چه عواملی باعث آلزایمر می شود ؟

۱۴۰۲-۰۹-۱۸آخرین بروزرسانی: ۱۴۰۲-۰۹-۲۶

0 زمان تقریبی مطالعه 3 دقیقه

در این مقاله شما خواهید خواند

عوامل ژنتیکی

یکی از عوامل ژنتیکی که باعث افزایش خطر ابتلا به آلزایمر می‌شود، وجود ژن‌های خاص است. تحقیقات نشان می‌دهد که وجود ژن‌های خاصی می‌تواند احتمال ابتلا به آلزایمر را افزایش دهد. برخی از این ژن‌ها شامل ژن‌هایی هستند که نقش مهمی در تولید پروتئین بتا آمیلوئید دارند. این پروتئین‌ها به صورت لخته‌های کوچک در مغز تجمع می‌کنند و باعث ایجاد توده‌های آمیلوئیدی می‌شوند که به طور معمول در بیماران آلزایمری یافت می‌شوند. این مطلب جنبه آموزشی و اطلاع رسانی دارد، در صورت مشکل به دکتر مغز و اعصاب مراجعه کنید.

علاوه بر این، ژن‌های دیگری نیز شناسایی شده‌اند که با افزایش خطر ابتلا به آلزایمر در ارتباط هستند. برخی از این ژن‌ها شامل ژن‌هایی هستند که نقش مهمی در فرایندهای التهابی و اکسیداسیون دارند. این فرایندها می‌توانند به آسیب دی‌ان‌ها و سلول‌های عصبی منجر شوند و در نهایت باعث بروز آلزایمر شوند.

علاوه بر ژنتیک، عوامل دیگری نیز می‌توانند در بروز آلزایمر نقش داشته باشند. برخی از این عوامل شامل سن، جنسیت، سابقه خانوادگی، سطح تحصیلات و سبک زندگی است. مثلاً، سن بالا یکی از عوامل مهم در افزایش خطر ابتلا به آلزایمر است. همچنین، زنان به طور کلی بیشتر از مردان در معرض خطر ابتلا به این بیماری هستند. سابقه خانوادگی نیز می‌تواند نقشی در بروز آلزایمر داشته باشد، به عنوان مثال اگر یکی از اعضای خانواده قبلاً این بیماری را داشته باشد، احتمال ابتلا به آلزایمر در افراد دیگری که در خانواده هستند، افزایش می‌یابد.

در نهایت، سبک زندگی نیز می‌تواند نقشی در بروز آلزایمر داشته باشد. مطالعات نشان می‌دهند که فعالیت‌های ذهنی، فعالیت بدنی، تغذیه سالم و خواب منظم می‌توانند به حفظ سلامتی مغز و کاهش خطر ابتلا به آلزایمر کمک کنند.

عوامل محیطی

یکی از عوامل محیطی مهم در ابتلا به آلزایمر، سن است. با پیشرفت سن، خطر ابتلا به این بیماری افزایش می یابد. افراد بالای 65 سال دارای خطر بیشتری برای ابتلا به آلزایمر هستند. علاوه بر این، سابقه خانوادگی نیز می تواند نقشی در ابتلا به این بیماری داشته باشد. اگر فردی در خانواده دچار آلزایمر شده باشد، احتمال ابتلا به این بیماری برای افراد دیگری در خانواده نیز افزایش می یابد.

سطح تحصیلات نیز می تواند تأثیر قابل توجهی در ابتلا به آلزایمر داشته باشد. افرادی که سطح تحصیلات بالاتری دارند، احتمال ابتلا به این بیماری کمتری دارند. این ممکن است به دلیل فعالیت ذهنی بیشتری باشد که در طول عمر خود انجام می دهند. فعالیت ذهنی مانند حل مسائل ریاضی، خواندن کتاب ها و حل تمرین های ذهنی می تواند به حفظ سلامتی مغز کمک کند و خطر ابتلا به آلزایمر را کاهش دهد.

تغذیه نامناسب نیز می تواند عاملی در ابتلا به آلزایمر باشد. مصرف مواد غذایی ناسالم و فقیر در مواد مغذی می تواند به کاهش عملکرد مغز و افزایش خطر ابتلا به آلزایمر منجر شود. برعکس، تغذیه سالم و متنوع می تواند به حفظ سلامتی مغز کمک کند و خطر ابتلا به آلزایمر را کاهش دهد. مصرف مواد غذایی حاوی آنتی اکسیدان ها مانند میوه ها و سبزیجات نیز می تواند مفید باشد.

عدم فعالیت بدنی نیز می تواند به افزایش خطر ابتلا به آلزایمر منجر شود. فعالیت بدنی منظم می تواند به بهبود عملکرد مغز و حفظ حافظه کمک کند. افرادی که فعالیت بدنی کمتری دارند، خطر ابتلا به آلزایمر بیشتری دارند. بنابراین، توصیه می شود که افراد به فعالیت بدنی منظم و مناسب بپردازند تا از ابتلا به این بیماری جلوگیری کنند.

عوامل عصب شناختی

یکی از عوامل عصب شناختی که به آلزایمر منجر می شود، تجمع پلاک آمیلوئیدی است. پلاک های آمیلوئیدی تشکیل شده از پروتئین بتا آمیلوئید است که در مغز افراد مبتلا به آلزایمر تجمع می کند. این تجمعات پلاک آمیلوئیدی می توانند عملکرد سلول های عصبی را مختل کنند و باعث ایجاد خرابی در ساختار مغز شوند.

عامل دیگری که به آلزایمر مرتبط است، تشکیل تاریخچه نوروفیبریلاری است. نوروفیبریل ها تشکیل شده از پروتئین تائو است که در سلول های عصبی مغز تجمع می کند. این تجمعات باعث تغییر در ساختار سلول های عصبی و از بین رفتن ارتباطات بین آنها می شوند. این تغییرات سبب از دست رفتن حافظه و توانایی های شناختی در افراد مبتلا به آلزایمر می شود.

علاوه بر تجمع پلاک آمیلوئیدی و تشکیل تاریخچه نوروفیبریلاری، تغییرات دیگری نیز در ساختار و عملکرد مغز ممکن است به آلزایمر منجر شوند. برخی از این تغییرات شامل کاهش حجم مغز، کاهش تعداد سلول های عصبی و تغییرات در شبکه های عصبی است. این تغییرات می توانند باعث از دست رفتن حافظه و توانایی های شناختی شوند.