مغز و اعصاب

چه کسانی نباید واکسن مننژیت بزنند ؟

راهنمای کامل موارد منع مصرف واکسن مننژیت: چه کسانی نباید این واکسن را دریافت کنند؟

مننژیت باکتریایی یک عفونت نادر اما بسیار جدی و بالقوه کشنده است که غشاهای محافظ اطراف مغز و نخاع (مننژ) را تحت تأثیر قرار می‌دهد. این بیماری که اغلب به آن “مننژیت مننگوکوکی” گفته می‌شود، می‌تواند به‌سرعت، گاهی در عرض چند ساعت، پیشرفت کرده و منجر به عواقب ویرانگری مانند آسیب دائمی مغز، ناتوانی‌های یادگیری، از دست دادن شنوایی، آسیب کلیوی، از دست دادن اندام‌ها یا حتی مرگ شود. بر اساس گزارش سازمان بهداشت جهانی (WHO)، حتی با وجود درمان سریع، نرخ مرگ‌ومیر این بیماری بین ۵ تا ۱۵ درصد است و حدود ۲۰ درصد از بازماندگان با ناتوانی‌های جدی و طولانی‌مدت مواجه می‌شوند. خوشبختانه، واکسیناسیون به عنوان یک دستاورد بزرگ بهداشت عمومی، مؤثرترین راه برای پیشگیری از شایع‌ترین انواع مننژیت باکتریایی است. واکسن‌های مننژیت (که به‌طور دقیق‌تر واکسن‌های مننگوکوک نامیده می‌شوند) به طور معمول برای نوجوانان، دانشجویان ساکن در خوابگاه‌ها و افراد با شرایط پزشکی خاص که سیستم ایمنی آن‌ها را در معرض خطر بیشتری قرار می‌دهد، توصیه می‌شوند.

با این حال، مانند هر مداخله پزشکی دیگری، این واکسن‌ها برای همه مناسب نیستند. در حالی که اکثریت قریب به اتفاق مردم می‌توانند با خیال راحت واکسن مننژیت را دریافت کنند، شرایط خاصی وجود دارد که در آن تزریق واکسن باید با احتیاط، به تعویق انداخته شود یا به طور کلی از آن اجتناب گردد. درک دقیق این موارد منع مصرف و احتیاط، برای اطمینان از ایمنی و به حداکثر رساندن اثربخشی برنامه واکسیناسیون ضروری است. این مقاله به طور جامع و با جزئیات کامل به بررسی این موضوع می‌پردازد که چه کسانی نباید واکسن مننژیت بزنند، چه شرایطی نیازمند به تعویق انداختن واکسیناسیون است و در چه مواردی مشورت دقیق با پزشک قبل از تصمیم‌گیری، امری حیاتی محسوب می‌شود.

سلب مسئولیت مهم اطلاعات ارائه شده در این مقاله صرفاً برای اهداف آموزشی و اطلاع‌رسانی است و به هیچ عنوان نباید جایگزین مشاوره، تشخیص یا درمان حرفه‌ای پزشکی شود. تصمیم‌گیری برای دریافت یا عدم دریافت هرگونه واکسن باید همیشه با مشورت یک متخصص مغز و اعصاب یا متخصص بهداشت واجد شرایط و بر اساس سابقه پزشکی کامل و شرایط فردی شما اتخاذ گردد. هرگز توصیه‌های پزشکی را نادیده نگیرید یا به دلیل مطالبی که در اینجا خوانده‌اید، در جستجوی آن تأخیر نکنید.

نکات کلیدی در یک نگاه

  • منع مصرف قطعی: سابقه واکنش آلرژیک شدید و تهدیدکننده حیات (آنافیلاکسی) به دوز قبلی واکسن مننژیت یا هر یک از اجزای آن (مانند لاتکس درپوش ویال)، یک منع مصرف مطلق و غیرقابل چشم‌پوشی است.
  • تعویق واکسیناسیون: ابتلا به یک بیماری متوسط تا شدید (با یا بدون تب بالا) دلیلی موجه برای به تعویق انداختن واکسیناسیون تا زمان بهبودی کامل است تا از تداخل علائم و فشار مضاعف بر سیستم ایمنی جلوگیری شود.
  • مشاوره ضروری: بارداری، شیردهی و ضعف سیستم ایمنی به دلیل بیماری (مانند HIV) یا مصرف دارو، موارد منع مصرف قطعی نیستند، اما نیازمند ارزیابی دقیق ریسک و فایده توسط پزشک معالج برای تصمیم‌گیری آگاهانه هستند.
  • احتیاط لازم: افرادی که سابقه یک اختلال عصبی نادر به نام سندرم گیلن باره (GBS) دارند، باید قبل از دریافت واکسن، به‌ویژه واکسن MenACWY، با پزشک خود مشورت کنند.
  • ایمنی عمومی: واکسن‌های مننژیت برای اکثر افراد، از جمله کسانی که بیماری‌های مزمن کنترل‌شده (مانند دیابت یا آسم) دارند، ایمن و بسیار مؤثر هستند و فواید آن‌ها به مراتب بیشتر از خطرات احتمالی است.

آشنایی با انواع واکسن‌های مننژیت

قبل از پرداختن به موارد منع مصرف، شناخت انواع اصلی واکسن‌های مننژیت موجود ضروری است، زیرا تکنولوژی ساخت، ترکیبات و در نتیجه موارد احتیاط آن‌ها ممکن است کمی متفاوت باشد. باکتری نایسریا مننژیتیدیس دارای چندین سروگروپ است، اما بیشتر موارد بیماری در سراسر جهان توسط پنج گروه A, B, C, W, Y ایجاد می‌شود.

  1. واکسن مننگوکوک کانژوگه (MenACWY): این واکسن در برابر چهار سروگروپ A, C, W, Y محافظت ایجاد می‌کند. این نوع واکسن با اتصال یک جزء قندی از کپسول باکتری به یک پروتئین ناقل ساخته می‌شود که این فرآیند (کانژوگاسیون) به سیستم ایمنی، به‌ویژه در نوزادان و کودکان، کمک می‌کند تا پاسخ ایمنی قوی‌تر و طولانی‌تری ایجاد کند. این واکسن به طور معمول برای نوجوانان در سنین ۱۱ تا ۱۲ سالگی با یک دوز یادآور در ۱۶ سالگی توصیه می‌شود.
  2. واکسن مننگوکوک گروه B (MenB): این واکسن به طور خاص در برابر سروگروپ B محافظت می‌کند که عامل بخش قابل توجهی از موارد مننژیت در نوجوانان و جوانان در آمریکای شمالی و اروپاست. ساخت واکسن برای سروگروپ B به دلیل شباهت ساختار مولکولی آن با سلول‌های انسانی دشوارتر بود. این واکسن‌ها با استفاده از تکنولوژی پروتئین نوترکیب ساخته شده‌اند. واکسن MenB ممکن است برای نوجوانان و جوانان ۱۶ تا ۲۳ ساله بر اساس یک فرآیند “تصمیم‌گیری مشترک بالینی” بین بیمار و پزشک توصیه شود.
ویژگیواکسن MenACWY (برندها: Menactra, Menveo)واکسن MenB (برندها: Bexsero, Trumenba)
نوع واکسنکانژوگه (Conjugate)پروتئین نوترکیب (Recombinant Protein)
سروگروپ‌های تحت پوششA, C, W, YB
سن توصیه شده برای تزریقدوز اول: ۱۱-۱۲ سالگی؛ دوز یادآور: ۱۶ سالگی۱۶-۲۳ سالگی (تصمیم‌گیری مشترک بالینی)
تعداد دوزهامعمولاً دو دوزدو یا سه دوز، بسته به برند و سن

موارد منع مصرف قطعی: چه کسانی هرگز نباید واکسن مننژیت بزنند؟

موارد منع مصرف قطعی شرایطی هستند که تحت آن هرگز نباید واکسن تزریق شود، زیرا خطر یک واکنش شدید و تهدیدکننده حیات به طور قابل توجهی بالا است. خوشبختانه، برای واکسن مننژیت، تنها یک منع مصرف مطلق و جهانی وجود دارد.

سابقه واکنش آلرژیک شدید 

هر فردی که پس از دریافت دوز قبلی واکسن مننژیت دچار واکنش آلرژیک شدید (آنافیلاکسی) شده باشد، نباید دوز دیگری از همان واکسن را دریافت کند. همچنین، اگر فردی به یکی از اجزای تشکیل‌دهنده واکسن حساسیت شدید و شناخته‌شده دارد، باید از تزریق آن خودداری کند. این اجزا می‌تواند شامل ماده فعال واکسن، مواد نگهدارنده، یا حتی لاتکس موجود در درپوش لاستیکی ویال یا سرنگ از پیش پر شده باشد. بسیار مهم است که هرگونه سابقه آلرژی شدید را به پزشک یا پرستار اطلاع دهید.

آنافیلاکسی یک واکنش آلرژیک سریع، گسترده و شدید است که چندین سیستم بدن را به طور همزمان درگیر می‌کند. علائم آن می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

  • پوست: کهیر، خارش، برافروختگی یا رنگ‌پریدگی پوست، تورم صورت، لب‌ها، زبان یا گلو (آنژیوادم).
  • دستگاه تنفسی: مشکل در تنفس، تنگی نفس، خس‌خس سینه یا گرفتگی صدا.
  • قلب و عروق: افت شدید فشار خون، سرگیجه، سیاهی رفتن چشم، غش کردن، نبض سریع و ضعیف.
  • دستگاه گوارش: تهوع، استفراغ، اسهال یا دردهای شکمی.

این نوع واکنش معمولاً در عرض چند دقیقه تا یک ساعت پس از تزریق رخ می‌دهد و یک اورژانس پزشکی است که نیاز به درمان فوری با اپی‌نفرین دارد. به همین دلیل است که افراد معمولاً خواسته می‌شود ۱۵ تا ۳۰ دقیقه پس از واکسیناسیون در کلینیک بمانند تا تحت نظر باشند. لازم به ذکر است که واکنش‌های آنافیلاکسی به واکسن‌ها بسیار نادر هستند و طبق گزارش مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌های ایالات متحده (CDC)، تقریباً ۱ مورد در هر یک میلیون دوز واکسن رخ می‌دهد.

موارد احتیاط و دلایل به تعویق انداختن واکسیناسیون

در برخی شرایط، واکسیناسیون به طور دائم منع نشده است، اما به دلیل شرایط موقتی فرد، بهتر است تا زمان مناسب‌تری به تعویق بیفتد. این کار به منظور ایمنی و اطمینان از پاسخ بهینه سیستم ایمنی انجام می‌شود.

ابتلا به بیماری متوسط یا شدید

اگر فردی در زمان مراجعه برای واکسیناسیون به یک بیماری حاد متوسط یا شدید مبتلا باشد (مانند آنفولانزا با تب بالا، ذات‌الریه، عفونت‌های سینوسی شدید یا هر عفونت دیگری که فرد را به طور قابل توجهی بیمار کرده باشد)، توصیه می‌شود که واکسیناسیون را تا زمان بهبودی کامل یا حداقل فروکش کردن علائم اصلی به تعویق بیندازد. دلیل این امر چند جنبه دارد:

  1. جلوگیری از تداخل علائم: علائم بیماری زمینه‌ای (مانند تب، لرز و دردهای عضلانی) ممکن است با عوارض جانبی احتمالی واکسن همپوشانی داشته باشد. این امر می‌تواند ارزیابی اینکه آیا علائم ناشی از بیماری است یا واکسن را دشوار کرده و باعث نگرانی بی‌مورد یا تأخیر در تشخیص یک عارضه جدی شود.
  2. پاسخ ایمنی بهینه: سیستم ایمنی بدن در هنگام مبارزه با یک عفونت فعال، به شدت درگیر است و منابع خود را برای مقابله با پاتوژن مهاجم بسیج کرده است. به تعویق انداختن واکسیناسیون به بدن اجازه می‌دهد تا از این حالت استرس فیزیولوژیک خارج شده و بتواند پاسخ ایمنی قوی و مؤثری به آنتی‌ژن‌های موجود در واکسن ایجاد کند.
  3. راحتی بیمار: تزریق واکسن در حالی که فرد از قبل احساس ناخوشی می‌کند، می‌تواند تجربه ناخوشایندی باشد و علائم عمومی مانند خستگی و درد را تشدید کند.

این توصیه به معنای عدم تزریق واکسن در صورت ابتلا به بیماری‌های خفیف مانند سرماخوردگی جزئی (با آبریزش بینی و گلودرد خفیف)، عفونت گوش خفیف یا اسهال خفیف نیست. در چنین مواردی، معمولاً می‌توان واکسن را با خیال راحت تزریق کرد.

گروه‌های خاص که نیاز به مشاوره پزشکی دقیق دارند

برای برخی افراد با شرایط پزشکی خاص، تصمیم به واکسیناسیون نیازمند یک گفتگوی دقیق و ارزیابی جامع از فواید و خطرات احتمالی توسط پزشک است. در این موارد، واکسن معمولاً منع مصرف ندارد، اما شرایط فردی باید به دقت سنجیده شود.

بارداری و شیردهی

بارداری: به طور کلی، واکسن‌های مننژیت به صورت روتین برای زنان باردار توصیه نمی‌شوند، زیرا داده‌های ایمنی حاصل از کارآزمایی‌های بالینی در این گروه محدود است. با این حال، این واکسن‌ها از نوع غیرفعال (کشته شده) هستند و از نظر تئوری خطری برای جنین ایجاد نمی‌کنند. تصمیم‌گیری برای واکسیناسیون در دوران بارداری بر اساس یک تحلیل دقیق “ریسک در برابر فایده” انجام می‌شود. برای مثال، اگر یک زن باردار در منطقه‌ای زندگی می‌کند که شیوع مننژیت در آن رخ داده یا قصد سفر به یکی از کشورهای “کمربند مننژیت” در آفریقا را دارد، خطر ابتلا به بیماری بسیار بالا است. در چنین شرایطی، پزشک به احتمال زیاد واکسیناسیون را توصیه خواهد کرد، زیرا خطر بیماری مننژیت برای مادر و جنین به مراتب بیشتر از هرگونه خطر نظری مرتبط با واکسن است.

شیردهی: طبق اعلام CDC، دریافت واکسن مننژیت در دوران شیردهی ایمن تلقی می‌شود. انتظار نمی‌رود که آنتی‌ژن‌های واکسن وارد شیر مادر شوند یا در صورت ورود، تأثیر منفی بر نوزاد شیرخوار داشته باشند. بنابراین، شیردهی مانعی برای واکسیناسیون مادر نیست.

افراد با سیستم ایمنی ضعیف

افراد با سیستم ایمنی ضعیف، گروهی هستند که واکسیناسیون مننژیت برای آن‌ها از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است، زیرا در معرض خطر بسیار بالاتری برای ابتلا به عفونت‌های شدید و تهاجمی مننگوکوک قرار دارند. این افراد به دلیل نقص در سیستم دفاعی بدنشان، توانایی کمتری برای مبارزه با باکتری‌ها دارند. شرایطی که باعث ضعف سیستم ایمنی می‌شوند عبارتند از:

  • نداشتن طحال یا عملکرد ناقص آن : طحال نقش حیاتی در فیلتر کردن خون و حذف باکتری‌های کپسول‌دار مانند مننگوکوک دارد. افرادی که طحال خود را به دلیل تروما یا بیماری برداشته‌اند، یا بیماری‌هایی مانند کم‌خونی داسی‌شکل دارند که عملکرد طحال را مختل می‌کند، در معرض خطر شدید هستند.
  • نقص کمپلمان: سیستم کمپلمان بخشی از سیستم ایمنی ذاتی است که به شناسایی و تخریب باکتری‌ها کمک می‌کند. افراد با نقص‌های ارثی در این سیستم، به طور خاص مستعد ابتلا به عفونت‌های مننگوکوکی هستند.
  • عفونت HIV.
  • مصرف داروهای سرکوب‌کننده ایمنی: این داروها شامل شیمی‌درمانی برای سرطان، استروئیدها با دوز بالا برای بیماری‌های خودایمنی، داروهای ضد رد پیوند عضو، و برخی داروهای بیولوژیک جدیدتر (مانند مهارکننده‌های کمپلمان مانند اکولیزوماب) می‌شوند.

