کاشت دندان به روش all-on-۴

2 روز پیشآخرین بروزرسانی: ۱۴۰۴-۰۵-۰۶

0 زمان تقریبی مطالعه 13 دقیقه

در این مقاله شما خواهید خواند

کاشت دندان به روش All-on-4: راهنمای جامع و مزایا

روش All-on-4 یکی از پیشرفته‌ترین و کارآمدترین تکنیک‌های جایگزینی دندان است که انقلابی در زمینه دندانپزشکی ایمپلنت ایجاد کرده است. در این روش، تمامی دندان‌های از دست رفته یک فک (بالا یا پایین) با استفاده از تنها چهار پایه ایمپلنت دندانی جایگزین می‌شوند. این تکنیک برای افرادی که به دلیل بیماری‌های پریودنتال پیشرفته، پوسیدگی گسترده، تروما یا سایر عوامل، تمام یا بخش اعظمی از دندان‌های طبیعی خود را از دست داده‌اند و به دنبال یک راه‌حل دائمی، پایدار و زیبایی‌شناختی هستند، گزینه‌ای ایده‌آل و قابل اعتماد محسوب می‌شود.

قیمت ایمپلنت دندان در تهران (جدول هزینه)

تعریف و مفهوم روش All-on-4

اصطلاح “All-on-4” به معنای “همه روی چهار” است و به این مفهوم اشاره دارد که یک قوس کامل از دندان‌ها (معمولاً 10 تا 14 دندان) بر روی چهار ایمپلنت دندانی قرار می‌گیرد. این روش برای اولین بار توسط پروفسور پائولو مالو، دندانپزشک برجسته پرتغالی، در دهه 1990 میلادی توسعه یافت و اولین درمان موفقیت‌آمیز با این پروتکل در سال 1998 به ثبت رسید. هدف اصلی از ابداع این روش، ارائه یک راهکار سریع و کارآمد برای بازسازی کامل قوس دندانی بود که نیاز به پیوند استخوان گسترده را به حداقل برساند.

در این تکنیک نوآورانه، دو پایه ایمپلنت در ناحیه قدامی (جلویی) فک به صورت عمودی و موازی با یکدیگر کاشته می‌شوند. اما دو پایه ایمپلنت دیگر که در ناحیه خلفی (عقبی) فک قرار می‌گیرند، با زاویه‌ای بین 30 تا 45 درجه نسبت به سطح اکلوزال (سطح جونده دندان‌ها) و به سمت قدام فک کاشته می‌شوند. این طراحی زاویه‌دار ایمپلنت‌های خلفی، مزایای بیومکانیکی و بالینی متعددی دارد:

استفاده حداکثری از استخوان موجود: با زاویه‌دار کردن ایمپلنت‌ها، می‌توان از نواحی با تراکم استخوانی بیشتر در جلوی سینوس‌های فک بالا یا عصب آلوئولار تحتانی در فک پایین استفاده کرد و از نواحی تحلیل‌رفته یا حساس دوری جست.
کاهش یا حذف نیاز به پیوند استخوان: این رویکرد اغلب نیاز به جراحی‌های پیچیده و زمان‌بر پیوند استخوان (مانند لیفت سینوس یا پیوند بلوک استخوان) را از بین می‌برد، که به نوبه خود زمان درمان را کاهش داده و هزینه و ناراحتی بیمار را به حداقل می‌رساند.
پایداری اولیه بالاتر: قرارگیری ایمپلنت‌ها در استخوان‌های با کیفیت‌تر و درگیر کردن سطح بیشتری از استخوان، به دستیابی به پایداری اولیه قوی‌تر کمک می‌کند که برای پروتکل “بارگذاری فوری” (immediate loading) ضروری است.

مزایای روش All-on-4

روش All-on-4 به دلیل ویژگی‌های منحصر به فرد خود، مزایای چشمگیری را هم در کوتاه‌مدت و هم در بلندمدت برای بیماران به ارمغان می‌آورد.

مزایای فوری و کوتاه‌مدت

نتایج فوری و لبخند در یک روز: یکی از مهم‌ترین و جذاب‌ترین مزایای این روش، امکان نصب دندان‌های موقتی (پروتز فوری) در همان روز جراحی است. این بدان معناست که بیماران می‌توانند با دندان‌های کاملاً کارآمد و زیبایی‌شناختی از مطب خارج شوند. این “لبخند در یک روز” نه تنها از نظر زیبایی‌شناختی و عملکردی برای بیمار ارزشمند است، بلکه تأثیر روانی مثبتی نیز دارد و به آن‌ها امکان می‌دهد بلافاصله پس از جراحی به زندگی عادی و فعالیت‌های اجتماعی خود بازگردند. این پروتز موقت به عنوان یک راهنما برای شکل‌گیری پروتز نهایی نیز عمل می‌کند.
کاهش قابل توجه زمان درمان: برخلاف روش‌های سنتی ایمپلنت که ممکن است شامل چندین مرحله جراحی، دوره‌های بهبودی طولانی (گاهی تا یک سال یا بیشتر) و نیاز به استفاده از دندان مصنوعی متحرک در طول درمان باشند، All-on-4 معمولاً در یک جلسه جراحی 3 تا 4 ساعته برای هر فک تکمیل می‌شود. این کاهش چشمگیر در زمان درمان، تجربه بیمار را بهبود بخشیده و مراحل پیچیده را ساده‌تر می‌کند.
حداقل تهاجم و بهبودی سریع‌تر: با استفاده از تنها چهار ایمپلنت برای حمایت از یک قوس کامل دندان، این روش به طور ذاتی کمتر تهاجمی است. تعداد کمتر برش‌ها و دستکاری‌های استخوانی منجر به کاهش تورم، درد و کبودی پس از جراحی می‌شود. در نتیجه، دوره بهبودی کوتاه‌تر و راحت‌تر است و بیماران می‌توانند سریع‌تر به فعالیت‌های روزمره خود بازگردند.

مزایای بلندمدت

حفظ استخوان فک و ساختار صورت: از دست دادن دندان‌ها منجر به تحلیل تدریجی استخوان فک می‌شود، زیرا دیگر تحریکی برای حفظ آن وجود ندارد. ایمپلنت‌های All-on-4 با جوش خوردن به استخوان فک (فرآیند osseointegration)، مانند ریشه‌های دندان طبیعی عمل کرده و استخوان را تحریک می‌کنند. این تحریک مداوم از تحلیل استخوان جلوگیری کرده و به حفظ حجم و تراکم استخوان فک کمک می‌کند. این امر نه تنها سلامت دهان و دندان را تضمین می‌کند، بلکه به حفظ ساختار طبیعی صورت و جلوگیری از ظاهر “پیرتر” ناشی از تحلیل استخوان نیز کمک می‌کند.
پایداری، راحتی و عملکرد بی‌نظیر: برخلاف دندان‌های مصنوعی متحرک که ممکن است لق شوند، حرکت کنند، یا نیاز به چسب‌های دندانی داشته باشند، سیستم All-on-4 کاملاً ثابت و غیرقابل جابجایی است. این پایداری به بیماران امکان می‌دهد با اطمینان کامل غذا بخورند، صحبت کنند و لبخند بزنند، بدون نگرانی از حرکت یا افتادن پروتز. راحتی آن نیز به دلیل عدم پوشاندن کام (سقف دهان) در فک بالا، بسیار بیشتر از دندان مصنوعی است و حس چشایی را نیز مختل نمی‌کند.
بهبود چشمگیر کیفیت زندگی: با بازگرداندن کامل عملکرد جویدن، بیماران می‌توانند از طیف وسیع‌تری از غذاها لذت ببرند، که این امر به بهبود تغذیه و سلامت عمومی آن‌ها کمک می‌کند. توانایی صحبت کردن واضح و بدون لکنت، همراه با یک لبخند زیبا و طبیعی، اعتماد به نفس اجتماعی و کیفیت کلی زندگی را به شدت افزایش می‌دهد. بیماران می‌توانند بدون هیچ محدودیتی در تعاملات اجتماعی شرکت کنند و از زندگی خود لذت ببرند.

مراحل انجام روش All-on-4

فرآیند درمان All-on-4 یک رویکرد دقیق و چند مرحله‌ای است که نیازمند برنامه‌ریزی دقیق و اجرای ماهرانه توسط تیم دندانپزشکی است.

مرحله اول: مشاوره و برنامه‌ریزی جامع

این مرحله حیاتی‌ترین گام در موفقیت درمان است. دندانپزشک متخصص ایمپلنت (معمولاً جراح فک و صورت یا پریودنتیست) با انجام معاینه کامل دهان و دندان، بررسی سابقه پزشکی و دندانپزشکی بیمار، و انجام تصویربرداری‌های پیشرفته، وضعیت بیمار را ارزیابی می‌کند. تصویربرداری سه‌بعدی با استفاده از سی‌تی‌اسکن (CBCT – Cone Beam CT Scan) اطلاعات دقیقی از حجم و تراکم استخوان فک، موقعیت آناتومیکی ساختارهای حیاتی مانند سینوس‌های فک بالا، اعصاب فک پایین، و سایر نقاط حساس را فراهم می‌کند. این اطلاعات به دندانپزشک کمک می‌کند تا محل دقیق و زاویه بهینه کاشت ایمپلنت‌ها را تعیین کند و یک طرح درمان شخصی‌سازی شده و دقیق را برای هر بیمار تدوین نماید. در برخی موارد، از نرم‌افزارهای تخصصی برای شبیه‌سازی جراحی و ساخت گاید جراحی (surgical guide) استفاده می‌شود تا دقت کاشت ایمپلنت به حداکثر برسد.

مرحله دوم: جراحی و کاشت ایمپلنت (روز جراحی)

در روز جراحی، پس از بی‌حسی موضعی یا بیهوشی عمومی (بسته به ترجیح بیمار و پیچیدگی مورد)، دندان‌های باقی‌مانده و غیرقابل نگهداری (در صورت وجود) کشیده می‌شوند. سپس، چهار ایمپلنت دندانی طبق برنامه ریزی قبلی کاشته می‌شوند. همانطور که اشاره شد، دو ایمپلنت در ناحیه قدامی فک به صورت عمودی و دو ایمپلنت در ناحیه خلفی با زاویه 30 تا 45 درجه قرار می‌گیرند. این زاویه‌بندی به دندانپزشک اجازه می‌دهد تا از استخوان موجود در نواحی جلویی فک که معمولاً تراکم بیشتری دارند، بهره‌برداری کند و از نیاز به پیوند استخوان در نواحی خلفی که اغلب تحلیل رفته‌اند، اجتناب شود. پس از کاشت ایمپلنت‌ها، پایداری اولیه آن‌ها (primary stability) به دقت بررسی می‌شود که شرط لازم برای پروتکل بارگذاری فوری است.

مرحله سوم: نصب پروتز موقت (بارگذاری فوری)

بلافاصله پس از اتمام کاشت ایمپلنت‌ها و در همان روز جراحی، یک پروتز موقت (بریج ثابت) که از قبل بر اساس قالب‌گیری‌های اولیه و طرح درمان ساخته شده است، روی ایمپلنت‌ها نصب می‌شود. این پروتز موقت به بیمار امکان می‌دهد تا بلافاصله پس از جراحی با دندان‌های جدید خود غذا بخورد (البته با رژیم غذایی نرم در ابتدا)، صحبت کند و لبخند بزند. این مرحله نه تنها از نظر زیبایی‌شناختی و عملکردی برای بیمار بسیار مهم است، بلکه به عنوان یک “بارگذاری عملکردی کنترل‌شده” نیز عمل می‌کند که می‌تواند به فرآیند جوش خوردن ایمپلنت با استخوان (osseointegration) کمک کند.

مرحله چهارم: ساخت و نصب پروتز نهایی

پس از یک دوره بهبودی و جوش خوردن ایمپلنت با استخوان (osseointegration) که معمولاً 3 تا 6 ماه طول می‌کشد، ایمپلنت‌ها به طور کامل با استخوان فک ادغام شده و پایداری نهایی خود را به دست می‌آورند. در این مرحله، قالب‌گیری‌های دقیق‌تری از فک و ایمپلنت‌ها انجام می‌شود تا پروتز نهایی ساخته شود. پروتز نهایی از مواد با کیفیت و بادوام مانند زیرکونیا، پرسلن (سرامیک) یا ترکیبی از آکریل و تیتانیوم ساخته می‌شود که هم از نظر زیبایی و هم از نظر عملکردی برتری دارند. این پروتز دائمی، دقیقاً مطابق با نیازهای زیبایی‌شناختی و عملکردی بیمار طراحی و ساخته می‌شود و پس از اطمیناب از تناسب کامل و راحتی، به طور دائم روی ایمپلنت‌ها نصب می‌گردد.

مقایسه با روش‌های سنتی

برای درک بهتر مزایای All-on-4، مقایسه آن با روش‌های جایگزینی دندان سنتی ضروری است.

مقایسه با ایمپلنت‌های سنتی (فول آرچ)

معیار	All-on-4	ایمپلنت‌های سنتی (فول آرچ)
تعداد ایمپلنت	4 ایمپلنت برای هر فک	6 تا 8 (و گاهی بیشتر) ایمپلنت برای هر فک
نیاز به پیوند استخوان	کمتر یا بدون نیاز، به دلیل زاویه‌دار کردن ایمپلنت‌ها و استفاده از استخوان موجود	بیشتر، به خصوص در نواحی خلفی و در صورت تحلیل شدید استخوان
زمان درمان	معمولاً 1 روز برای جراحی و نصب پروتز موقت؛ پروتز نهایی 3-6 ماه بعد	چندین ماه تا بیش از یک سال (شامل دوره‌های بهبودی بین جراحی‌ها و پیوند استخوان)
هزینه کلی	معمولاً کمتر، به دلیل تعداد کمتر ایمپلنت و کاهش نیاز به جراحی‌های جانبی	بیشتر، به دلیل تعداد بیشتر ایمپلنت و احتمال نیاز به پیوند استخوان گسترده
پیچیدگی جراحی	کمتر تهاجمی و ساده‌تر	پیچیده‌تر، شامل جراحی‌های متعدد و دوره‌های بهبودی طولانی‌تر
بارگذاری اولیه	امکان بارگذاری فوری در اکثر موارد	معمولاً نیاز به دوره انتظار طولانی برای جوش خوردن ایمپلنت قبل از بارگذاری

مقایسه با دندان‌های مصنوعی متحرک

All-on-4 نسبت به دندان‌های مصنوعی متحرک سنتی، مزایای قابل توجه و چشمگیری دارد که کیفیت زندگی بیمار را به طور بنیادی تغییر می‌دهد:

ثبات کامل و عدم حرکت: دندان‌های مصنوعی متحرک اغلب لق می‌شوند، حرکت می‌کنند یا حتی ممکن است در حین صحبت کردن یا غذا خوردن از دهان خارج شوند. All-on-4 به دلیل اتصال ثابت به ایمپلنت‌ها، کاملاً پایدار است و هیچ گونه لق شدگی یا حرکتی ندارد.
راحتی بیشتر و عدم نیاز به چسب: دندان‌های مصنوعی می‌توانند باعث ایجاد زخم، ناراحتی و تحریک لثه شوند و نیاز به استفاده از چسب‌های دندانی دارند. All-on-4 به طور طبیعی در دهان قرار می‌گیرد، نیازی به چسب ندارد و احساس راحتی بسیار بیشتری را فراهم می‌کند. در فک بالا، کام را نمی‌پوشاند، بنابراین حس چشایی و درک دما حفظ می‌شود.
عملکرد جویدن بهتر: با دندان‌های مصنوعی، توانایی جویدن به شدت کاهش می‌یابد و بسیاری از غذاهای سفت یا چسبنده قابل مصرف نیستند. All-on-4 توانایی جویدن را به طور کامل بازمی‌گرداند (تقریباً 90% توانایی دندان‌های طبیعی)، به بیماران امکان می‌دهد از طیف وسیعی از غذاها لذت ببرند و تغذیه سالم‌تری داشته باشند.
حفظ استخوان و جلوگیری از تحلیل فک: دندان‌های مصنوعی هیچ تحریکی به استخوان فک وارد نمی‌کنند، که منجر به تحلیل تدریجی استخوان و تغییر شکل صورت می‌شود. ایمپلنت‌های All-on-4 با حفظ استخوان فک، از این تحلیل جلوگیری کرده و ظاهر طبیعی صورت را حفظ می‌کنند.

معایب و عوارض احتمالی

مانند هر روش جراحی دیگری، All-on-4 نیز ممکن است با برخی معایب و عوارض احتمالی همراه باشد، اگرچه نرخ موفقیت آن بسیار بالا است.

عوارض جراحی

عفونت: خطر عفونت در محل کاشت ایمپلنت وجود دارد، هرچند با رعایت دقیق پروتکل‌های استریل، تجویز آنتی‌بیوتیک پیشگیرانه و رعایت بهداشت دهان توسط بیمار، این خطر به حداقل می‌رسد. علائم عفونت شامل درد، تورم، قرمزی و ترشحات چرکی است.
آسیب عصبی: در موارد نادر، به خصوص در فک پایین، ممکن است به عصب آلوئولار تحتانی که حس لب و چانه را تامین می‌کند، آسیب وارد شود. این آسیب می‌تواند منجر به بی‌حسی موقت یا دائمی در ناحیه لب و چانه شود. برنامه‌ریزی دقیق با استفاده از سی‌تی‌اسکن سه بعدی به پیشگیری از این عارضه کمک می‌کند.
شکست ایمپلنت: اگرچه نرخ موفقیت All-on-4 حدود 98% است، اما در حدود 5-10% موارد ممکن است یک یا چند ایمپلنت نتوانند به استخوان جوش بخورند (عدم osseointegration) یا پس از مدتی دچار شکست شوند. دلایل شکست می‌تواند شامل عفونت، بارگذاری بیش از حد، کیفیت پایین استخوان، یا عدم رعایت مراقبت‌های پس از جراحی باشد. در صورت شکست، ایمپلنت آسیب‌دیده باید خارج شده و پس از بهبودی، ایمپلنت جدیدی جایگزین شود.

عوارض بلندمدت

تحلیل لثه (پری‌ایمپلنتیت): اگر بهداشت دهان و دندان به درستی رعایت نشود، ممکن است باکتری‌ها در اطراف ایمپلنت‌ها تجمع کرده و منجر به التهاب و عفونت بافت‌های نرم و سخت اطراف ایمپلنت (پری‌ایمپلنتیت) شوند. این وضعیت می‌تواند به تحلیل لثه و استخوان اطراف ایمپلنت و در نهایت، از دست دادن ایمپلنت منجر شود.
مشکلات اطباق (Occlusion): اگر پروتز نهایی به درستی طراحی و تنظیم نشود، ممکن است نیروهای جونده به طور نامتوازن بر روی ایمپلنت‌ها وارد شوند. این امر می‌تواند منجر به درد، ناراحتی، شکست پروتز، یا حتی شکست ایمپلنت‌ها در بلندمدت شود. تنظیم دقیق بایت و اطباق توسط دندانپزشک متخصص بسیار مهم است.

شرایط و موانع

انتخاب روش All-on-4 نیازمند ارزیابی دقیق بیمار است تا از موفقیت طولانی‌مدت درمان اطمینان حاصل شود.

کاندیداهای مناسب

افراد با سلامت عمومی خوب: بیمارانی که از سلامت عمومی خوبی برخوردارند و بیماری‌های سیستمیک کنترل شده‌ای دارند، کاندیداهای مناسبی محسوب می‌شوند.
سن بالای 18 سال: رشد فک و صورت باید کامل شده باشد.
تراکم استخوان کافی: اگرچه All-on-4 نیاز به پیوند استخوان را کاهش می‌دهد، اما وجود حداقل تراکم استخوان در نواحی خاص برای کاشت ایمپلنت‌ها ضروری است.
انگیزه برای مراقبت مناسب: بیمار باید متعهد به رعایت دقیق بهداشت دهان و دندان و حضور در ویزیت‌های منظم پس از جراحی باشد.

موانع نسبی (با مدیریت می‌توان درمان را انجام داد)

دیابت کنترل‌نشده: بیماران دیابتی که سطح هموگلوبین A1C آن‌ها بالای 7.5 باشد، در معرض خطر بیشتری برای عفونت و اختلال در جوش خوردن استخوان هستند. با این حال، با کنترل دقیق قند خون، می‌توانند کاندیدای این روش باشند.
مصرف سیگار: مصرف بیش از 10 نخ سیگار در روز می‌تواند به طور قابل توجهی نرخ موفقیت ایمپلنت را کاهش دهد، زیرا نیکوتین جریان خون را محدود کرده و فرآیند بهبودی استخوان را مختل می‌کند. ترک سیگار یا کاهش آن قبل و بعد از جراحی به شدت توصیه می‌شود.
بیماری‌های خودایمنی: برخی بیماری‌های خودایمنی که بر روند ترمیم زخم و استخوان تأثیر می‌گذارند (مانند روماتیسم مفصلی شدید یا لوپوس) می‌توانند مانع نسبی باشند. نیاز به مشاوره با پزشک متخصص و مدیریت بیماری قبل از جراحی است.

موانع مطلق (درمان توصیه نمی‌شود)

شیمی‌درمانی اخیر یا پرتودرمانی ناحیه سر و گردن: این درمان‌ها می‌توانند به شدت بر سلامت استخوان فک و توانایی ترمیم آن تأثیر بگذارند و خطر شکست ایمپلنت و عوارض شدید را افزایش دهند.
بیماری‌های شدید قلبی کنترل‌نشده: بیمارانی که دارای بیماری‌های قلبی شدید و کنترل‌نشده هستند، ممکن است در طول جراحی ایمپلنت در معرض خطر باشند.
عفونت حاد در محل کاشت: وجود عفونت فعال در ناحیه‌ای که قرار است ایمپلنت کاشته شود، یک مانع مطلق است و باید قبل از هرگونه جراحی ایمپلنت، عفونت به طور کامل برطرف شود.
مصرف برخی داروهای خاص: مانند بیس‌فسفونات‌ها (به خصوص به صورت وریدی) که می‌توانند خطر استئونکروز فک (مرگ بافت استخوان) را افزایش دهند.

مراقبت‌های پس از جراحی

مراقبت‌های صحیح پس از جراحی برای اطمینان از بهبودی موفقیت‌آمیز و طول عمر ایمپلنت‌ها حیاتی است.

48 تا 72 ساعت اول (مرحله حاد)

استراحت کامل: در 48 تا 72 ساعت اول پس از جراحی، بیمار باید از فعالیت‌های فیزیکی سنگین، ورزش و هرگونه فعالیتی که فشار خون را افزایش می‌دهد، پرهیز کند. استراحت کافی به بدن کمک می‌کند تا فرآیند ترمیم را آغاز کند.
کنترل تورم و کبودی: استفاده از کمپرس یخ بر روی گونه‌ها در ناحیه جراحی، به مدت 15 دقیقه با 15 دقیقه استراحت، در ساعات اولیه پس از جراحی و تا 24-48 ساعت اول، به کاهش تورم و کبودی کمک شایانی می‌کند.
مدیریت درد: دندانپزشک داروهای مسکن مناسب را تجویز خواهد کرد. مصرف منظم این داروها طبق دستور پزشک، حتی قبل از شروع درد شدید، به کنترل ناراحتی کمک می‌کند.
رژیم غذایی نرم و خنک: در 48 ساعت اول، تنها مصرف مایعات و غذاهای بسیار نرم و خنک (مانند سوپ سرد، ماست، پوره) توصیه می‌شود. از نوشیدن با نی و تف کردن شدید خودداری کنید، زیرا می‌تواند منجر به جابجایی لخته خون و عارضه‌ای به نام “ساکت خشک” شود.
بهداشت دهان: در 24 ساعت اول از شستشوی دهان خودداری کنید. پس از آن، می‌توانید از دهان‌شویه‌های ضد میکروبی تجویز شده توسط دندانپزشک (مانند کلرهگزیدین) به آرامی و بدون فشار استفاده کنید. مسواک زدن در نواحی جراحی باید با احتیاط فراوان و با مسواک بسیار نرم انجام شود.

مراقبت‌های طولانی‌مدت

بهداشت دهان و دندان دقیق و منظم: پس از بهبودی اولیه، رعایت بهداشت دهان و دندان به صورت روزانه و دقیق، شامل مسواک زدن دو بار در روز با مسواک نرم، استفاده از نخ دندان مخصوص ایمپلنت یا واترجت، و دهان‌شویه‌های توصیه شده، برای جلوگیری از تجمع پلاک و باکتری‌ها و پیشگیری از پری‌ایمپلنتیت ضروری است.
رژیم غذایی تدریجی: در طول دوره 3 تا 6 ماهه جوش خوردن ایمپلنت‌ها، باید از مصرف غذاهای بسیار سخت، چسبناک یا ترد که می‌توانند به ایمپلنت‌های در حال ترمیم فشار وارد کنند، پرهیز شود. رژیم غذایی باید به تدریج و با مشورت دندانپزشک از نرم به عادی تغییر یابد.
ویزیت‌های منظم و پیگیری‌های دوره‌ای: مراجعه منظم به دندانپزشک (معمولاً هر 6 ماه یک بار) برای معاینه، تمیز کردن حرفه‌ای ایمپلنت‌ها و پروتز، و بررسی سلامت بافت‌های اطراف ایمپلنت، برای حفظ طول عمر و موفقیت درمان در بلندمدت حیاتی است. در این ویزیت‌ها، هرگونه مشکل احتمالی در مراحل اولیه شناسایی و برطرف می‌شود.

هزینه و عوامل مؤثر

هزینه درمان All-on-4 می‌تواند بسته به عوامل مختلفی متغیر باشد. این عوامل شامل:

برند ایمپلنت: برندهای معتبر و شناخته‌شده ایمپلنت (مانند برندهای سوئیسی یا آلمانی) که تحقیقات گسترده‌ای در زمینه کیفیت و طول عمر محصولات خود انجام داده‌اند، معمولاً گران‌تر از برندهای کمتر شناخته‌شده (مانند برندهای کره‌ای یا چینی) هستند. کیفیت مواد و طراحی ایمپلنت نیز در این تفاوت قیمت نقش دارد.
جنس پروتز نهایی: پروتزهای نهایی می‌توانند از مواد مختلفی ساخته شوند که هر یک هزینه متفاوتی دارند. پروتزهای زیرکونیا یا پرسلن که از نظر زیبایی و دوام بسیار عالی هستند، معمولاً گران‌تر از پروتزهای آکریل (که ممکن است با چارچوب تیتانیومی تقویت شوند) هستند. انتخاب جنس پروتز بر اساس نیازهای زیبایی، عملکردی و بودجه بیمار انجام می‌شود.
پیچیدگی مورد و نیاز به جراحی‌های جانبی: اگر بیمار نیاز به کشیدن دندان‌های متعدد قبل از کاشت ایمپلنت داشته باشد، یا نیاز به کانتورینگ استخوان (bone recontouring) برای آماده‌سازی محل کاشت ایمپلنت باشد، این موارد می‌توانند به هزینه کلی اضافه کنند. همچنین، مواردی که نیاز به تخصص بیشتری دارند (مانند بیماران با شرایط پزشکی خاص) ممکن است هزینه بیشتری داشته باشند.
منطقه جغرافیایی و کلینیک دندانپزشکی: هزینه‌ها می‌توانند بین شهرها و حتی بین کلینیک‌های مختلف در یک شهر، بسته به موقعیت، شهرت کلینیک، تخصص و تجربه دندانپزشک، و هزینه‌های عملیاتی متفاوت باشند.
هزینه‌های جانبی: این هزینه‌ها ممکن است شامل تصویربرداری‌های اولیه (مانند CBCT)، داروهای تجویزی، ویزیت‌های پس از جراحی، و پروتز موقت باشد.

نتیجه‌گیری

روش All-on-4 به عنوان یک راه‌حل پیشرفته و کارآمد برای جایگزینی کامل دندان‌ها، یکی از بهترین و محبوب‌ترین گزینه‌های موجود در دندانپزشکی مدرن محسوب می‌شود. با نرخ موفقیت بالا (حدود 98%)، امکان بازگرداندن فوری لبخند و عملکرد جویدن، و کاهش نیاز به جراحی‌های پیچیده پیوند استخوان، این روش انقلابی در درمان بی‌دندانی کامل ایجاد کرده است.

انتخاب این روش باید همواره بر اساس یک مشاوره دقیق و جامع با دندانپزشک متخصص ایمپلنت صورت گیرد. دندانپزشک با ارزیابی کامل وضعیت سلامت عمومی و دهان و دندان بیمار، بهترین گزینه درمانی را پیشنهاد خواهد داد. رعایت دقیق مراقبت‌های پس از جراحی و حضور منظم در ویزیت‌های پیگیری، کلید اصلی برای اطمینان از موفقیت طولانی‌مدت و حفظ سلامت و زیبایی لبخند بازسازی شده با روش All-on-4 است. این روش نه تنها عملکرد جویدن را بازمی‌گرداند، بلکه اعتماد به نفس و کیفیت کلی زندگی بیماران را به طرز چشمگیری بهبود می‌بخشد.