اختلال دو قطبی از چه سنی شروع می شود ؟

۱۴۰۲-۰۹-۳۰آخرین بروزرسانی: ۱۴۰۲-۱۰-۱۳

0 زمان تقریبی مطالعه 3 دقیقه

در این مقاله شما خواهید خواند

اختلال دو قطبی می‌تواند از سنین نوجوانی یا دوران جوانی آغاز شود

اختلال دو قطبی، که قبلاً به عنوان اختلال مانیاکو-افسردگی نیز شناخته می‌شد، دو وضعیت اصلی دارد: مانیا و افسردگی. در وضعیت مانیا، فرد تحت تأثیر احساسات بالا و افکار پرخاشگری قرار می‌گیرد. او ممکن است احساس بی‌نیازی و بی‌خطری داشته باشد و به طور غیرمعقولی خرج‌های بزرگی انجام دهد. در مقابل، در وضعیت افسردگی، فرد احساسات پایینی دارد و احساس بی‌ارزشی و ناامیدی می‌کند. او ممکن است از انجام فعالیت‌های روزمره خودداری کند و از ارتباط با دیگران دوری کند. این مطلب جنبه آموزشی و اطلاع رسانی دارد، در صورت مشکل به دکتر روانشناس و دکتر روانپزشک مراجعه کنید.

اختلال دو قطبی می‌تواند در هر سنی آغاز شود، اما بیشتر در دوران نوجوانی و جوانی شروع می‌شود. در این دوره از زندگی، تغییرات شدید در هورمون‌ها و تغییرات عاطفی و روانی رخ می‌دهد. این تغییرات می‌توانند به عوامل موثر در آغاز اختلال دو قطبی تبدیل شوند.

علاوه بر این، عوامل ژنتیکی نیز نقش مهمی در اختلال دو قطبی دارند. اگر یکی از والدین یا خواهر یا برادر فرد این اختلال را داشته باشد، احتمال ابتلا به این اختلال برای فرد افزایش می‌یابد.

اختلال دو قطبی می‌تواند تأثیرات جدی بر زندگی فرد داشته باشد. این اختلال می‌تواند باعث مشکلات در روابط شخصی، تحصیلی و شغلی شود. بنابراین، تشخیص و درمان این اختلال بسیار مهم است.

درمان اختلال دو قطبی شامل داروها و روش‌های روان‌درمانی است. داروها می‌توانند به کنترل تغییرات خلق و خو کمک کنند و روش‌های روان‌درمانی می‌توانند به فرد کمک کنند تا با تغییرات عاطفی و روانی خود بهتر مقابله کند.

برخی افراد ممکن است علائم اختلال دو قطبی را از سنین کودکی نشان دهند

با توجه به تحقیقات اخیر، مشخص شده است که برخی از کودکان ممکن است علائم اختلال دو قطبی را از سنین کودکی نشان دهند. این علائم می توانند شامل تغییرات شدید در خلق و خو، افکار و اندیشه ها، انرژی و رفتار باشند. برخی از کودکان ممکن است دوره های بلندی از هیپراکتیویتی (فعالیت بیش از حد) و یا دوره های بلندی از دلتاکتیویتی (کاهش فعالیت) داشته باشند. همچنین، تغییرات شدید در خواب و سطح انرژی نیز ممکن است مشاهده شود.

بیشتر بخوانید: تریاک چیست؟ عوارض مصرف آن

با این حال، تشخیص اختلال دو قطبی در کودکان بسیار دشوار است. این به دلیل این است که علائم اختلال دو قطبی در کودکان ممکن است با علائم دیگر اختلالات روانی مانند اختلال نقص توجه و بیش فعالی (ADHD) یا اختلال روانی دیگر اشتباه گرفته شود. بنابراین، تشخیص اختلال دو قطبی در کودکان نیاز به ارزیابی دقیق و تخصصی توسط یک متخصص روانپزشک است.

علاوه بر این، برخی از تحقیقات نشان داده اند که اختلال دو قطبی در برخی از افراد ممکن است در دوران نوجوانی شروع شود. در این دوره از زندگی، تغییرات هورمونی و تغییرات روانشناختی و اجتماعی ممکن است عواملی باشند که باعث شروع اختلال دو قطبی شوند. علاوه بر این، استفاده از مواد مخدر و الکل نیز می تواند عواملی باشند که اختلال دو قطبی را در این دوره شروع کنند.

در نهایت، برخی افراد ممکن است علائم اختلال دو قطبی را در دوران بزرگسالی تجربه کنند. این علائم می توانند شامل تغییرات شدید در خلق و خو، افکار و اندیشه ها، انرژی و رفتار باشند. در این دوره از زندگی، استرس های روزمره و مشکلات شخصی و حرفه ای ممکن است عواملی باشند که باعث شروع اختلال دو قطبی شوند.

در برخی موارد، اختلال دو قطبی ممکن است در سنین بالاتر، مانند دوران بزرگسالی، آغاز شود

در بسیاری از موارد، اختلال دو قطبی در دوران بزرگسالی آغاز می شود. این دوره از زندگی معمولاً با تغییرات شدید در شرایط زندگی، استرس های روزمره و تغییرات هورمونی همراه است. افراد مبتلا به اختلال دو قطبی در این دوره از زندگی ممکن است تجربه کنند که خلق و خویشان به طور ناگهانی تغییر کند، از حالت افسردگی به حالت هیجانی برسند و برعکس.

اما در برخی موارد، اختلال دو قطبی ممکن است در سنین بالاتر، مانند دوران بزرگسالی، آغاز شود. این موارد نادرتر هستند و معمولاً به عواملی مانند عوارض داروها، مصرف مواد مخدر یا مشکلات فیزیکی مرتبط با سن مربوط می شوند. در این موارد، افراد ممکن است تجربه کنند که خلق و خویشان به طور ناگهانی تغییر کند و از حالت افسردگی به حالت هیجانی برسند و برعکس.

برای تشخیص اختلال دو قطبی در سنین بالاتر، مهم است که به علائم و نشانه های مرتبط با این اختلال توجه کنید. افراد مبتلا به اختلال دو قطبی ممکن است تجربه کنند که دوره های طولانی از افسردگی یا هیجان بیش از حد را تجربه کنند. آنها ممکن است از خواب کمتری برخوردار باشند، انرژی بیشتری داشته باشند و به طور عمومی از حالت عادی خود خارج شوند.