ایمپلنت دندان نسبت به درمان های دیگر مانند بریج چطور عمل می کند؟
عملکرد ایمپلنت دندان در مقایسه با درمان‌های دیگر: تحلیل جامع ایمپلنت و بریج
ایمپلنت دندان و بریج دندان به عنوان دو روش اصلی جایگزینی دندان‌های از دست رفته، تفاوت‌های اساسی در مکانیزم عملکرد، دوام، و تأثیرات بر سلامت دهان دارند. ایمپلنت دندان به عنوان میله‌ای کوچک پیچی شکل از جنس تیتانیوم، طی عمل جراحی در داخل استخوان فک قرار می‌گیرد و پس از فرآیند osseointegration یا یکپارچگی استخوان، پایه‌ای پایدار برای دندان مصنوعی فراهم می‌کند. در مقابل، بریج دندان با استفاده از دندان‌های مجاور به عنوان پایه، جای خالی دندان از دست رفته را بدون نیاز به جراحی پر می‌کند. مطالعات نشان می‌دهند که ایمپلنت دندان دارای میزان موفقیت بیش از ۹۰ تا ۹۵ درصد در یک دوره ۱۰ ساله است و می‌تواند تا آخر عمر باقی بماند، در حالی که بریج دندان عمر مفید ۵ تا ۱۰ ساله دارد.
قیمت ایمپلنت دندان در تهران (جدول هزینه)
مکانیزم عملکرد و ساختار
ایمپلنت دندان: پایه‌ای در استخوان
ایمپلنت دندان از مجموعه‌ای از قطعات تشکیل شده که طی جراحی داخل فک ثابت می‌شوند و روی آن دندان مصنوعی قرار می‌گیرد. بخش اصلی ایمپلنت که فیکسچر نامیده می‌شود، به عنوان جایگزین ریشه دندان عمل کرده و با استفاده از جراحی کوچکی در داخل فک جاگذاری می‌شود. پس از اطمینان از ثبات آن که معمولاً ۴ الی ۶ ماه به طول می‌انجامد، قسمت رویی یا همان تاج دندان روی آن قرار داده می‌شود. این فرآیند osseointegration یا یکپارچگی استخوان باعث می‌شود که ایمپلنت به جزئی از استخوان فک تبدیل شود و پایه‌ای محکم برای دندان مصنوعی فراهم کند.
تیتانیوم، ماده اصلی ساخت ایمپلنت‌های دندانی، دارای خاصیت استئوفیلی یا استخوان‌دوستی است و توسط بدن به عنوان ماده خارجی شناخته نمی‌شود. این ویژگی منحصر به فرد باعث می‌شود که ایمپلنت به طور طبیعی با استخوان فک جوش بخورد و یکپارچه شود. برخلاف سایر روش‌ها، ایمپلنت نیازی به تکیه بر دندان‌های اطراف ندارد و در داخل استخوان فک ثابت می‌ماند.
بریج دندان: تکیه بر دندان‌های مجاور
بریج دندان نوعی وسیله مصنوعی مشابه دندان است که به کمک دندان‌های مجاور، در جای خالی دندان از دست رفته قرار داده می‌شود. ساختار بریج شبیه به یک پل است که روی دو دندان کناری روکشی قرار می‌گیرد و یک پایه نیز بین آنها قرار دارد که جای خالی را پر می‌کند. در واقع، بریج شامل دو روکش پایه و یک دندان به عنوان پل می‌باشد که همه به هم متصل هستند.
برای قرارگیری بریج، معمولاً دندان‌های مجاور نیاز به تراشیدن دارند تا بستر مناسبی برای حمایت از بریج دندان ایجاد شود. این فرآیند آماده‌سازی می‌تواند منجر به افزایش حساسیت و احتمال پوسیدگی یا آسیب به دندان‌ها شود. جنس بریج‌ها از مواد مختلفی مانند طلا، آلیاژهای دیگر، پورسلن یا ترکیبی از این مواد ساخته می‌شود.
مقایسه عملکرد و دوام
میزان موفقیت و طول عمر
ایمپلنت‌های دندانی دارای میزان موفقیت فوق‌العاده بالایی هستند که در بیشتر مطالعات و گزارش‌های بالینی به بیش از ۹۰ تا ۹۵ درصد در یک دوره ۱۰ ساله می‌رسد. این میزان موفقیت بالا، ایمپلنت دندان را به گزینه‌ای ارجح برای جایگزینی دندان‌های از دست رفته تبدیل می‌کند که دوام، استحکام و ظاهری طبیعی را ارائه می‌دهد. در برخی منابع حتی احتمال موفقیت ایمپلنت دندان نزدیک به ۹۸ درصد ذکر شده است.
از نظر طول عمر، ایمپلنت‌های دندانی در درازمدت بیش از ۹۰ تا ۹۵ درصد موفقیت دارند و اغلب از نظر طول عمر بهتر از بریج‌های دندانی هستند. ایمپلنت می‌تواند تا آخر عمر باقی بماند و یک سرمایه‌گذاری بلندمدت محسوب می‌شود. این در حالی است که عمر مفید بریج به طور متوسط ۵ تا ۱۰ سال است.
بریج‌ها، در حالی که موثر هستند، معمولاً ۱۰ تا ۱۵ سال قبل از نیاز به تعویض به دلیل پوسیدگی یا شکست دندان‌های نگهدارنده دوام می‌آورند. طول عمر بریج دندان تا حد زیادی به جنس بریج و نحوه مراقبت از آن وابسته است، اما بریج‌هایی که در سال‌های اخیر ساخته می‌شوند، معمولاً حدود ۷ سال عمر می‌کنند.
عملکرد در جویدن و ظاهر
از نظر عملکرد، ایمپلنت دندان دقیقاً مانند یک دندان طبیعی به نظر می‌رسد و از ریشه تا روکش شبیه به دندان طبیعی عمل می‌کند. ایمپلنت عملکردی مشابه دندان طبیعی دارد و می‌تواند نیروی جویدن را به طور کامل تحمل کند. این ویژگی باعث می‌شود که فرد بتواند به راحتی صحبت کند و غذا بخورد، بدون اینکه احساس ناراحتی یا عدم ثبات داشته باشد.
در مقابل، عملکرد بریج هنگام جویدن غذا قابل قبول است، اما به اندازه ایمپلنت قوی نیست. ممکن است در هنگام جویدن غذاهای سفت دچار مشکل شود. ظاهر بریج نسبت به ایمپلنت دندان غیرطبیعی‌تر است، زیرا حالت فلزی آن ممکن است قابل مشاهده باشد.
تأثیرات بر سلامت دهان و دندان
حفظ ساختار استخوان و دندان‌های مجاور
یکی از مزایای برجسته ایمپلنت، حفظ سلامت استخوان فک است. ایمپلنت‌ها با تحریک استخوان فک باعث حفظ ساختار آن می‌شوند و از تحلیل استخوان فک جلوگیری می‌کنند. این ویژگی بسیار مهم است زیرا پس از از دست دادن دندان، استخوان فک به دلیل عدم تحریک شروع به تحلیل می‌کند. ایمپلنت باعث رشد استخوان‌های کنار دندان هم می‌شود و این فرآیند طبیعی را حفظ می‌کند.
برعکس، بریج‌ها نیاز به تراشیدن یا تغییر شکل دندان‌های مجاور دارند که می‌تواند یکپارچگی آنها را به خطر بیندازد. این فرآیند آماده‌سازی می‌تواند منجر به افزایش حساسیت و احتمال پوسیدگی یا آسیب به دندان‌ها شود. علاوه بر این، اگر دندان‌های پشتیبان در نهایت از بین بروند یا نیاز به کشیدن داشته باشند، ممکن است کل بریج دندان نیاز به تعویض داشته باشد.
مشکلات و عوارض احتمالی
مشکلات مربوط به بریج دندان شامل پوسیدگی دندان زیر بریج، شل شدن یا افتادن بریج، بروز حساسیت، بیماری لثه، و بوی بد دهان است. ذرات غذا و پلاک‌ها می‌توانند در فضای بین پونتیک و دندان‌های پایه جمع شوند و احتمال پوسیدگی و عفونت دندان‌ها را بیشتر کنند. بریج‌های دندانی همچنین می‌توانند به محل رشد باکتری‌ها تبدیل شوند و لثه‌ها را دچار عفونت کنند.
عوارض ایمپلنت دندان به دو دسته کوتاه‌مدت و بلندمدت تقسیم می‌شوند. عوارض کوتاه‌مدت شامل درد، التهاب، تورم و خونریزی است که معمولاً پس از چند روز کاهش می‌یابد. عوارض بلندمدت شامل عفونت لثه، تحلیل استخوان فک، لق شدن ایمپلنت و ورود پایه ایمپلنت به حفره سینوس است که ممکن است پس از گذشت مدت‌زمان طولانی نمایان شود.
مقایسه هزینه و ارزش اقتصادی
هزینه اولیه و بلندمدت
یکی از مهمترین تفاوت‌ها در مقایسه ایمپلنت با بریج دندان، هزینه آنها است. در نگاه اول، بریج دندان به دلیل مراحل ساده‌تر و مواد کمتر، هزینه کمتری دارد. بریج دندان مقرون به صرفه‌تر از ایمپلنت دندان است و به عنوان یک راه حل کم‌هزینه برای پر کردن جای خالی دندان‌ها محسوب می‌شود.
اما این تفاوت ایمپلنت دندان و بریج در بلندمدت قابل توجه است. بریج دندان پس از مدتی نیاز به تعویض دارد و هزینه‌های اضافی را به همراه می‌آورد. از طرفی ایمپلنت، علی‌رغم هزینه اولیه بالاتر، یک سرمایه‌گذاری بلندمدت محسوب می‌شود و دوام بسیار بالاتری دارد. در حالی که بریج‌ها ممکن است در ابتدا به عنوان یک راه حل مقرون به صرفه در مقایسه با قیمت ایمپلنت دندان به نظر برسند، هزینه‌های بلندمدت می‌توانند افزایش پیدا کنند.
انعطاف‌پذیری در پرداخت
انعطاف‌پذیری در پرداخت هزینه، یکی دیگر از مزایای ایمپلنت است. مراحل درمان ایمپلنت، به ویژه در مواردی که نیاز به پیوند استخوان باشد، زمان‌بر است و این امر به بیمار فرصت می‌دهد تا در مراحل مختلف درمان، هزینه‌ها را پرداخت کند. برای مثال، پس از کشیدن دندان و قبل از کاشت ایمپلنت، ممکن است نیاز به پیوند استخوان باشد که پس از بهبودی کامل استخوان، ایمپلنت کاشته می‌شود و سپس روکش روی آن قرار می‌گیرد.
نتیجه‌گیری
مقایسه جامع ایمپلنت دندان و بریج نشان می‌دهد که هر دو روش مزایا و معایب خاص خود را دارند و انتخاب نهایی باید بر اساس شرایط و نیازهای منحصر به فرد هر فرد صورت گیرد. ایمپلنت دندان با ارائه عملکردی مشابه دندان طبیعی، حفظ سلامت استخوان فک، و دوام بلندمدت، به عنوان استاندارد طلایی در جایگزینی دندان‌های از دست رفته شناخته می‌شود. اگرچه هزینه اولیه ایمپلنت بالاتر است، اما با در نظر گیری طول عمر بیشتر و عدم نیاز به تعویض مکرر، در بلندمدت مقرون به صرفه‌تر است. در مقابل، بریج دندان به عنوان روشی سریع‌تر و کم‌هزینه‌تر، برای بیمارانی که به دنبال راه حل فوری هستند یا شرایط مناسب برای جراحی ایمپلنت را ندارند، گزینه مناسبی محسوب می‌شود. انتخاب بین این دو روش باید توسط دندانپزشک متخصص و با در نظر گیری عوامل مختلف از جمله سلامت کلی، کیفیت استخوان، موقعیت دندان از دست رفته، و انتظارات بیمار تعیین شود.
لیست پزشکان مرتبط:
رها رادفردکترا دندانپزشک | تهران- مریم اخیانیدکترای دندانپزشک | تهران
- محمدرضا زارعدکترا دندانپزشک | تهران
- بهروز مشهدی رحیمیدکترا دندانپزشک | تهران
- حمید آهنگریدکترا دندانپزشک | تهران
- محمدمهدی حائری اسدیدکترا دندانپزشک | تهران
- مهدی کریمیجراح و دکترای دندانپزشک زیبایی - ایمپلنت - فلوشیپ زیبایی از دانشگاه Genova ایتالیا- فلوشیپ تخصصی ایمپلنت از ICOI آمریکا - فلوشیپ لیزر از دانشگاه Aachen آلمان | تهران
- آزاده خلجیاندکترای دندانپزشک | تهران
- سمیرا فرنیاجراح و متخصص دندانپزشک | تهران
- ایمان رشندکترای دندانپزشک | تهران
