مغز و اعصاب

چه چیزی باعث اوتیسم در کودکان میشود ؟

عوامل ژنتیکی و ارثی در اوتیسم کودکان

اوتیسم یک اختلال عصبی است که تأثیر عمده‌ای بر رفتار و تعامل اجتماعی کودکان دارد. این اختلال معمولاً در دوران کودکی ظاهر می‌شود و می‌تواند تا زندگی بزرگسالی ادامه یابد. علت دقیق اوتیسم هنوز مشخص نیست، اما تحقیقات نشان می‌دهد که عوامل ژنتیکی و ارثی نقش مهمی در بروز این اختلال دارند. این مطلب جنبه آموزشی و اطلاع رسانی دارد، در صورت مشکل به دکتر مغز و اعصاب مراجعه کنید.

با توجه به مطالعات انجام شده، افرادی که در خانواده‌هایی با تاریخچه اوتیسم وجود دارند، احتمال بیشتری برای بروز این اختلال در فرزندان خود دارند. به عبارت دیگر، وجود یک فرد مبتلا به اوتیسم در خانواده می‌تواند خطر ابتلا به این اختلال را افزایش دهد. این نشان می‌دهد که عوامل ژنتیکی و ارثی در اوتیسم نقش مهمی دارند.

در تحقیقات ژنتیکی، ژن‌های مختلفی که با اوتیسم در ارتباط هستند شناسایی شده‌اند. برخی از این ژن‌ها مستقیماً با بروز اوتیسم در ارتباط هستند، در حالی که برخی دیگر تأثیر غیرمستقیمی بر روی بروز این اختلال دارند. به عنوان مثال، ژن CNTNAP2 که در توسعه سیستم عصبی مرکزی نقش دارد، با اوتیسم در ارتباط است. همچنین، ژن SHANK3 که در ارتباطات سیناپسی نقش دارد، نیز با اوتیسم در ارتباط است.

علاوه بر این، تحقیقات نشان می‌دهد که وجود تغییرات در ساختار ژنوم نیز می‌تواند عامل بروز اوتیسم باشد. به عنوان مثال، تغییرات در تعداد کپی‌های ژنی می‌تواند باعث بروز این اختلال شود. تعداد کپی‌های بیش از حد ژنی مانند ژن MECP2 و ژن FMR1 با اوتیسم در ارتباط هستند.

تأثیر عوامل محیطی بر اوتیسم کودکان

یکی از عوامل محیطی که ممکن است باعث اوتیسم در کودکان شود، استفاده از مواد مخدر در دوران بارداری است. مطالعات نشان داده‌اند که مصرف مواد مخدر مانند الکل و مواد مخدر غیرقانونی در دوران بارداری می‌تواند باعث اختلالات در توسعه مغزی جنین شود و در نتیجه، احتمال ابتلا به اوتیسم در کودکان را افزایش دهد.

علاوه بر این، تعرض به مواد شیمیایی مضر نیز می‌تواند عاملی برای اوتیسم در کودکان باشد. برخی مواد شیمیایی مانند سرب، جیوه و بیسفنول-A (BPA) می‌توانند باعث تغییرات در سیستم عصبی کودکان شوند و احتمال ابتلا به اوتیسم را افزایش دهند. این مواد شیمیایی در محصولات روزمره مانند پلاستیک‌ها، لوازم آرایشی و بهداشتی، و همچنین در غذاها و آب می‌توانند یافت شوند.

عوامل محیطی دیگری که ممکن است باعث اوتیسم در کودکان شوند، شامل عوامل آلرژیک و عفونی است. برخی تحقیقات نشان داده‌اند که برخی آلرژن‌ها می‌توانند باعث تغییرات در سیستم ایمنی بدن شوند و در نتیجه، احتمال ابتلا به اوتیسم را افزایش دهند. همچنین، برخی عفونت‌ها مانند عفونت‌های ویروسی و باکتریایی نیز می‌توانند باعث تغییرات در سیستم عصبی کودکان شوند و احتمال ابتلا به اوتیسم را افزایش دهند.

نقش اختلالات مغزی در بروز اوتیسم در کودکان

یکی از اختلالات مغزی که به طور معمول با اوتیسم در ارتباط است، اختلال طیف اوتیسم (ASD) است. در این اختلال، عملکرد مغزی کودکان تحت تأثیر قرار می‌گیرد و باعث مشکلات در ارتباطات اجتماعی، تکراری بودن رفتارها و محدودیت در علاقه‌ها و فعالیت‌ها می‌شود. تحقیقات نشان می‌دهد که اختلالات مغزی مانند نقص در سیستم عصبی مرکزی و نقص در توانایی‌های ارتباطی بین سلول‌های عصبی می‌توانند عوامل مؤثر در بروز اوتیسم باشند.

یکی از اختلالات مغزی که به طور معمول در کودکان مبتلا به اوتیسم دیده می‌شود، اختلالات در توانایی‌های ارتباطی بین سلول‌های عصبی است. در این اختلال، ارتباط بین سلول‌های عصبی در مغز کودکان مختل می‌شود و این می‌تواند منجر به مشکلات در ارتباطات اجتماعی و توانایی‌های زبانی شود. برخی از تحقیقات نشان می‌دهند که این اختلال می‌تواند به علت نقص در ساختار مغزی و عملکرد سلول‌های عصبی در مناطق مختلف مغز باشد.

علاوه بر اختلالات در توانایی‌های ارتباطی بین سلول‌های عصبی، اختلالات در سیستم عصبی مرکزی نیز می‌توانند عامل بروز اوتیسم باشند. در این اختلالات، عملکرد سیستم عصبی مرکزی کودکان تحت تأثیر قرار می‌گیرد و می‌تواند منجر به مشکلات در توانایی‌های ارتباطی و اجتماعی شود. برخی از تحقیقات نشان می‌دهند که این اختلالات می‌توانند به علت نقص در ساختار و عملکرد سیستم عصبی مرکزی باشند.

 

لیست پزشکان مرتبط:

دیدگاه و سوال خود را مطرح کنید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا