انواع تشنج و مراقبت های پرستاری
انواع تشنج
نوع اول تشنج، تشنج کلونیک است. در این نوع تشنج، عضلات بیمار به صورت ناگهانی و بی‌نظم انقباض و ارتخاء می‌کنند. پرستاران باید در این حالت، بیمار را در محیطی امن قرار داده و از ایجاد آسیب جسمی جلوگیری کنند. همچنین، باید تلاش کنند تا بیمار را آرام کنند و از ایجاد تنش و استرس بیشتر جلوگیری کنند. این مطلب جنبه آموزشی و اطلاع رسانی دارد، در صورت مشکل به دکتر مغز و اعصاب مراجعه کنید.
نوع دوم تشنج، تشنج تونیک-کلونیک است. در این نوع تشنج، بیمار ابتدا به صورت تونیک (ارتخاء عضلات) و سپس به صورت کلونیک (انقباض عضلات) تشنج می‌کند. در این حالت، پرستاران باید بیمار را در محیطی امن قرار داده و از ایجاد آسیب جسمی جلوگیری کنند. همچنین، باید تلاش کنند تا بیمار را آرام کنند و از ایجاد تنش و استرس بیشتر جلوگیری کنند.
نوع سوم تشنج، تشنج جزئی است. در این نوع تشنج، فقط یک بخش از بدن بیمار تشنج می‌کند. پرستاران باید در این حالت، بیمار را در محیطی امن قرار داده و از ایجاد آسیب جسمی جلوگیری کنند. همچنین، باید تلاش کنند تا بیمار را آرام کنند و از ایجاد تنش و استرس بیشتر جلوگیری کنند.
نوع چهارم تشنج، تشنج غیرمعمول است. در این نوع تشنج، علائم و نشانه های غیرمعمولی مشاهده می‌شود که ممکن است با تشنج های دیگر تفاوت داشته باشد. پرستاران باید در این حالت، بیمار را به صورت دقیق مشاهده کرده و هر تغییری در وضعیت بیمار را به پزشک اطلاع دهند.
در نهایت، برای مراقبت های پرستاری مناسب، پرستاران باید دقیقاً با نوع تشنجی که بیمار دارد آشنا باشند. همچنین، آنها باید توانایی تشخیص واکنش های بیمار را داشته باشند و در صورت لزوم، اقدامات اورژانسی را انجام دهند. همچنین، آموزش به بیمار و خانواده او در مورد رفتارهای ایمنی و پیشگیری از تشنج می‌تواند بسیار مفید باشد.
تشنج کلونیک
تشنج کلونیک ممکن است با علائمی همراه باشد که می‌تواند برای پرستاران و مراقبان چالش‌برانگیز باشد. برای ارائه مراقبت‌های پرستاری مناسب، اطلاعات کافی در مورد این نوع تشنج و روش‌های مدیریت آن ضروری است.
اولین قدم در مراقبت از بیماران با تشنج کلونیک، تشخیص صحیح و سریع این نوع تشنج است. پرستاران باید توانایی تشخیص علائم و نشانه‌های تشنج کلونیک را داشته باشند. برخی از علائم این نوع تشنج شامل انقباضات عضلانی، حرکات تکراری و ریتمیک، افتادن به زمین و از دست دادن آگاهی موقت است. پرستاران باید توانایی تشخیص این علائم را داشته باشند و بلافاصله به بیمار کمک کنند.
بعد از تشخیص تشنج کلونیک، مراقبت‌های پرستاری باید به منظور کاهش خطرات و ارائه حمایت به بیمار انجام شود. اولین قدم در این راستا، اطمینان حاصل کردن از ایمنی بیمار است. پرستاران باید از اطراف بیمار خطراتی مانند اشیاء تیز و سخت پرهیز کنند و فضای اطراف بیمار را پاک و آماده کنند.
همچنین، پرستاران باید توانایی ارائه حمایت روانی به بیمار را داشته باشند. تشنج کلونیک ممکن است برای بیماران ترسناک و ناامن باشد. پرستاران باید با استفاده از لحن صمیمی و آرامش بخش، بیمار را آرام کنند و به او اطمینان دهند که همراه او هستند.
علاوه بر این، پرستاران باید توانایی ارائه مراقبت‌های پسا تشنج را داشته باشند. بعد از تشنج کلونیک، بیمار ممکن است خسته و ضعیف باشد. پرستاران باید به بیمار کمک کنند تا به طور آرام و تدریجی به حالت طبیعی خود بازگردد. همچنین، پرستاران باید به بیمار توضیح دهند که تشنج کلونیک عادی است و بیمار نباید نگران باشد.
در نهایت، پرستاران باید توانایی ارائه آموزش‌های لازم به بیمار و خانواده او را داشته باشند. آموزش‌های مربوط به تشنج کلونیک شامل روش‌های پیشگیری، مدیریت و مراقبت‌های خانگی است. پرستاران باید به بیمار و خانواده او توضیح دهند که چگونه با تشنج کلونیک مقابله کنند و در صورت لزوم چه اقداماتی را انجام دهند.
تشنج تونیک
تشنج تونیک ممکن است به صورت ناگهانی و بدون هشدار قبلی رخ دهد. علل این نوع تشنج ممکن است متنوع باشد، از جمله اختلالات مغزی، عوامل ژنتیکی، عوامل محیطی و استفاده از مواد مخدر. بنابراین، برای تشخیص دقیق و درمان مناسب، تشنج تونیک باید توسط یک پزشک متخصص مورد بررسی قرار گیرد.
در صورتی که فردی به تشنج تونیک مبتلا شود، مراقبت‌های پرستاری مناسب بسیار حائز اهمیت است. اولین قدم در مراقبت از فرد مبتلا به تشنج تونیک، تأمین ایمنی او است. برای این منظور، فضای اطراف فرد باید از اشیاء تیز و خطرناک خالی باشد و فرد باید در محیطی آرام و بدون تحرک قرار گیرد.
همچنین، در صورتی که فرد در حال تشنج تونیک باشد، از تماس با او خودداری کنید و سعی کنید او را به طور آرام و بی‌خطر به سمت محیطی ایمن هدایت کنید. در صورتی که فرد در حال تشنج تونیک بی‌هوش شود، باید فوراً به پزشک مراجعه کنید.
علاوه بر این، در صورتی که فرد مبتلا به تشنج تونیک دچار آسیب جسمی شود، باید فوراً به پزشک مراجعه کنید و در صورت لزوم، اقدامات اورژانسی انجام دهید. همچنین، پس از تشنج تونیک، فرد مبتلا به استراحت و آرامش نیاز دارد تا بدنش به طور کامل به حالت طبیعی خود بازگردد.
در نهایت، برای پیشگیری از تشنج تونیک، افراد باید از عوامل خطرناکی که ممکن است این نوع تشنج را تحریک کنند، پرهیز کنند. به عنوان مثال، استفاده از مواد مخدر و الکل باید به حداقل ممکن محدود شود و عوامل محیطی مانند نورهای روشن و صداهای بلند نیز باید کنترل شوند.
لیست پزشکان مرتبط:
مهدی سخابخشمتخصص مغز و اعصاب (نورولوژی) | تهران- بابک زمانیمتخصص مغز و اعصاب (نورولوژی) | تهران
- رویا ابوالفضلیمتخصص مغز و اعصاب (نورولوژی) | تهران
- علیرضا رنجبر نائینیمتخصص مغز و اعصاب (نورولوژی) | تهران
- سید سهراب هاشمی فشارکیمتخصص مغز و اعصاب (نورولوژی) | تهران
- اکبر سلطان زادهمتخصص مغز و اعصاب (نورولوژی) | تهران
- ساناز معصومیمتخصص مغز و اعصاب (نورولوژی) | تهران
- کلینیک مغز و اعصاب نورالیکلینیک مغز و اعصاب و نوروساینس | تهران
- شیرین بهبهانیمتخصص مغز و اعصاب (نورولوژی) | تهران
- احمد قمی فرمتخصص مغز و اعصاب و ستون فقرات | تهران