برای این افراد، واکسن مننژیت نه تنها منع نشده، بلکه به شدت توصیه می‌شود. با این حال، نکته مهم این است که پاسخ ایمنی بدن آن‌ها به واکسن ممکن است به اندازه افراد سالم قوی یا پایدار نباشد. به همین دلیل، پزشک ممکن است یک برنامه واکسیناسیون تقویت‌شده (شامل دوزهای اولیه و یادآور بیشتر) را برای اطمینان از دستیابی به سطح کافی از محافظت، توصیه کند.

سابقه سندرم گیلن باره (Guillain-Barré Syndrome – GBS)

سندرم گیلن باره یک اختلال عصبی خودایمنی نادر است که در آن سیستم ایمنی بدن به اشتباه به غلاف میلین اعصاب محیطی حمله می‌کند و باعث ضعف عضلانی پیشرونده و گاهی فلج می‌شود. در گذشته، ارتباط بسیار نادری بین برخی واکسن‌ها (به‌ویژه یک نوع قدیمی از واکسن آنفولانزای خوکی در سال ۱۹۷۶) و GBS گزارش شده است. اگرچه شواهد قطعی و محکمی مبنی بر ایجاد GBS توسط واکسن‌های مدرن مننژیت وجود ندارد، اما به عنوان یک اقدام احتیاطی، CDC توصیه می‌کند افرادی که سابقه GBS دارند، قبل از دریافت واکسن مننژیت (به‌ویژه MenACWY) با پزشک خود صحبت کنند. پزشک با بررسی سابقه پزشکی، به‌ویژه فاصله زمانی بین شروع GBS و هرگونه واکسیناسیون قبلی، به ارزیابی ریسک فردی خواهد پرداخت و بهترین تصمیم را بر اساس شواهد موجود خواهد گرفت.

عوارض جانبی شایع و نادر: چه چیزی طبیعی است و چه زمانی باید نگران شد؟

اکثر افراد پس از دریافت واکسن مننژیت هیچ عارضه جدی را تجربه نمی‌کنند. درک تفاوت بین واکنش‌های طبیعی بدن و علائم هشداردهنده یک مشکل جدی، به کاهش اضطراب و مدیریت صحیح شرایط کمک می‌کند.

واکنش‌های طبیعی و خفیف

این عوارض نشان‌دهنده این هستند که سیستم ایمنی شما در حال یادگیری برای شناسایی و مبارزه با باکتری است. این علائم معمولاً طی ۱ تا ۲ روز خودبه‌خود برطرف می‌شوند:

  • واکنش‌های محل تزریق: درد، قرمزی، سفتی یا تورم در بازو. این شایع‌ترین عارضه است.
  • عوارض عمومی: خستگی و احساس کسالت، سردرد، دردهای عضلانی یا مفصلی، تب و لرز خفیف. لازم به ذکر است که واکسن‌های MenB به طور کلی تمایل به ایجاد این عوارض عمومی با شدت و فراوانی بیشتری نسبت به واکسن‌های MenACWY دارند.

برای مدیریت این عوارض می‌توان از کمپرس سرد در محل تزریق و مصرف مسکن‌های بدون نسخه مانند استامینوفن یا ایبوپروفن (پس از مشورت با پزشک) استفاده کرد.

علائم هشداردهنده و زمان مراجعه به پزشک

واکنش‌های شدید بسیار نادر هستند، اما شناخت علائم آن‌ها حیاتی است. در صورت مشاهده هر یک از علائم زیر که نشان‌دهنده یک واکنش آلرژیک شدید است، فوراً با اورژانس (۱۱۵) تماس بگیرید یا به نزدیک‌ترین مرکز درمانی مراجعه کنید:

  • مشکل در تنفس یا خس‌خس سینه
  • گرفتگی صدا
  • کهیر در سراسر بدن
  • رنگ‌پریدگی یا کبودی لب‌ها
  • ضعف شدید، سرگیجه یا از دست دادن هوشیاری
  • ضربان قلب سریع
  • تورم صورت، گلو، لب‌ها یا زبان
عارضه/علامتشدت و مدتاقدام لازم
درد، قرمزی، تورم محل تزریقخفیف تا متوسط، ۱-۳ روزکمپرس سرد، حرکت دادن بازو، مسکن‌های بدون نسخه
تب خفیف (کمتر از ۳۸.۵ درجه)خفیف، ۱-۲ روزاستراحت، نوشیدن مایعات فراوان، در صورت نیاز استامینوفن
خستگی و سردردخفیف تا متوسط، ۱-۲ روزاستراحت، مسکن‌های بدون نسخه
کهیر، تورم صورت، مشکل در تنفسشدید، شروع سریع (چند دقیقه تا چند ساعت)اورژانس پزشکی! فوراً با ۱۱۵ تماس بگیرید.
تب بسیار بالا، گیجی، تشنجشدید، بسیار نادراورژانس پزشکی! فوراً به بیمارستان مراجعه کنید.

پرسش‌های متداول

۱. آیا اگر به تخم مرغ حساسیت داشته باشم، می‌توانم واکسن مننژیت بزنم؟ بله. این یک تصور غلط رایج است. برخلاف برخی فرمولاسیون‌های واکسن آنفولانزا یا تب زرد، واکسن‌های مننژیت در فرآیند تولید خود از تخم مرغ استفاده نمی‌کنند. بنابراین، آلرژی به تخم مرغ به هیچ وجه مانعی برای دریافت این واکسن نیست.

۲. آیا می‌توان واکسن مننژیت را همزمان با سایر واکسن‌ها تزریق کرد؟ بله. مطالعات نشان داده‌اند که واکسن مننژیت (هم MenACWY و هم MenB) را می‌توان به طور ایمن و مؤثر همزمان با واکسن‌های دیگر مانند HPV (گارداسیل) و Tdap (کزاز، دیفتری، سیاه‌سرفه) تزریق کرد. در این صورت، تزریق‌ها در نقاط مختلف بدن (مثلاً در دو بازوی متفاوت) انجام می‌شود تا واکنش‌های موضعی کاهش یابد.

۳. اگر سرماخوردگی خفیف دارم، باید واکسیناسیون را به تعویق بیندازم؟ خیر. بیماری‌های خفیف مانند سرماخوردگی بدون تب یا با تب پایین (کمتر از ۳۸ درجه سانتی‌گراد)، معمولاً دلیلی برای به تعویق انداختن واکسیناسیون نیستند. سیستم ایمنی بدن به راحتی می‌تواند همزمان با یک عفونت خفیف، به واکسن نیز پاسخ دهد.

۴. آیا محدودیت سنی برای دریافت واکسن مننژیت وجود دارد؟ بله، توصیه‌ها به شدت بر اساس سن و فاکتورهای خطر اپیدمیولوژیک است. واکسن MenACWY معمولاً برای نوزادان پرخطر، و به صورت روتین برای همه کودکان در سن ۱۱-۱۲ سالگی توصیه می‌شود. واکسن MenB عمدتاً برای گروه سنی ۱۶ تا ۲۳ سال که در معرض بالاترین خطر بیماری سروگروپ B هستند، در نظر گرفته شده است. افراد مسن‌تر معمولاً نیازی به این واکسن ندارند مگر اینکه شرایط پزشکی خاصی (مانند نداشتن طحال) داشته باشند یا به مناطق پرخطر سفر کنند.

۵. آیا سابقه تشنج مانعی برای تزریق واکسن مننژیت است؟ خیر. سابقه شخصی یا خانوادگی تشنج به عنوان یک منع مصرف یا احتیاط برای واکسن مننژیت در نظر گرفته نمی‌شود. تب ناشی از واکسن می‌تواند در کودکان مستعد، آستانه تشنج را کاهش دهد (تشنج ناشی از تب)، اما این خطر خود بیماری زمینه‌ای است و نه واکسن. با این حال، مانند هر سابقه پزشکی مهم دیگری، باید آن را با پزشک خود در میان بگذارید.

راهنمای نهایی برای تصمیم‌گیری آگاهانه درباره واکسن مننژیت

تصمیم برای واکسیناسیون یکی از مهم‌ترین و مؤثرترین اقدامات برای حفظ سلامتی فردی و جمعی است. واکسن مننژیت ابزاری قدرتمند و ایمن برای پیشگیری از یک بیماری ویرانگر است که می‌تواند در یک چشم به هم زدن زندگی را تغییر دهد. همانطور که در این راهنمای جامع تشریح شد، موارد منع مصرف قطعی برای این واکسن بسیار نادر است و عمدتاً به سابقه واکنش‌های آلرژیک شدید و تهدیدکننده حیات محدود می‌شود. اکثر “موارد احتیاط” در واقع شرایطی هستند که نیاز به یک گفتگوی دقیق و آگاهانه با پزشک دارند، نه حذف کامل واکسیناسیون.

برای اکثر افراد، از جمله کسانی که شرایط پزشکی مزمن و کنترل‌شده‌ای دارند، فواید محافظتی واکسن به مراتب بیشتر از خطرات بسیار ناچیز آن است. کلید یک تصمیم‌گیری ایمن و آگاهانه، ارتباط شفاف و صادقانه با متخصص بهداشت است. با در میان گذاشتن کامل سابقه پزشکی خود، از جمله تمام آلرژی‌ها، بیماری‌های فعلی و داروهای مصرفی، و پرسیدن هرگونه سوالی که در ذهن دارید، می‌توانید اطمینان حاصل کنید که بهترین و ایمن‌ترین انتخاب را برای سلامتی خود یا فرزندتان انجام می‌دهید.

برای اطمینان از اینکه واکسن مننژیت برای شما یا فرزندتان مناسب است، برنامه واکسیناسیون و هرگونه نگرانی پزشکی را با پزشک متخصص اطفال، پزشک خانواده یا یک مرکز بهداشتی معتبر در میان بگذارید.

لیست پزشکان مرتبط:

4 دیدگاه

    1. سلام
      قبل از هرچیزی مشورت با پزشک خود میتواند بهترین راهنما برای شمتا باشد زیرا از وضعیت شما بهتر آگاه است، اما اختلالات یادگیری به‌تنهایی هیچ منعی برای تزریق واکسن مننژیت ایجاد نمی‌ کنند.

      مواردی که معمولا باید در تزریق واکسن مننژیت احتیاط یا تأخیر شود، شامل این‌هاست:

      -اگر فرد در نوبت قبل دچار واکنش آلرژیک شدید (مثل آنافیلاکسی) به این واکسن یا اجزای آن شده باشد.

      -اگر تب بالا یا عفونت حاد فعال داشته باشد (تزریق معمولاً به تعویق می‌افتد).

      -برخی مشکلات ایمنی خاص یا مصرف داروهای تضعیف‌کننده سیستم ایمنی (که نیازمند نظر پزشک است).

      ✨ بنابراین داشتن اختلال یادگیری، اوتیسم، بیش‌فعالی یا مشکلات مشابه به‌هیچ عنوان مانع دریافت واکسن مننژیت نیست.

    1. خیر، واکسن مننژیت (مننژوکوک) برای افرادی که عفونت سینوسی خفیف یا مزمن دارند، معمولاً مشکلی ایجاد نمی‌کند. اگر علائم سینوزیت شدید یا همراه با تب بالا باشد، بهتر است واکسن تا بهبودی کامل به تعویق بیفتد.

      در موارد سینوزیت مزمن یا آلرژیک، تزریق واکسن معمولاً ایمن و بی‌خطر است و حتی می‌تواند از عفونت‌های جدی‌تر مثل مننژیت جلوگیری کند.

      🔸 پیشنهاد: اگر دچار تب یا ضعف عمومی هستید، قبل از تزریق با پزشک مشورت کنید. در غیر این‌صورت، واکسن قابل انجام است.

دیدگاه و سوال خود را مطرح کنید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا