چه کسانی نمی توانند ایمپلنت دندان انجام دهند؟
موارد منع کاشت ایمپلنت دندان: راهنمای جامع برای تشخیص کاندیدای نامناسب
ایمپلنت دندان به عنوان یکی از مؤثرترین روش‌های جایگزینی دندان‌های ازدست‌رفته شناخته می‌شود، اما انجام این درمان برای همه افراد امکان‌پذیر نیست. مطالعات نشان می‌دهند که موارد منع کاشت ایمپلنت به دو دسته مطلق و نسبی تقسیم می‌شوند. موارد منع مطلق شامل شرایطی است که کاشت ایمپلنت به هیچ عنوان توصیه نمی‌شود، در حالی که موارد منع نسبی به شرایطی اطلاق می‌شود که پس از درمان و کنترل مناسب، امکان کاشت ایمپلنت فراهم می‌شود.
قیمت ایمپلنت دندان در تهران (جدول هزینه )
موارد منع مطلق کاشت ایمپلنت
بارداری و شیردهی
زنان باردار و شیرده از جمله افرادی هستند که نمی‌توانند ایمپلنت دندان دریافت کنند. بارداری به دلیل تغییرات هورمونی و خطرات احتمالی برای جنین، یکی از موارد منع مطلق محسوب می‌شود. علاوه بر این، داروهای بیهوشی و تصویربرداری‌های ضروری برای کاشت ایمپلنت نیز ممکن است برای جنین مضر باشد.
کودکان و نوجوانان زیر ۱۸ سال
افراد زیر ۱۸ سال نیز نمی‌توانند ایمپلنت دندان دریافت کنند، زیرا رشد استخوان فک در این سن هنوز کامل نشده است. کاشت ایمپلنت در این سن می‌تواند با رشد طبیعی فک تداخل داشته و مشکلاتی در آینده ایجاد کند. دندانپزشکان توصیه می‌کنند تا رشد دندان‌فکی کامل شود، از درمان‌های جایگزین استفاده شود.
اختلالات خونریزی شدید
بیمارانی که دچار اختلالات خونریزی شدید مانند هموفیلی هستند، نمی‌توانند ایمپلنت دندان انجام دهند. این افراد به دلیل عدم توانایی کنترل خونریزی حین جراحی، در معرض خطرات جدی قرار می‌گیرند. حتی با وجود پیشرفت‌های درمانی، این بیماران معمولاً از کاندیداهای مناسب برای کاشت ایمپلنت محسوب نمی‌شوند.
نقص شدید سیستم ایمنی
افراد مبتلا به نقص شدید سیستم ایمنی، از جمله بیماران مبتلا به ایدز پیشرفته، نمی‌توانند ایمپلنت دندان دریافت کنند. سیستم ایمنی ضعیف منجر به عدم موفقیت در فرایند استئواینتگریشن می‌شود و احتمال عفونت شدید را افزایش می‌دهد.
موارد منع نسبی کاشت ایمپلنت
سابقه سرطان و درمان‌های مربوطه
بیماران با سابقه سرطان و درمان‌های شیمی‌درمانی یا رادیوتراپی از جمله افرادی هستند که باید با احتیاط بیشتری برای کاشت ایمپلنت ارزیابی شوند. مصرف داروهای شیمی‌درمانی سیستم ایمنی بدن را به شدت ضعیف می‌کند و برای مراحل ایمپلنت که نیاز به بازسازی استخوان و جوش خوردن پایه ایمپلنت دارد، مشکلاتی ایجاد می‌کند. در صورتی که تحت درمان شیمی‌درمانی یا رادیوتراپی باشید، احتمال موفقیت ایمپلنت بسیار کمتر از حالت نرمال خواهد بود.
دیابت کنترل‌نشده
بیماران مبتلا به دیابت نوع یک و دو نیز از جمله افرادی هستند که تقریباً کاشت دندان پرریسکی را تجربه می‌کنند. قند خون کنترل‌نشده مانع از ترمیم زخم‌ها و برش‌های لثه می‌شود و زمانی که دندانپزشک مقداری از لثه را برای کاشت پایه ایمپلنت برش می‌دهد، ترمیم در مدت طولانی صورت می‌گیرد. عدد قند خون مناسب برای انجام ایمپلنت در افراد دیابتی کمتر از ۱۸۰ می‌باشد و این عدد باید حتماً ثابت بوده و نوسان نداشته باشد و HbA1C نیز باید کمتر از ۸ درصد باشد.
مصرف سیگار و تنباکو
سیگاری‌ها نیز از جمله افرادی هستند که موفقیت ایمپلنت در آن‌ها کاهش می‌یابد. مصرف سیگار بر روی فرآیند ترمیم استخوان و موفقیت ایمپلنت تأثیر منفی دارد. ترکیبات موجود در سیگار باعث تنگ شدن عروق استخوانی و کاهش آب و مواد مغذی به منطقه جراحی می‌شوند که این موضوع می‌تواند به کاهش ترمیم استخوان و عدم ثبات ایمپلنت منجر شود. سیگار، قلیان و تنباکو به دلایل مختلفی مانند کاهش بهداشت دهان، کاهش تراکم استخوان و تحلیل استخوان، کاهش روند بهبود زخم و افزایش خطر عفونت، شانس موفقیت ایمپلنت را کاهش می‌دهند.
بیماری‌های قلبی–عروقی
بیماران قلبی نیز نیاز به ارزیابی دقیق قبل از کاشت ایمپلنت دارند. دو مورد از محدودیت‌های بیماران قلبی برای کاشت ایمپلنت عبارتند از خونریزی حین کاشت ایمپلنت و عفونت پس از کاشت ایمپلنت. اغلب بیماران قلبی ملزم به مصرف داروهای رقیق کننده خون به صورت موقت یا دائمی می‌باشند که این موضوع می‌تواند مشکلاتی جدی را برای بیمار در پی داشته باشد. با این حال، بیماری قلبی مانع کاشت ایمپلنت نمی‌شود، اما توجه ویژه‌ای به برخی از موارد را می‌طلبد.
پوکی استخوان
پوکی استخوان نیز یکی از موارد منع نسبی کاشت ایمپلنت محسوب می‌شود. هر چند که ابتلا به پوکی استخوان دلیلی برای شکست ایمپلنت محسوب نمی‌شود، اما در برخی از افراد این مسأله در زمان جوش خوردن پایه ایمپلنت مشکل‌ساز می‌شود. پوکی استخوان، به‌خودی‌خود، کمی خطر عوارض را افزایش می‌دهد. پیش‌ازاین، پوکی استخوان یک منع استفاده مطلق ایمپلنت دندان بود، اما آمار موجود این ایده را رد کرد.
بیماری‌های سیستمیک و اختلالات خودایمنی
بیماری‌های خودایمنی
بیماران مبتلا به بیماری‌های خودایمنی مانند لوپوس، اسکلروز چندگانه، روماتیسم مفصلی و بیماری کرون نیز با چالش‌هایی برای کاشت ایمپلنت مواجه هستند. بیماری‌های خود ایمنی مانند لوسمی، ایدز و اماس، با حمله سیستم ایمنی بدن به بافت‌های خودی و ضعیف کردن سیستم ایمنی و ایجاد التهاب در لثه، موارد منع انجام ایمپلنت دندان را به همراه دارند. علائم شایع بیماری‌های خودایمنی، مانند التهاب، می‌توانند باعث شوند بهبود دشوارتر شود.
بیماران پیوند عضو
بیماران پیوند عضو که تحت درمان با داروهای سرکوبگر سیستم ایمنی قرار دارند، نیز نیاز به ارزیابی دقیق دارند. سرکوب سیستم ایمنی ممکن است هم بر عوارض اولیه و هم عوارض دیررس تأثیر بگذارد، یا منجر به عفونت اولیه و اختلال در استئواینتگریشن شود یا با کاهش پاسخ ایمنی، پری‌ایمپلنتایتیس را تقویت کند.
شرایط محلی و عوامل دهانی
بیماری‌های لثه و عفونت
در صورتی که لثه به بیماری‌هایی از قبیل تورم، عفونت و یا خونریزی مبتلا باشد، دندانپزشک کاشت ایمپلنت را به هیچ عنوان به بیمار پیشنهاد نمی‌کند. پایه ایمپلنت باید از لثه عبور و سپس با استخوان فک تماس برقرار کند. سلامت لثه در موفقیت ایمپلنت دندان بسیار حیاتی است. تحلیل لثه به دلایل مختلفی مانند بیماری‌های لثه‌ای، پوکی استخوان، دیر اقدام کردن برای ایمپلنت، مصرف برخی داروها و یا مشکلات ژنتیکی رخ می‌دهد.
کمبود استخوان فک
یکی از مهم‌ترین عوامل تعیین‌کننده موفقیت ایمپلنت دندان، وجود توده استخوانی کافی در ناحیه فک است. استخوان‌های فک نباید حجم کافی برای نگهداری ایمپلنت فراهم کنند. افرادی که تراکم استخوانی کمی دارند، معمولاً قبل از کاشت ایمپلنت به پیوند استخوان نیاز دارند. حتی افرادی که مدت‌ها قبل دندان‌های خود را از دست داده‌اند، ممکن است برای دریافت ایمپلنت به بازسازی استخوان فک نیاز داشته باشند.
عوامل دارویی و تداخلات دارویی
داروهای ضدانعقاد
بیماران تحت درمان با داروهای ضدانعقاد نیز باید با احتیاط بیشتری ارزیابی شوند. با این حال، شما معمولاً می‌توانید ایمپلنت‌های دندانی را در حین استفاده از رقیق کننده‌های خون دریافت کنید. برخی از اقدامات احتیاطی مهم وجود دارند که باید آن‌ها را رعایت کنید. در برخی مراکز و کلینیک‌های دندانپزشکی، درمان‌های کاشت ایمپلنت‌های دندانی کمتر تهاجمی و کمتر آسیب‌زا هستند، بدون چاقوی جراحی و تقریباً بدون خونریزی انجام می‌شوند.
سایر داروها
داروهای ضد افسردگی، کورتیکواستروئید و ضد انعقاد خون می‌توانند بر جراحی ایمپلنت دندان تأثیر گذاشته و فرایند بهبودی و موفقیت آن را مختل کنند. مصرف برخی داروها می‌تواند به‌طور قابل‌توجهی بر موفقیت و روند بهبود جراحی ایمپلنت دندان تأثیر بگذارد.
نتیجه‌گیری
در مجموع، تصمیم‌گیری برای کاشت ایمپلنت دندان نیازمند ارزیابی دقیق شرایط سلامت عمومی و دهانی بیمار است. در حالی که موارد منع مطلق محدود هستند، موارد منع نسبی متعددی وجود دارند که با درمان و کنترل مناسب، امکان انجام ایمپلنت فراهم می‌شود. بیماران باید با دندانپزشک متخصص مشورت کنند تا بهترین تصمیم برای وضعیت خاص خود اتخاذ کنند. موفقیت ایمپلنت دندان به عوامل متعددی از جمله رعایت بهداشت دهان و دندان، کنترل بیماری‌های زمینه‌ای و پیروی از دستورات پزشک وابسته است.
لیست پزشکان مرتبط:
رها رادفردکترا دندانپزشک | تهران- مریم اخیانیدکترای دندانپزشک | تهران
- محمدرضا زارعدکترا دندانپزشک | تهران
- بهروز مشهدی رحیمیدکترا دندانپزشک | تهران
- حمید آهنگریدکترا دندانپزشک | تهران
- محمدمهدی حائری اسدیدکترا دندانپزشک | تهران
- علیرضا افراشیدکترای حرفه ای/تخصصی جراح دندانپزشک دارای فلوشیپ تخصصی زیبایی از آمریکا و آلمان | تهران
- آزاده خلجیاندکترای دندانپزشک | تهران
- سمیرا فرنیاجراح و متخصص دندانپزشک | تهران
- ایمان رشندکترای دندانپزشک | تهران
