنند. عملکرد جنسی بیشتر به هورمون‌ها و سلامت تخمدان‌ها و وضعیت روانی بستگی دارد.
آیا لاپاراسکوپی رحم باعث یائسگی می‌شود؟ خیر، اگر تخمدان‌ها در حین جراحی برداشته نشوند، یائسگی اتفاق نمی‌افتد. تخمدان‌ها مسئول تولید هورمون‌های استروژن و پروژسترون هستند. با این حال، اگر تخمدان‌ها نیز برداشته شوند (اوفورکتومی)، یائسگی ناگهانی (یائسگی جراحی) بلافاصله پس از عمل آغاز می‌شود.
چه مدت طول می‌کشد تا به طور کامل بهبود یابم؟ دوران نقاهت از هیسترکتومی لاپاراسکوپیک معمولاً ۴ تا ۶ هفته طول می‌کشد. با این حال، بیشتر بیماران پس از یک تا دو هفته می‌توانند به فعالیت‌های سبک مانند پیاده‌روی و کارهای دفتری بازگردند. بهبودی کامل زمانی حاصل می‌شود که تمام زخم‌های داخلی به طور کامل ترمیم شده باشند.
آیا نیاز به هورمون‌درمانی پس از عمل دارم؟ اگر در سن پیش از یائسگی هستید و تخمدان‌های شما در طول جراحی برداشته شده‌اند، پزشک ممکن است برای مدیریت علائم یائسگی مانند گرگرفتگی، تعریق شبانه و خشکی واژن، هورمون‌درمانی جایگزین را توصیه کند. این تصمیم به عوامل مختلفی از جمله سن و سابقه پزشکی شما بستگی دارد.
تفاوت هیسترکتومی لاپاراسکوپیک و واژینال چیست؟ هر دو روش کم‌تهاجمی هستند. در روش واژینال، رحم به طور کامل از طریق واژن خارج می‌شود و هیچ برش شکمی وجود ندارد. در روش لاپاراسکوپیک، از برش‌های کوچک شکمی استفاده می‌شود و رحم نیز می‌تواند از طریق یکی از برش‌ها یا واژن خارج گردد. انتخاب بین این دو روش به شرایط بالینی بیمار، نوع بیماری و تجربه جراح بستگی دارد.

راهکارهای نهایی برای مدیریت و بهبودی پس از هیسترکتومی لاپاراسکوپیک

هیسترکتومی لاپاراسکوپیک یک روش جراحی بسیار مؤثر و ایمن برای درمان طیف گسترده‌ای از بیماری‌های زنان است که به بهبود کیفیت زندگی بیماران کمک شایانی می‌کند. موفقیت این عمل به آمادگی مناسب قبل از جراحی و رعایت دقیق مراقبت‌های پس از آن بستگی دارد. آگاهی از مراحل جراحی، مزایا، خطرات و راهکارهای بهبودی می‌تواند به شما کمک کند تا با آرامش و اطمینان بیشتری این دوره را سپری کنید. به یاد داشته باشید که بدن هر فرد منحصر به فرد است و زمان بهبودی ممکن است متفاوت باشد.

برای ارزیابی دقیق شرایط خود و انتخاب بهترین روش درمانی، با پزشک متخصص زنان مشورت کنید.