مغز و اعصاب

آیا قهوه برای پارکینسون خوب است؟

تأثیر قهوه و کافئین بر بیماری پارکینسون: بررسی جامع شواهد علمی

پژوهش‌های متعدد نشان داده‌اند که ارتباط پیچیده‌ای بین مصرف قهوه و بیماری پارکینسون وجود دارد. این گزارش به بررسی دقیق و عمیق تأثیرات قهوه و کافئین بر پیشگیری، پیشرفت و علائم بیماری پارکینسون می‌پردازد.

ارتباط مصرف قهوه و کاهش خطر ابتلا به پارکینسون

مطالعات اپیدمیولوژیک متعددی نشان داده‌اند که مصرف منظم قهوه و نوشیدنی‌های حاوی کافئین می‌تواند خطر ابتلا به بیماری پارکینسون را کاهش دهد. تحقیقات اخیر موسسه ملی علوم اعصاب سنگاپور (NNI) نشان داده است که نوشیدن دو فنجان قهوه سنتی (کوپی) در روز می‌تواند خطر ابتلا به پارکینسون را در افرادی که دارای واریانت‌های ژنی آسیایی مرتبط با این بیماری هستند، چهار تا هشت برابر کاهش دهد. این یافته‌ها اهمیت ویژه‌ای دارد زیرا افراد با این واریانت‌های ژنتیکی آسیایی، 1.5 تا 2 برابر بیشتر در معرض خطر ابتلا به پارکینسون قرار دارند.

پروفسور تان انگ کینگ، محقق اصلی این مطالعه، توضیح می‌دهد که کافئین با کاهش التهاب نورون‌ها در مغز، به کاهش مرگ سلولی کمک می‌کند. با این حال، مکانیسم دقیق تعامل کافئین با واریانت‌های ژن پارکینسون آسیایی هنوز به طور کامل شناخته نشده است. این یافته‌ها با تحقیقات قبلی که ارتباط بین مصرف منظم کافئین و کاهش خطر ابتلا به بیماری پارکینسون را نشان داده‌اند، همخوانی دارد.

مکانیسم‌های محافظتی کافئین در برابر پارکینسون

کافئین از طریق چندین مکانیسم مختلف می‌تواند اثرات محافظتی در برابر پارکینسون داشته باشد. یکی از مهم‌ترین این مکانیسم‌ها، توانایی کافئین در مهار آنزیم مونوآمین اکسیداز-B (MAO-B) است. این آنزیم موجب اکسیداسیون دوپامین شده و در نتیجه پراکسید هیدروژن (H₂O₂) تولید می‌کند که به افزایش استرس اکسیداتیو منجر می‌شود. با مهار MAO-B، کافئین می‌تواند سطح دوپامین را افزایش دهد و در نتیجه علائم حرکتی را بهبود بخشد.

علاوه بر این، کافئین می‌تواند مسیرهای سیگنالینگ آنتی‌اکسیدانی مانند Nrf2-Keap1 و PGC-1α را فعال کند. این مسیرها نقش مهمی در محافظت از نورون‌های دوپامینرژیک در برابر استرس اکسیداتیو دارند. همچنین قهوه حاوی ترکیبات غیرکافئینی است که به محافظت از سلول‌های مغزی در برابر التهاب و آسیب کمک می‌کنند. این امر نه تنها در درمان بیماری پارکینسون، بلکه در بیماری‌هایی مانند آلزایمر نیز مفید است.

کافئین همچنین به عنوان یک آنتاگونیست گیرنده‌های آدنوزینی عمل می‌کند. مهار سیستم عصبی آدنوزینرژیک می‌تواند در بهبود برخی از علائم بیماری پارکینسون مؤثر باشد. یک مطالعه روی موش‌های صحرایی نشان داد که تزریق کافئین با دوز 30 میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن، می‌تواند موجب بهبودی اختلالات حرکتی ناشی از پارکینسون شود.

تأثیر قهوه بر افراد مبتلا به پارکینسون

در حالی که شواهد قوی برای نقش پیشگیرانه کافئین در پارکینسون وجود دارد، تأثیر آن بر افرادی که قبلاً به این بیماری مبتلا شده‌اند، پیچیده‌تر است. برخی مطالعات نتایج متناقضی را نشان می‌دهند. یک مطالعه اخیر از دانشگاه تورکو فنلاند نشان داد که مصرف کافئین به نظر می‌رسد توانایی مغز را برای استفاده از دوپامین در بیماران پارکینسون کاهش می‌دهد. نتایج این تحقیق نشان می‌دهد بیمارانی که مصرف زیاد کافئین داشتند، 8 تا 15 درصد کاهش بیشتری در توانایی دوپامین برای اتصال به گیرنده‌های مغز داشتند، در مقایسه با افرادی که کافئین کمتری مصرف کردند.

والتری کاسینن، استاد نورولوژی دانشگاه تورکو، بیان کرد: “در حالی که کافئین ممکن است فواید خاصی در کاهش خطر بیماری پارکینسون داشته باشد، مطالعه ما نشان می‌دهد که مصرف زیاد کافئین هیچ فایده‌ای بر سیستم دوپامین در بیمارانی که قبلاً مبتلا به این بیماری تشخیص داده شده‌اند، ندارد”. او همچنین افزود که مصرف زیاد کافئین منجر به بهبود علائم بیماری، مانند بهبود عملکرد حرکتی نمی‌شود.

با این حال، سایر مطالعات نتایج امیدوارکننده‌تری را نشان می‌دهند. یک بررسی جامع نشان داد که کافئین می‌تواند نقایص حرکتی پارکینسون را بهبود بخشد و آنتاگونیست‌های گیرنده آدنوزین A2A مانند ایسترادفیلین می‌توانند زمان OFF و دیسکینزی مرتبط با درمان‌های استاندارد “جایگزینی دوپامین” را کاهش دهند. همچنین یک مطالعه نشان داد که قهوه می‌تواند لرزش را در مردانی که هرگز داروهای پارکینسون مصرف نکرده‌اند، کاهش دهد.

تأثیر کافئین بر علائم غیرحرکتی پارکینسون

یافته‌های اخیر آزمایشگاهی پتانسیل کافئین را در مدیریت علائم غیرحرکتی پارکینسون نشان داده‌اند که با داروهای دوپامینرژیک فعلی بهبود نمی‌یابند. این می‌تواند یک مزیت قابل توجه باشد، زیرا علائم غیرحرکتی مانند اختلالات بویایی، عاطفی و حافظه اغلب قبل از علائم حرکتی کلاسیک در پارکینسون ظاهر می‌شوند و می‌توانند تأثیر قابل توجهی بر کیفیت زندگی بیماران داشته باشند.

کافئین همچنین می‌تواند به عنوان یک ابزار درمانی در پارکینسون عمل کند و اولین ترکیبی باشد که هم علائم حرکتی و هم علائم غیرحرکتی اولیه پارکینسون را همراه با پتانسیل محافظت عصبی خود بهبود می‌بخشد.

ملاحظات ایمنی و توصیه‌های عملی

با وجود شواهد قوی در مورد فواید بالقوه کافئین، هر فرد ممکن است به طور متفاوتی به قهوه واکنش نشان دهد. برخی از افراد ممکن است به قهوه حساسیت داشته باشند و مصرف آن می‌تواند علائم پارکینسون را در آنها تشدید کند. بنابراین، مهم است که بیماران قبل از تغییر عادات مصرف قهوه خود با پزشک معالج مشورت کنند.

همچنین باید توجه داشت که قهوه تنها یکی از عواملی است که می‌تواند بر پارکینسون تأثیر بگذارد. درمان‌های دیگری نیز وجود دارند که می‌توانند علائم پارکینسون را بهبود بخشند، از جمله داروها و تمرینات فیزیکی. بنابراین، بهتر است قهوه به عنوان بخشی از یک رویکرد جامع به مدیریت پارکینسون در نظر گرفته شود، نه به عنوان یک درمان منفرد.

نتیجه‌گیری

شواهد علمی موجود نشان می‌دهد که مصرف منظم قهوه و کافئین می‌تواند نقش محافظتی در برابر ابتلا به بیماری پارکینسون داشته باشد. کافئین از طریق مکانیسم‌های مختلفی مانند مهار MAO-B، فعال‌سازی مسیرهای آنتی‌اکسیدانی و مهار گیرنده‌های آدنوزینی، می‌تواند از نورون‌های دوپامینرژیک محافظت کند و پیشرفت بیماری را کند نماید.

با این حال، تأثیر قهوه بر افرادی که قبلاً به پارکینسون مبتلا شده‌اند، پیچیده‌تر است و نیاز به تحقیقات بیشتری دارد. برخی مطالعات نتایج امیدوارکننده‌ای را در بهبود علائم حرکتی و غیرحرکتی نشان می‌دهند، در حالی که مطالعات دیگر تاثیر کمتری را گزارش می‌کنند.

در مجموع، مصرف متعادل قهوه می‌تواند بخشی از یک استراتژی جامع برای کاهش خطر ابتلا به پارکینسون و احتمالاً مدیریت علائم آن باشد. با این حال، تصمیم‌گیری در مورد مصرف قهوه باید با توجه به شرایط فردی هر بیمار و با مشورت متخصصین پزشکی انجام شود.

منبع :

pmc.ncbi.nlm.nih.gov

www.psychiatrist.com

pmc.ncbi.nlm.nih.gov

لیست پزشکان مرتبط:

دیدگاه و سوال خود را مطرح کنید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا