آیا زنان بعد از یائسگی به ارگاسم می‌رسند؟

۱۴۰۲-۰۷-۲۶آخرین بروزرسانی: ۱۴۰۲-۰۷-۲۷

0 زمان تقریبی مطالعه 6 دقیقه

در این مقاله شما خواهید خواند

همه ما از تغییرات فیزیولوژیک و هورمونی که در دوران یائسگی در بدن زنان رخ می‌دهد شنیده‌ایم. یکی از پرسش‌های متداول در زمینه‌ی سلامت و بهداشت جنسی زنان، مربوط به ارضا و تجربیات جنسی زنان پس از دوران یائسگی است. یائسگی یک فرآیند طبیعی است که در طول عمر زنان رخ می‌دهد و به معنای پایان دوران باروری آن‌ها است. اما این تغییرات چگونه بر زندگی جنسی آن‌ها تأثیر می‌گذارد؟ آیا یائسگی به معنی پایان روابط جنسی یا کاهش لذت بردن از آن است؟ بیایید با هم به این موضوع نگاهی دقیق تر بیندازیم.

یائسگی در چه سنی اتفاق می‌افتد؟

یائسگی به فرآیند طبیعی انجام شدن دوران باروری در زنان اشاره دارد و به توقف دائمی ماهیانه‌ها (پریود) منجر می‌شود.

به طور معمول، یائسگی بین 45 تا 55 سالگی رخ می‌دهد. متوسط سن وقوع یائسگی در بسیاری از کشورها حدود 51 سال است. برخی زنان ممکن است زودتر یا دیرتر وارد دوران یائسگی شوند. ورود به دوران یائسگی قبل از 40 سالگی به نام “یائسگی زودرس” شناخته می‌شود.

عوامل موثر بر زمان وقوع یائسگی

ژنتیک: اگر مادر یا خواهر شما به طور زودرس وارد دوران یائسگی شده باشد، احتمال دارد شما نیز از یائسگی زودرس رنج ببرید.

سلامت کلی: برخی بیماری‌ها و وضعیت‌های سلامتی می‌توانند منجر به یائسگی زودرس شوند.

جراحی‌ها: جراحی‌هایی مانند هیسترکتومی (برداشتن رحم) یا اووفرکتومی (برداشتن تخمدان‌ها) می‌توانند منجر به یائسگی شوند.

درمان‌های پرتوی: درمان‌های پرتوی به تخمدان‌ها می‌تواند تولید هورمون و تخم‌ریزی را متوقف کند.

عوامل دیگر: سبک زندگی، تغذیه، ورزش، دود سیگار و عوامل محیطی نیز می‌توانند بر زمان وقوع یائسگی تأثیر گذار باشند.

علت کاهش میل جنسی بعد از یائسگی

بعد از یائسگی، تغییرات هورمونی مانند کاهش سطح استروژن در بدن زنان رخ می‌دهد. این کاهش هورمونی می‌تواند به چندین علامت و عارضه منجر شود که مستقیماً یا غیرمستقیماً بر میل جنسی تأثیر می‌گذارد. مثلاً، کاهش لوبریکیشن واژن (رطوبت واژن)، تغییرات در خواص بافت واژینال و افزایش حساسیت به درد می‌تواند رابطه‌ی جنسی را ناخوشایند کند. همچنین، نوسانات هورمونی می‌تواند بر خلق و خوی و احساسات تأثیر گذار باشد، که همه این عوامل می‌توانند به کاهش میل جنسی در زنان پس از یائسگی منجر شوند.

برطرف کردن خشکی واژن بعد از یائسگی

همانطور که سطح استروژن و پروژسترون در بدن زنان یائسه شروع به کاهش می کند، واژن حتی در هنگام برانگیختگی رطوبت و مواد روان کننده کمتری تولید می‌کند. این کاهش روان‌کاری طبیعی، می‌تواند باعث ایجاد احساس ناخوشایند در رابطه جنسی شود و حتی برای برخی زنان کاملاً یک تجربه دردناک را خلق کند.

برای مقابله با خشکی واژن و افزایش راحتی در روابط جنسی، می‌توان از راه‌های زیر استفاده کرد:

روان‌کننده‌ها (لوبریکانت‌ها): موادی هستند که به صورت موقت خشکی واژن را برطرف می‌کنند و به راحتی رابطه جنسی کمک می‌کنند. انواع مختلفی از لوبریکانت‌ها وجود دارد، از جمله مبتنی بر آب، سیلیکونی و مبتنی بر روغن‌ها.
مرطوب‌کننده‌های واژینال: این محصولات برای ترمیم و حفظ رطوبت طبیعی واژن طراحی شده‌اند و به صورت منظم می‌توان از آن‌ها استفاده کرد.
درمان با استروژن: پزشک ممکن است کرم، قرص یا رینگ حاوی استروژن را برای درمان خشکی واژن توصیه کند. این محصولات استروژن موضعی را به بافت‌های واژینال تحویل می‌دهند.
درمان با لیزر: درمان‌های موضعی با استفاده از لیزر واژینال ممکن است برای بهبود خشکی واژن و افزایش الاستیسیته بافت‌ها مفید باشد.
تغییرات در سبک زندگی: توقف مصرف سیگار، اجتناب از مواد شوینده قوی و شستشوی دوره‌ای و ملایم واژن، از جمله راه‌های کمک به جلوگیری از خشکی واژن است.
استفاده از فیتواستروژن‌ها: برخی مواد طبیعی مثل دانه‌های سویا ممکن است به بدن کمک کنند تا با کاهش هورمون‌ها مقابله کند، اما قبل از استفاده، بهتر است با پزشک مشورت کرد.

همیشه پیش از انتخاب هر روش درمانی با پزشک متخصص زنان و زایمان مشورت کنید تا بهترین گزینه برای وضعیت جسمی و سلامتی شما انتخاب شود.

چگونه در یائسگی یک رابطه جنسی موفقی را تجربه کنیم؟ درمان بی میلی زنان یائسه

تجربه لذت در روابط جنسی در دوران یائسگی ممکن است با چالش‌های خاص خود مواجه شود، اما با برخی راهکارها و توجه به نکات مهم می‌توان این چالش‌ها را برطرف کرد و تجربه‌ای لذت‌بخش در این دوران داشته باشید:

استفاده از روان‌کننده‌ها: خشکی واژن یکی از مشکلات رایج در دوران یائسگی است. با استفاده از روان‌کننده‌ها می‌توانید خشکی را کاهش دهید و رابطه جنسی را راحت‌تر و لذت‌بخش‌تر کنید.
تغییر وضعیت‌ها: گاهی اوقات تغییر وضعیت در هنگام رابطه می‌تواند به کاهش درد و افزایش راحتی کمک کند.
ارتباط با همسر: برقراری یک ارتباط صادقانه و باز با همسر در مورد نیازها، احساسات و نگرانی‌های جنسی می‌تواند بسیار مفید باشد.
تمرینات واژینال: تمرینات کِگل می‌تواند به تقویت عضلات تحتانی کمک کند، که این امر می‌تواند به افزایش لذت در هنگام رابطه جنسی منجر شود.
مشاوره جنسی: در صورت وجود مشکلات یا نگرانی‌های جنسی، مشاوره با یک مشاور جنسی می‌تواند بسیار مفید باشد.
تحقیق و آموزش: مطالعه در مورد جنسیت و یائسگی و آموزش در مورد روابط جنسی می‌تواند به شما کمک کند تا بهتر با تغییرات جسمی و عاطفی خود در این دوران مواجه شوید.
توجه به سلامت کلی: تغذیه مناسب، ورزش منظم و خواب کافی همگی نقش مهمی در افزایش انرژی، احساس خوب و لذت جنسی دارند.
درمان‌های هورمونی: در برخی موارد، درمان با هورمون‌ها ممکن است به بهبود علائم یائسگی و افزایش لذت جنسی کمک کند. البته قبل از هر تصمیم، باید با پزشک مشورت کرد.
تحریک‌های پیش‌بازی: پیش‌بازی و تحریک‌های طولانی‌تر می‌توانند به افزایش هیجان و احتمال رسیدن به ارگاسم کمک کنند.
استفاده از وسایل جنسی: وسایل جنسی مثل ویبراتورها می‌توانند به تحریک مناطق حساس و افزایش احتمال رسیدن به ارگاسم کمک کنند.

به یاد داشته باشید که هر فرد و هر زوج تجربیات و احساسات متفاوتی دارد. با پذیرش تغییرات طبیعی بدن و ارتباط باز با همسر و مشاور، می‌توانید در دوران یائسگی نیز تجربه‌های جنسی لذت‌بخشی داشته باشید.

چه چیزی می تواند ارگاسم را در یائسگی دشوار کند؟

در دوران یائسگی، تغییرات فیزیولوژیک و هورمونی ممکن است بر تجربه جنسی و به ویژه ارگاسم تأثیر گذار باشد. در اینجا چند علت اصلی آورده شده است که می‌تواند رسیدن به ارگاسم را در دوران یائسگی دشوار کند:

کاهش هورمون‌ها: با کاهش تولید هورمون‌های استروژن و پروژسترون در دوران یائسگی، ممکن است برخی تغییرات مثل کاهش ترشحات واژینال، کاهش الاستیسیته واژن و کاهش خونرسانی به ناحیه پلویک رخ دهد.
خشکی واژن: کاهش هورمون استروژن می‌تواند به خشکی واژن منجر شود، که موجب درد و ناراحتی در طول رابطه جنسی و کاهش لذت جنسی می‌شود.
کاهش حساسیت: بعضی زنان ممکن است تغییر در حساسیت مناطق اروژنیک خود مانند کلیتوریس مشاهده کنند.
تغییرات روانی و عاطفی: دوران یائسگی با اضطراب، کمبود خواب، افسردگی و کاهش اعتماد به نفس ممکن است همراه باشد، که همه این عوامل می‌توانند بر روی تجربه جنسی و ارگاسم تأثیر گذار باشند.
داروها و دیگر عوامل پزشکی: برخی داروها، مثل آنتی‌دپرسان‌ها، ممکن است بر تجربه جنسی تأثیر گذار باشند. همچنین، وجود برخی بیماری‌های مزمن می‌تواند تأثیر منفی بر میل جنسی و توانمندی در رسیدن به ارگاسم داشته باشد.
نگرانی‌ها و باورهای فرهنگی: نگرانی‌ها یا باورهای فرهنگی مربوط به جنسیت و یائسگی ممکن است بر روی تجربه جنسی زنان تأثیر بگذارد.
تغییرات در روابط: تغییرات در روابط و ارتباطات با همسر یا شریک ممکن است بر روی تجربه جنسی و ارگاسم تأثیر داشته باشد.

در مواجهه با هر چالشی در زمینه جنسیت در دوران یائسگی، مشاوره با پزشک یا مشاور جنسی می‌تواند کمک کننده باشد.

آیا تغییرات جنسی مثبتی ممکن است در دوران یائسگی رخ دهد؟

بله، با وجود تغییرات چالش‌برانگیزی که در دوران یائسگی ممکن است برای زنان رخ دهد، تجربیات مثبتی نیز ممکن است وجود داشته باشد. در اینجا برخی از تغییرات مثبت جنسی که برخی زنان در دوران یائسگی تجربه می‌کنند، آورده شده است:

آزادی از نگرانی‌های بارداری: با فاصله گرفتن از دوران باروری، نگرانی‌های مربوط به بارداری ناخواسته کاهش می‌یابد. این موضوع می‌تواند برخی زنان را آرام‌تر و آزادتر در روابط جنسی کند.
تمرکز بیشتر بر لذت: با کم شدن فشارهای جمعیت‌شناسی مانند تولید مثل، برخی زنان ممکن است حس کنند که می‌توانند به صورت بیشتری بر لذت و تجربه‌های شخصی خود تمرکز کنند.
افزایش اعتماد به نفس جنسی: برخی زنان با پیشرفت سن ممکن است احساس کنند که با تجربه‌ها و شناخت بهتر جسم خود، اعتماد به نفس جنسی بیشتری پیدا کرده‌اند.
روابط عاطفی عمیق‌تر: دوران یائسگی ممکن است با تغییرات در روابط و ارتباطات با همسر یا شریک همراه باشد، که می‌تواند منجر به ارتباطات عاطفی و جنسی عمیق‌تر شود.
کاهش فشارهای زندگی: در این دوره از زندگی، برخی فشارها مثل تربیت فرزندان ممکن است کمتر شود، که می‌تواند به زنان فرصت بیشتری برای تمرکز بر روابط شخصی و جنسی خود بدهد.

البته این تجربیات مثبت برای همه زنان یکسان نیست و بستگی به شرایط فردی، فرهنگی و روانی دارد. با این حال، مهم است توجه داشته باشیم که یائسگی نه تنها به تغییرات منفی بستگی ندارد و می‌تواند فرصت‌های جدیدی را نیز به همراه داشته باشد.

آیا زنان بعد از یائسگی حامله می شوند؟

یائسگی دوره‌ای است که در آن تولید تخمک‌ها و ترشح هورمون‌های مرتبط با قاعدگی در زنان متوقف می‌شود. پس از یائسگی، توانایی باروری زنان به طور قاطع و دائمی از بین می‌رود، بنابراین زنانی که به طور کامل وارد دوره یائسگی شده‌اند و دیگر قاعدگی ندارند، نمی‌توانند حامله شوند. ولی مهم است توجه داشته باشیم که در ابتدای فرآیند یائسگی، به نام “پری-منوپاز”، قاعدگی‌ها نامنظم می‌شوند اما احتمال باروری هنوز وجود دارد. در نتیجه، زنانی که نمی‌خواهند حامله شوند باید تا یک سال پس از آخرین قاعدگی خود از روش‌های پیشگیری از بارداری استفاده کنند.