دهان و دندان

چه تفاوت هایی بین ترمیم دندان و روش های دیگر مانند ایمپلنت یا بریج

مقایسه جامع و تفصیلی ترمیم دندان، ایمپلنت و بریج

انتخاب روش مناسب برای جایگزینی یا ترمیم دندان‌های آسیب‌دیده یا از دست رفته، یکی از مهم‌ترین تصمیمات درمانی است که بر سلامت، زیبایی و کیفیت زندگی فرد تأثیر مستقیم دارد. سه روش اصلی شامل ترمیم (پرکردن)، ایمپلنت و بریج (پل دندانی) هر یک دارای ویژگی‌ها، مزایا و معایب منحصر به فردی هستند که نیازمند بررسی دقیق‌اند. در ادامه به تحلیل عمیق و تفصیلی این سه روش می‌پردازیم تا به شما در اتخاذ یک تصمیم آگاهانه کمک کنیم.

قیمت ترمیم دندان در تهران (جدول هزینه)

۱. ترمیم دندان (پرکردن دندان)

تعریف و کاربرد

ترمیم یا پرکردن دندان، یک روش درمانی محافظه‌کارانه و رایج است که هدف آن بازگرداندن عملکرد، یکپارچگی و شکل طبیعی دندان آسیب‌دیده است. این روش زمانی به کار می‌رود که ساختار دندان به دلیل پوسیدگی، شکستگی‌های جزئی (لب‌پریدگی)، ترک‌های مویی یا ساییدگی ناشی از دندان‌قروچه (براکسیسم) تضعیف شده باشد، اما هنوز بخش قابل توجهی از دندان سالم باقی مانده است. در واقع، ترمیم به جای جایگزینی کل دندان، تنها بخش معیوب آن را بازسازی می‌کند.

فرآیند انجام

مراحل ترمیم دندان با دقت بالایی انجام می‌شود تا از موفقیت بلندمدت درمان اطمینان حاصل شود:

  1. تشخیص و معاینه دقیق: دندانپزشک با استفاده از ابزارهای دستی و تصاویر رادیوگرافی (X-ray)، عمق و وسعت پوسیدگی یا آسیب را به دقت مشخص می‌کند.
  2. بی‌حسی موضعی: برای اطمینان از اینکه بیمار در طول فرآیند هیچ‌گونه دردی را احساس نکند، ناحیه مورد نظر با تزریق مواد بی‌حس‌کننده، کاملاً بی‌حس می‌شود.
  3. برداشتن کامل بخش آسیب‌دیده: این مرحله حیاتی‌ترین بخش کار است. دندانپزشک با استفاده از توربین‌های دندانپزشکی، تمامی بافت پوسیده و ضعیف‌شده را حذف می‌کند. باقی ماندن حتی مقدار کمی پوسیدگی می‌تواند منجر به شکست درمان و پوسیدگی مجدد در زیر پرکردگی شود.
  4. ایزولاسیون و آماده‌سازی حفره: دندان ایزوله می‌شود تا از ورود بزاق به حفره جلوگیری شود. سپس سطح حفره با مواد مخصوصی (اچ و باندینگ) آماده‌سازی می‌شود تا پیوند شیمیایی و مکانیکی قوی بین ماده ترمیمی و دندان ایجاد گردد.
  5. قرار دادن لایه‌لایه مواد پرکننده: به خصوص در مورد کامپوزیت، مواد به صورت لایه‌های نازک در حفره قرار داده شده و هر لایه با نور مخصوص (لایت کیور) سخت می‌شود. این کار انقباض ماده و ایجاد شکاف را به حداقل می‌رساند.
  6. شکل‌دهی و پولیش نهایی: پس از پر شدن کامل حفره، دندانپزشک با ابزارهای مخصوص، آناتومی طبیعی دندان (شیارها و برجستگی‌ها) را بازسازی کرده و سطح آن را صیقل می‌دهد تا از تجمع پلاک و تغییر رنگ جلوگیری شود.

انواع مواد ترمیمی و طول عمر آن‌ها

انتخاب ماده ترمیمی به محل دندان، میزان فشار جویدن، ملاحظات زیبایی و هزینه بستگی دارد.

نوع مادهویژگی‌ها و ملاحظاتطول عمر متوسط
آمالگاممزایا: دوام بسیار بالا، هزینه کم، مقاوم در برابر سایش. معایب: رنگ نقره‌ای و نازیبا، نیاز به تراش بیشتر دندان، نگرانی (هرچند اثبات‌نشده از نظر علمی) در مورد جیوه.۱۰ تا ۱۵ سال (یا بیشتر)
کامپوزیتمزایا: همرنگ دندان و بسیار زیبا، نیاز به تراش کمتر دندان. معایب: دوام کمتر از آمالگام، احتمال تغییر رنگ با گذشت زمان (با مصرف چای، قهوه و سیگار)، هزینه بیشتر.۵ تا ۱۰ سال
طلامزایا: بادوام‌ترین ماده، بسیار سازگار با بافت لثه، عدم سایش دندان مقابل. معایب: بسیار گران‌قیمت، ظاهر غیرطبیعی و جلب توجه‌کننده.۱۵ تا ۳۰ سال
پرسلین (سرامیک)مزایا: مقاومت بالا در برابر لکه، زیبایی فوق‌العاده و مشابه دندان طبیعی. معایب: هزینه بالا (مشابه طلا)، شکننده‌تر از فلزات. معمولاً برای اینله و انله (پرکردگی‌های لابراتواری) استفاده می‌شود.بیش از ۱۵ سال

۲. ایمپلنت دندان

تعریف و مکانیسم عمل

ایمپلنت دندان یک راه‌حل انقلابی و دائمی برای جایگزینی دندان از دست رفته است. این روش شامل یک پایه (Fixture) از جنس تیتانیوم خالص است که از طریق جراحی در استخوان فک کاشته می‌شود. تیتانیوم ماده‌ای زیست‌سازگار (Biocompatible) است، به این معنی که بدن آن را به عنوان یک جسم خارجی پس نمی‌زند. این پایه پس از مدتی با استخوان فک جوش می‌خورد (فرآیندی به نام Osseointegration یا یکپارچگی استخوانی) و به ریشه‌ای مصنوعی، محکم و پایدار تبدیل می‌شود که روکش یا تاج دندان روی آن نصب می‌گردد.

مراحل انجام ایمپلنت

فرآیند کاشت ایمپلنت یک پروسه چندمرحله‌ای و زمان‌بر است:

  1. مشاوره جامع و برنامه‌ریزی دیجیتال: این مرحله شامل ارزیابی دقیق سلامت عمومی بیمار، بهداشت دهان و از همه مهم‌تر، سنجش تراکم و حجم استخوان فک با استفاده از تصاویر سه‌بعدی (CBCT) است. در صورت کمبود استخوان، ممکن است نیاز به پیوند استخوان (Bone Grafting) باشد.
  2. جراحی کاشت پایه: در یک جلسه جراحی، لثه شکافته شده و پایه ایمپلنت با دقت در موقعیت برنامه‌ریزی شده در استخوان فک قرار می‌گیرد. سپس لثه بخیه زده می‌شود.
  3. دوره بهبودی و یکپارچگی استخوانی: این دوره کلیدی بین ۳ تا ۶ ماه طول می‌کشد. در این مدت، سلول‌های استخوانی در اطراف ایمپلنت رشد کرده و آن را کاملاً در بر می‌گیرند و پایه‌ای محکم ایجاد می‌کنند.
  4. نصب اباتمنت و روکش: پس از اطمینان از جوش خوردن کامل ایمپلنت، یک قطعه اتصال‌دهنده به نام اباتمنت (Abutment) روی پایه پیچ می‌شود. سپس از آن قالب‌گیری شده و روکش نهایی که در لابراتوار ساخته شده، روی اباتمنت نصب و محکم می‌شود.

مزایا و معایب ایمپلنت

مزایای اصلی:

  • حفظ کامل استخوان فک: ایمپلنت تنها روشی است که با انتقال نیروی جویدن به استخوان، از تحلیل آن جلوگیری کرده و ساختار صورت را حفظ می‌کند.
  • عملکرد و ظاهر کاملاً طبیعی: ایمپلنت از نظر زیبایی و کارایی (قدرت جویدن) هیچ تفاوتی با دندان طبیعی ندارد.
  • عدم آسیب به دندان‌های مجاور: برخلاف بریج، برای نصب ایمپلنت نیازی به تراشیدن و آسیب رساندن به دندان‌های سالم کناری نیست.
  • طول عمر بسیار بالا: با مراقبت صحیح، ایمپلنت‌ها می‌توانند تا پایان عمر کارایی داشته باشند (میانگین ۲۵ تا ۳۰ سال).
  • بهداشت آسان: تمیز کردن آن مشابه دندان طبیعی با مسواک و نخ دندان امکان‌پذیر است.

معایب و ریسک‌ها:

  • هزینه اولیه بالا: ایمپلنت گران‌ترین روش جایگزینی دندان است.
  • نیاز به جراحی: این روش تهاجمی بوده و مانند هر عمل جراحی، ریسک عفونت، خونریزی یا آسیب عصبی را به همراه دارد (هرچند نادر است).
  • طولانی بودن فرآیند درمان: کل پروسه ممکن است بین ۴ تا ۹ ماه (یا بیشتر در صورت نیاز به پیوند استخوان) طول بکشد.
  • نیاز به شرایط خاص: بیمار باید از سلامت عمومی مناسب و تراکم استخوان کافی برخوردار باشد.

۳. بریج دندان (پل دندانی)

تعریف و عملکرد

بریج یا پل دندانی، یک راه‌حل سنتی و سریع برای پر کردن جای خالی یک یا چند دندان متوالی است. این پروتز ثابت از یک یا چند دندان مصنوعی (به نام پونتیک – Pontic) تشکیل شده که به روکش‌هایی در دو طرف متصل هستند. این روکش‌ها روی دندان‌های طبیعی مجاور (که دندان‌های پایه – Abutment Teeth نامیده می‌شوند) قرار گرفته و چسبانده می‌شوند. در واقع، بریج با تکیه بر دندان‌های کناری، پلی روی فضای خالی ایجاد می‌کند.

انواع بریج دندان

  • بریج سنتی: رایج‌ترین نوع که در آن دندان‌های پایه در هر دو طرف فضای خالی قرار دارند و تراش می‌خورند.
  • بریج کنسولی (Cantilever): زمانی استفاده می‌شود که تنها در یک سمت فضای خالی، دندان پایه وجود داشته باشد. این نوع بریج به دلیل اهرم شدن نیرو، فشار زیادی به دندان پایه وارد می‌کند و کاربرد محدودی دارد.
  • بریج مریلند (Maryland): یک روش محافظه‌کارانه‌تر که در آن به جای تراش کامل دندان‌های پایه، از باله‌های فلزی یا سرامیکی برای چسباندن بریج به پشت دندان‌های مجاور (معمولاً دندان‌های جلو) استفاده می‌شود.
  • بریج بر پایه ایمپلنت: برای جایگزینی چند دندان، به جای تکیه بر دندان‌های طبیعی، از دو یا چند پایه ایمپلنت به عنوان پایه بریج استفاده می‌شود.

مراحل انجام بریج

  1. آماده‌سازی و تراش دندان‌های پایه: این مرحله غیرقابل بازگشت است. دندان‌های سالم مجاور تراشیده می‌شوند تا فضای کافی برای قرارگیری روکش ایجاد شود.
  2. قالب‌گیری دقیق: از دندان‌های تراش‌خورده و فک قالب‌گیری شده و برای ساخت بریج به لابراتوار ارسال می‌شود.
  3. نصب بریج موقت: برای محافظت از دندان‌های تراش‌خورده و حفظ زیبایی، یک بریج موقت پلاستیکی نصب می‌شود.
  4. تست و نصب نهایی بریج دائمی: پس از آماده شدن بریج دائمی، روی دندان‌ها تست می‌شود تا از نظر رنگ، شکل و تطابق کاملاً مناسب باشد و سپس با چسب مخصوص و بسیار قوی ثابت می‌شود.

مزایا و معایب بریج

مزایای اصلی:

  • سرعت درمان: کل فرآیند معمولاً در ۲ تا ۳ هفته تکمیل می‌شود.
  • هزینه کمتر نسبت به ایمپلنت: یک گزینه اقتصادی‌تر برای جایگزینی دندان است.
  • عدم نیاز به جراحی: این روش غیرتهاجمی است و برای بیمارانی که شرایط جراحی ندارند، مناسب است.

معایب اصلی:

  • آسیب به دندان‌های سالم: بزرگ‌ترین عیب بریج، نیاز به تراشیدن دندان‌های پایه سالم است که این کار آن‌ها را در معرض پوسیدگی و مشکلات بعدی قرار می‌دهد.
  • عدم جلوگیری از تحلیل استخوان: چون ریشه‌ای در استخوان وجود ندارد، استخوان زیر پونتیک به مرور زمان تحلیل می‌رود.
  • دشواری در رعایت بهداشت: تمیز کردن زیر پونتیک دشوار است و نیاز به نخ دندان‌های مخصوص (Super Floss) دارد. عدم رعایت بهداشت می‌تواند باعث پوسیدگی دندان‌های پایه و بیماری لثه شود.
  • طول عمر محدودتر: عمر مفید بریج به سلامت دندان‌های پایه وابسته است و به طور متوسط بین ۷ تا ۱۵ سال است.

مقایسه تفصیلی

جدول مقایسه جامع

ویژگیترمیم دندانایمپلنتبریج
کاربرد اصلیبازسازی آسیب‌های جزئیجایگزینی کامل دندان (ریشه و تاج)جایگزینی تاج دندان از دست رفته
طول عمر۵ تا ۲۰ سالبیش از ۲۵ سال (اغلب دائمی)۷ تا ۱۵ سال
نیاز به جراحیخیربلهخیر
تأثیر بر دندان‌های مجاورنداردندارد (مزیت بزرگ)نیاز به تراش دائمی دندان‌های سالم (عیب بزرگ)
حفظ استخوان فکبی‌تأثیربله (جلوگیری از تحلیل)خیر (استخوان تحلیل می‌رود)
بهداشت و نگهداریمانند دندان طبیعیمانند دندان طبیعیدشوارتر، نیاز به ابزار مخصوص
نتیجه زیباییخوب تا عالیعالی (کاملاً مشابه طبیعی)خوب تا عالی
هزینهکمبسیار زیادمتوسط

نتیجه‌گیری و توصیه‌ها: کدام روش برای شما مناسب است؟

انتخاب نهایی به ترکیبی از عوامل کلینیکی، مالی و شخصی بستگی دارد:

  • شما کاندیدای ترمیم (پرکردن) هستید اگر: دندان شما ساختار اصلی خود را حفظ کرده و تنها دچار پوسیدگی یا شکستگی جزئی شده است. این روش محافظه‌کارانه‌ترین و کم‌هزینه‌ترین گزینه است.
  • شما کاندیدای بریج هستید اگر: یک یا چند دندان خود را از دست داده‌اید، به دنبال راه‌حلی سریع و غیرجراحی هستید، و هزینه ایمپلنت برای شما سنگین است. همچنین دندان‌های مجاور شما باید به اندازه کافی سالم و قوی باشند تا بتوانند به عنوان پایه عمل کنند.
  • شما کاندیدای ایمپلنت هستید اگر: به دنبال بهترین، بادوام‌ترین و سالم‌ترین راه‌حل بلندمدت برای جایگزینی دندان از دست رفته خود هستید. اگر حفظ سلامت استخوان فک و عدم آسیب به دندان‌های مجاور برایتان اولویت دارد و از نظر هزینه و زمان مشکلی ندارید، ایمپلنت بدون شک بهترین سرمایه‌گذاری برای سلامت دهان شماست.

در نهایت، هیچ راهنمایی نمی‌تواند جایگزین مشورت با یک دندانپزشک متخصص و باتجربه شود. او با ارزیابی دقیق شرایط منحصر به فرد شما، بهترین و مناسب‌ترین طرح درمانی را پیشنهاد خواهد داد.

لیست پزشکان مرتبط:

دیدگاه و سوال خود را مطرح کنید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا