کاشت دندان بدون ایمپلنت

2 هفته پیشآخرین بروزرسانی: ۱۴۰۴-۰۵-۰۶

0 زمان تقریبی مطالعه 12 دقیقه

در این مقاله شما خواهید خواند

کاشت دندان بدون ایمپلنت: روش‌ها، مزایا و معایب جامع

کاشت دندان بدون ایمپلنت یکی از روش‌های جایگزین ایمپلنت دندان است که برای افرادی که به دلایل مختلف نمی‌توانند یا نمی‌خواهند ایمپلنت انجام دهند، گزینه مناسبی محسوب می‌شود. این دلایل می‌توانند شامل محدودیت‌های پزشکی (مانند بیماری‌های مزمن، ضعف سیستم ایمنی، یا مصرف داروهای خاص)، عدم کفایت استخوان فک، یا ترجیحات شخصی و ملاحظات مالی باشند. این روش‌ها با استفاده از تکنولوژی‌های جدید در مواد و فنون دندانپزشکی، برای جایگزینی دندان‌های از دست رفته با استفاده از پروتزهای ثابت یا متحرک، یا ترمیم دندان‌های آسیب‌دیده به کار می‌روند. هدف اصلی این روش‌ها، بازگرداندن عملکرد جویدن، بهبود تکلم و زیبایی لبخند است، بدون نیاز به جراحی تهاجمی کاشت پایه در استخوان فک.

قیمت ایمپلنت دندان در تهران (جدول هزینه)

انواع روش‌های کاشت دندان بدون ایمپلنت

روش‌های جایگزینی دندان بدون ایمپلنت متنوع هستند و هر یک مزایا و معایب خاص خود را دارند که انتخاب آن‌ها به شرایط دهان و دندان بیمار، تعداد دندان‌های از دست رفته و بودجه بستگی دارد.

۱. بریج دندان (پل دندان)

بریج دندان یکی از رایج‌ترین و اصلی‌ترین روش‌های کاشت دندان بدون ایمپلنت است که برای جایگزینی یک یا چند دندان از دست رفته متوالی به کار می‌رود. در این روش، دندان‌های طبیعی مجاور فضای خالی (که به آن‌ها دندان‌های تکیه‌گاه یا اباتمنت گفته می‌شود) به عنوان پایه و تکیه‌گاه برای دندان مصنوعی (پونتیک) استفاده می‌شوند. بریج دندان به دلیل توانایی پر کردن فضای خالی، استفاده از دندان‌های کناری به عنوان پایه، هزینه کمتر نسبت به ایمپلنت، درمان سریع و ظاهر طبیعی، گزینه محبوبی است.

انواع بریج دندان:

بریج دندان معمولی (Conventional Bridge): این رایج‌ترین نوع بریج است. در این روش، دندان‌های کناری فضای خالی به دقت تراشیده می‌شوند تا فضای کافی برای قرارگیری روکش‌ها فراهم شود. سپس، روکش‌هایی روی این دندان‌های تراشیده‌شده قرار می‌گیرد که دندان مصنوعی (پونتیک) را در فضای خالی نگه می‌دارند. مواد مورد استفاده برای بریج‌های معمولی شامل فلز-پرسلن (PFM)، تمام سرامیک (All-Ceramic) یا زیرکونیا (Zirconia) هستند که هر کدام مزایا و معایب خاص خود را از نظر زیبایی، استحکام و هزینه دارند. فرآیند ساخت بریج شامل قالب‌گیری از دهان، ساخت بریج موقت، و سپس چسباندن بریج دائمی است.
بریج رزین باند (Maryland Bridge): این نوع بریج کمتر تهاجمی است و نیازی به تراشیدن گسترده دندان‌های کناری ندارد. در بریج رزین باند، یک دندان کاذب (پونتیک) روی یک قاب فلزی یا سرامیکی قرار گرفته و این قاب با رزین مخصوص به سطح داخلی دندان‌های کناری (معمولاً دندان‌های جلو) متصل می‌شود. این روش برای جایگزینی دندان‌های جلو که فشار کمتری را تحمل می‌کنند، مناسب است و به حفظ ساختار دندان‌های سالم کناری کمک می‌کند، اما ممکن است استحکام کمتری نسبت به بریج معمولی داشته باشد و در برخی موارد احتمال جدا شدن آن وجود دارد.

قیمت روکش دندان در تهران (جدول هزینه)

۲. دندان مصنوعی (پروتز)

دندان مصنوعی یا پروتز دندانی برای جایگزینی چندین دندان از دست رفته یا حتی کل دندان‌های یک فک یا هر دو فک استفاده می‌شود. این روش یک راه‌حل متحرک است که بیمار می‌تواند آن را برای تمیز کردن یا استراحت لثه از دهان خارج کند.

انواع دندان مصنوعی:

پروتز کامل (Complete Denture): برای جایگزینی تمام دندان‌های یک فک (فک بالا یا پایین) یا هر دو فک استفاده می‌شود. این پروتزها از پایه اکریلیک صورتی رنگی ساخته شده‌اند که لثه‌ها را تقلید می‌کند و دندان‌های مصنوعی (معمولاً از رزین یا پرسلن) روی آن قرار می‌گیرند. پروتز کامل فک بالا معمولاً با مکش به سقف دهان می‌چسبد، در حالی که پروتز فک پایین به دلیل زبان و حرکت‌های فک ممکن است نیاز به چسب دندان مصنوعی برای ثبات بیشتر داشته باشد.
پروتز جزئی (Partial Denture): برای جایگزینی چند دندان از دست رفته در یک قسمت از دهان به کار می‌رود، در حالی که برخی از دندان‌های طبیعی هنوز در دهان باقی مانده‌اند. پروتزهای جزئی معمولاً دارای یک چارچوب فلزی (کروم-کبالت) با گیره‌هایی هستند که به دندان‌های طبیعی متصل می‌شوند تا پروتز را در جای خود نگه دارند. همچنین پروتزهای جزئی انعطاف‌پذیر و بدون فلز نیز وجود دارند که از مواد ترموپلاستیک ساخته شده و زیبایی بیشتری دارند.

قیمت دندان مصنوعی در تهران (جدول هزینه)

۳. فلیپر دندان (باله دندان)

فلیپر دندان یک پروتز جزئی متحرک و سبک است که عمدتاً به عنوان یک راه‌حل موقت و زیبایی‌بخش برای جایگزینی یک یا چند دندان از دست رفته، به ویژه در ناحیه جلوی دهان، به کار می‌رود. این روش معمولاً تا زمان آماده شدن یک راه‌حل دائمی‌تر مانند ایمپلنت یا بریج استفاده می‌شود. فلیپرها به دلیل ساختار ساده و هزینه پایین، گزینه‌ای سریع برای پر کردن فضای خالی دندان بلافاصله پس از کشیدن دندان هستند. آن‌ها از یک دندان مصنوعی متصل به یک پایه اکریلیک کوچک تشکیل شده‌اند که به لثه می‌چسبد و اغلب دارای گیره‌های فلزی یا پلاستیکی برای ثبات بیشتر هستند. با این حال، فلیپرها به اندازه پروتزهای جزئی دائمی پایدار نیستند و ممکن است در هنگام غذا خوردن یا صحبت کردن کمی حرکت کنند.

۴. روکش دندان (Dental Crown)

روکش دندان یک پروتز ثابت است که به طور کامل سطح خارجی دندان آسیب‌دیده را می‌پوشاند. اگرچه روکش دندان به طور مستقیم برای “جایگزینی” دندان از دست رفته استفاده نمی‌شود (بلکه برای “ترمیم” دندان موجود)، اما در زمینه کاشت دندان بدون ایمپلنت، می‌تواند به عنوان بخشی از یک بریج دندانی یا برای محافظت از دندانی که به شدت آسیب دیده اما هنوز در دهان است، مورد استفاده قرار گیرد. روکش‌ها دندان را تقویت کرده، شکل، اندازه و ظاهر آن را بازسازی می‌کنند. آن‌ها می‌توانند از مواد مختلفی مانند سرامیک، فلز، یا ترکیبی از این دو ساخته شوند. فرآیند نصب روکش شامل تراشیدن دندان، قالب‌گیری، و سپس چسباندن روکش دائمی است.

مزایای کاشت دندان بدون ایمپلنت

این روش‌ها، با وجود تفاوت‌هایشان با ایمپلنت، مزایای قابل توجهی دارند که آن‌ها را برای بسیاری از بیماران جذاب می‌کند.

مزایای کلی:

هزینه کمتر: یکی از بزرگترین مزایای این روش‌ها، هزینه اولیه کمتر آن‌ها نسبت به ایمپلنت دندان است. ایمپلنت‌ها به دلیل نیاز به جراحی، مواد گران‌قیمت (مانند تیتانیوم) و زمان طولانی‌تر درمان، معمولاً گران‌تر هستند. روش‌های بدون ایمپلنت، به دلیل سادگی نسبی فرآیند و مواد مورد استفاده، اغلب مقرون‌به‌صرفه‌تر هستند.
درمان سریع‌تر: دوره درمان برای کاشت دندان بدون ایمپلنت به طور قابل توجهی کوتاه‌تر است. در حالی که ایمپلنت دندان ممکن است چندین ماه تا یک سال طول بکشد (شامل مراحل جراحی، دوره بهبودی و استخوان‌سازی، و سپس نصب پروتز)، روش‌هایی مانند بریج یا دندان مصنوعی می‌توانند در چند هفته یا حتی چند روز تکمیل شوند. این سرعت برای بیمارانی که به دنبال راه‌حلی فوری هستند، بسیار مهم است.
عدم نیاز به جراحی: برای اکثر این روش‌ها، نیازی به جراحی پیچیده و تهاجمی نیست. این امر برای بیمارانی که از جراحی می‌ترسند، دارای شرایط پزشکی خاصی هستند که جراحی را پرخطر می‌کند (مانند مشکلات قلبی، دیابت کنترل‌نشده، یا مصرف داروهای رقیق‌کننده خون)، یا به سادگی نمی‌خواهند تحت عمل جراحی قرار گیرند، بسیار ایده‌آل است.
دوره نقاهت کمتر: به دلیل عدم وجود جراحی، بیمار دوره نقاهت بسیار کوتاه‌تری را تجربه می‌کند. درد، تورم و ناراحتی پس از درمان به حداقل می‌رسد و بیمار می‌تواند به سرعت به فعالیت‌های عادی خود بازگردد.
ظاهر طبیعی: با پیشرفت تکنولوژی و مواد دندانپزشکی، نتیجه نهایی این روش‌ها می‌تواند بسیار شبیه به دندان‌های طبیعی باشد. مواد سرامیکی و رزینی با کیفیت بالا، امکان تطابق رنگ و شکل با دندان‌های موجود را فراهم می‌کنند و لبخندی زیبا و طبیعی ایجاد می‌کنند.

مزایای ویژه بریج دندان:

دوام و ماندگاری: بریج دندان، به خصوص بریج‌های معمولی با مراقبت و بهداشت دهان و دندان مناسب، می‌توانند تا ده سال یا حتی بیشتر دوام داشته باشند. دوام آن‌ها به مواد استفاده شده، کیفیت ساخت و رعایت بهداشت توسط بیمار بستگی دارد.
بهبود عملکرد: بریج‌ها با پر کردن فضای خالی، به بهبود قابل توجهی در توانایی جویدن و صحبت کردن کمک می‌کنند. این امر می‌تواند کیفیت زندگی بیمار را به طور چشمگیری افزایش دهد.
جلوگیری از جابجایی دندان‌ها: از دست دادن یک دندان می‌تواند منجر به حرکت و کج شدن دندان‌های مجاور و دندان‌های مقابل در فک دیگر شود. بریج با پر کردن این فضا، از این جابجایی‌ها جلوگیری کرده و به حفظ نظم و تراز دندان‌های باقی‌مانده کمک می‌کند.

معایب کاشت دندان بدون ایمپلنت

با وجود مزایای فراوان، روش‌های جایگزینی دندان بدون ایمپلنت نیز دارای معایبی هستند که باید قبل از تصمیم‌گیری مورد توجه قرار گیرند.

معایب کلی:

طول عمر کمتر: در مقایسه با ایمپلنت دندان که می‌تواند در صورت مراقبت صحیح تا پایان عمر دوام داشته باشد، طول عمر این روش‌ها معمولاً کمتر است. این بدان معناست که ممکن است نیاز به جایگزینی یا ترمیم مکرر در طول زمان وجود داشته باشد که می‌تواند هزینه‌های بلندمدت را افزایش دهد.
عدم جلوگیری از تحلیل استخوان: برخلاف ایمپلنت که با تحریک استخوان فک (مشابه ریشه دندان طبیعی) از تحلیل استخوان جلوگیری می‌کند، این روش‌ها این قابلیت را ندارند. در غیاب ریشه دندان، استخوان فک در ناحیه دندان از دست رفته به تدریج تحلیل رفته و حجم خود را از دست می‌دهد. این تحلیل استخوان می‌تواند منجر به تغییر در ساختار صورت، افتادگی لثه و مشکلات زیبایی و عملکردی در آینده شود.
نیاز به جایگزینی: به دلیل طول عمر محدود، ممکن است بعد از مدتی نیاز به جایگزینی دوباره پروتز یا بریج باشد. این فرآیند می‌تواند شامل قالب‌گیری مجدد، ساخت پروتز جدید و صرف زمان و هزینه اضافی باشد.

معایب ویژه بریج دندان:

تراشیدن دندان‌های سالم: برای نصب بریج معمولی، دندان‌های کناری (اباتمنت) باید تراشیده شوند تا روکش‌ها روی آن‌ها قرار گیرند. این فرآیند برگشت‌ناپذیر است و حتی اگر دندان‌های کناری سالم باشند، بخشی از ساختار آن‌ها برای همیشه از بین می‌رود. این امر می‌تواند دندان‌های سالم را در معرض خطر پوسیدگی یا حساسیت قرار دهد.
خطر پوسیدگی: در صورت عدم رعایت بهداشت دهان و دندان مناسب، به ویژه در اطراف لبه‌های روکش‌ها و زیر بریج، دندان‌های پایه می‌توانند دچار پوسیدگی شوند. پوسیدگی در این ناحیه می‌تواند به سرعت پیشرفت کرده و منجر به نیاز به درمان ریشه یا حتی از دست دادن دندان پایه شود.
محدودیت در استفاده: بریج دندان فقط برای جایگزینی دندان‌های متوالی از دست رفته مناسب است. اگر دندان‌های از دست رفته در نقاط مختلف دهان باشند یا دندان‌های تکیه‌گاه مناسبی در کنار فضای خالی وجود نداشته باشد، بریج گزینه مناسبی نخواهد بود.

معایب دندان مصنوعی:

تحلیل استخوان فک: همانند بریج، دندان مصنوعی نیز ریشه دندان را در استخوان فک جایگزین نمی‌کند. بنابراین، استخوان فک به مرور زمان در ناحیه زیر پروتز تحلیل می‌رود. این تحلیل استخوان می‌تواند منجر به شل شدن پروتز، نیاز به تنظیمات مکرر (ریلینینگ) و در نهایت نیاز به ساخت پروتز جدید شود.
حرکت در هنگام غذا خوردن: دندان‌های مصنوعی، به خصوص پروتزهای کامل فک پایین، ممکن است در هنگام غذا خوردن یا صحبت کردن کمی حرکت کنند. این حرکت می‌تواند باعث ناراحتی، زخم شدن لثه‌ها و کاهش توانایی جویدن شود.
طول عمر محدود: طول عمر دندان مصنوعی معمولاً بین ۵ تا ۷ سال است، اما این مدت می‌تواند بسته به نحوه مراقبت، تغییرات در استخوان فک و عادات فردی متفاوت باشد.
تأثیر بر گفتار: در ابتدا، ممکن است فرد با دندان مصنوعی جدید خود در تکلم مشکل داشته باشد و برخی صداها را به درستی تلفظ نکند. این مشکل معمولاً با تمرین و عادت کردن به پروتز برطرف می‌شود، اما در برخی موارد ممکن است نیاز به تنظیمات توسط دندانپزشک باشد.

شرایط مناسب برای کاشت دندان بدون ایمپلنت

انتخاب روش مناسب برای جایگزینی دندان‌های از دست رفته، به بررسی دقیق شرایط بیمار توسط دندانپزشک بستگی دارد. برخی از شرایط، افراد را به کاندیداهای مناسب برای کاشت دندان بدون ایمپلنت تبدیل می‌کنند.

کاندیداهای مناسب:

افراد با شرایط خاص پزشکی: بیمارانی که دارای بیماری‌های مزمن کنترل نشده‌ای مانند دیابت شدید، بیماری‌های قلبی عروقی جدی، اختلالات خونریزی، یا ضعف سیستم ایمنی هستند، ممکن است کاندیدای مناسبی برای جراحی ایمپلنت نباشند. همچنین، افرادی که تحت درمان‌های خاصی مانند شیمی‌درمانی یا رادیوتراپی در ناحیه سر و گردن قرار دارند، یا داروهایی مصرف می‌کنند که بر ترمیم استخوان تأثیر می‌گذارند (مانند بیس‌فسفونات‌ها)، ممکن است نتوانند ایمپلنت انجام دهند. در این موارد، روش‌های بدون جراحی ایمپلنت گزینه‌های ایمن‌تری هستند.
محدودیت مالی: برای بسیاری از افراد، هزینه بالای ایمپلنت دندان یک مانع بزرگ است. روش‌های بدون ایمپلنت به دلیل هزینه کمتر، گزینه‌ای قابل دسترس‌تر برای افرادی هستند که با محدودیت بودجه مواجه‌اند.
عدم کفایت استخوان: موفقیت ایمپلنت دندان به وجود حجم کافی و کیفیت مناسب استخوان فک برای حمایت از پایه ایمپلنت بستگی دارد. در افرادی که به دلیل تحلیل طولانی‌مدت استخوان پس از کشیدن دندان، بیماری‌های پریودنتال پیشرفته، یا ضربه، حجم استخوان کافی ندارند و نمی‌خواهند تحت عمل پیوند استخوان قرار گیرند، روش‌های بدون ایمپلنت می‌توانند راه‌حل مناسبی باشند.
سن بالا: افراد سالمند که ممکن است دارای مشکلات سیستمیک متعدد باشند یا تمایلی به انجام جراحی‌های طولانی و تهاجمی نداشته باشند، اغلب کاندیداهای خوبی برای بریج یا دندان مصنوعی هستند. این روش‌ها با حداقل تهاجم، به بهبود کیفیت زندگی آن‌ها کمک می‌کنند.

شرایط مخصوص بریج دندان:

وجود دندان‌های سالم کناری: برای نصب بریج دندان، وجود دندان‌های طبیعی و سالم در دو طرف فضای خالی ضروری است. این دندان‌ها باید به اندازه کافی محکم و بدون پوسیدگی یا بیماری لثه باشند تا بتوانند وزن و فشار ناشی از بریج را تحمل کنند. سلامت ریشه و ساختار حمایتی این دندان‌ها نیز بسیار مهم است.
جایگزینی دندان‌های متوالی: بریج فقط برای جایگزینی دندان‌هایی که پشت سر هم از دست رفته‌اند، مناسب است. اگر دندان‌های از دست رفته به صورت پراکنده در دهان باشند، نمی‌توان از بریج استفاده کرد و باید به سراغ گزینه‌های دیگر مانند پروتز جزئی رفت.

هزینه و قیمت

هزینه کاشت دندان بدون ایمپلنت به طور میانگین ۳ تا ۳۰ میلیون تومان هزینه در بر خواهد داشت که این هزینه وابسته به عوامل متعددی تعیین می‌شود. این عوامل شامل تعداد دندان‌های از دست رفته، نوع درمان انتخابی (بریج، دندان مصنوعی، فلیپر)، مواد مورد استفاده (مثلاً نوع سرامیک یا فلز در بریج)، پیچیدگی کیس، موقعیت جغرافیایی کلینیک دندانپزشکی، و تجربه و تخصص دندانپزشک است. به عنوان مثال، یک بریج تمام سرامیک در مقایسه با یک بریج فلز-پرسلن ممکن است گران‌تر باشد. همچنین، پروتزهای جزئی با چارچوب فلزی معمولاً از فلیپرهای اکریلیک گران‌تر هستند. این مقدار نسبت به ایمپلنت دندان که از ۱۸ میلیون تومان شروع می‌شود و می‌تواند تا چندین برابر این مبلغ افزایش یابد، بسیار مقرون‌به‌صرفه‌تر است و همین امر آن را به گزینه‌ای جذاب برای بسیاری از بیماران تبدیل می‌کند.

مراقبت و نگهداری

مراقبت صحیح و منظم از پروتزهای دندانی، چه ثابت و چه متحرک، برای افزایش طول عمر آن‌ها و حفظ سلامت دهان و دندان‌های باقی‌مانده بسیار حیاتی است.

مراقبت از بریج دندان:

مسواک زدن منظم: روزانه حداقل دو بار و هر بار به مدت ۲ دقیقه با خمیر دندان حاوی فلوراید مسواک بزنید. توجه ویژه‌ای به خط لثه در اطراف دندان‌های پایه و روکش‌ها داشته باشید.
استفاده از نخ دندان: استفاده از نخ دندان معمولی ممکن است برای تمیز کردن زیر بریج دشوار باشد. برای این منظور، استفاده از نخ دندان مخصوص بریج (Super Floss) یا نخ دندان‌کش (Floss Threader) که به شما امکان می‌دهد نخ دندان را زیر بریج عبور دهید، ضروری است. همچنین، مسواک‌های بین دندانی (Interdental Brushes) می‌توانند برای تمیز کردن فضاهای زیر بریج و بین دندان‌های پایه مفید باشند.
استفاده از دهان‌شویه: استفاده از دهان‌شویه فلوراید بدون الکل می‌تواند به تقویت مینای دندان‌های پایه و کاهش خطر پوسیدگی کمک کند.
مراجعه منظم به دندانپزشک: هر شش ماه یکبار برای چکاپ و تمیز کردن حرفه‌ای دندان‌ها و بررسی وضعیت بریج و دندان‌های پایه به دندانپزشک مراجعه کنید. این معاینات به شناسایی زودهنگام هرگونه مشکل مانند پوسیدگی یا بیماری لثه کمک می‌کند.

محدودیت‌های غذایی (برای بریج و پروتز):

خودداری از غذاهای چسبناک: مانند کارامل، آدامس، تافی و آب نبات‌های جویدنی. این غذاها می‌توانند به بریج یا پروتز بچسبند و باعث جدا شدن یا آسیب دیدن آن‌ها شوند.
اجتناب از غذاهای سفت: مانند آجیل، یخ، چیپس‌های سفت، دانه‌های ذرت بوداده (پاپ‌کورن)، و استخوان. جویدن این غذاها می‌تواند باعث شکستگی یا ترک خوردن پروتز یا بریج شود.
کاهش مصرف غذاهای قندی: مصرف زیاد غذاها و نوشیدنی‌های قندی می‌تواند خطر پوسیدگی دندان‌های طبیعی باقی‌مانده و دندان‌های پایه بریج را افزایش دهد.
جویدن متعادل: سعی کنید غذا را به طور متعادل در هر دو طرف دهان بجوید تا فشار یکنواختی بر روی پروتزها یا بریج وارد شود.

مراقبت از دندان مصنوعی (پروتز):

تمیز کردن روزانه: دندان مصنوعی را روزانه با یک مسواک نرم و صابون مایع یا خمیر دندان مخصوص دندان مصنوعی تمیز کنید. از خمیر دندان معمولی استفاده نکنید، زیرا ممکن است ساینده باشد و به سطح پروتز آسیب برساند.
خارج کردن در شب: بهتر است دندان مصنوعی را در طول شب از دهان خارج کرده و در یک لیوان آب یا محلول مخصوص دندان مصنوعی قرار دهید تا لثه‌ها استراحت کنند و از خشک شدن پروتز جلوگیری شود.
مراجعه منظم به دندانپزشک: برای بررسی وضعیت لثه‌ها، استخوان فک و تنظیمات پروتز، به طور منظم به دندانپزشک مراجعه کنید. پروتزهای دندانی ممکن است هر چند سال یک بار نیاز به ریلینینگ (تنظیم مجدد پایه پروتز) یا تعویض داشته باشند.

نتیجه‌گیری

کاشت دندان بدون ایمپلنت گزینه‌ای مناسب و مقرون‌به‌صرفه برای افرادی است که به دلایل مختلف نمی‌توانند یا نمی‌خواهند ایمپلنت انجام دهند. این روش‌ها شامل بریج دندان (با انواع معمولی و رزین باند)، دندان مصنوعی (پروتز کامل و جزئی)، فلیپر دندان (به عنوان راه‌حل موقت) و روکش دندان (برای ترمیم دندان‌های آسیب‌دیده یا به عنوان جزئی از بریج) هستند. هر یک از این روش‌ها مزایا و معایب خاص خود را از نظر هزینه، زمان درمان، دوام، و تأثیر بر سلامت دهان و دندان دارند. در حالی که این روش‌ها اغلب هزینه اولیه کمتری دارند و نیاز به جراحی ندارند، ممکن است طول عمر کمتری نسبت به ایمپلنت داشته باشند و از تحلیل استخوان فک جلوگیری نکنند. انتخاب بهترین روش باید همواره بر اساس شرایط خاص بیمار، سلامت کلی و دهانی او، تعداد و موقعیت دندان‌های از دست رفته، بودجه، و مهم‌تر از همه، توصیه دندانپزشک متخصص صورت گیرد تا بهترین نتیجه عملکردی و زیبایی حاصل شود.