دهان و دندان

چرا روکش دندان در مقایسه با پرکردگی بهتر است؟

مقایسه جامع روکش دندان و پرکردگی

انتخاب بین روکش و پرکردگی یکی از تصمیمات مهم در مسیر حفظ سلامت دندان‌هاست. این راهنمای کامل به شما کمک می‌کند تا با درک عمیق تفاوت‌های کلیدی، مزایا، معایب و موارد کاربرد این دو روش درمانی رایج، با مشورت دندانپزشک خود بهترین تصمیم را بگیرید.

روکش دندان با پوشش کامل و یکپارچه، ساختار دندان را تقویت کرده و دوام و مقاومت بسیار بیشتری در برابر نیروهای جویدن و پوسیدگی‌های آینده فراهم می‌کند. در مقابل، پرکردگی تنها حفره‌ی ناشی از پوسیدگی را پر می‌کند و اگرچه برای آسیب‌های کوچک ایده‌آل است، اما در موارد پوسیدگی‌های وسیع، شکستگی‌ها یا پس از عصب‌کشی، کاربرد و استحکام محدودی دارد.

قیمت روکش دندان در تهران (جدول هزینه)

قیمت ترمیم دندان در تهران (جدول هزینه)

۱. پوشش و محافظت ساختاری: کلاهک ایمنی در برابر پر کردن یک چاله

  • روکش دندان: روکش مانند یک کلاه ایمنی، کل سطح قابل مشاهده‌ی تاج دندان را از هر طرف در بر می‌گیرد. این پوشش ۳۶۰ درجه، نیروهای قدرتمند جویدن را به طور مساوی در سراسر سطح دندان توزیع می‌کند و از تمرکز فشار بر روی نقاط ضعیف یا دیواره‌های نازک باقی‌مانده جلوگیری می‌نماید. این ویژگی، روکش را به یک راه‌حل ایده‌آل برای جلوگیری از شکستگی‌های فاجعه‌بار تبدیل می‌کند. علاوه بر این، روکش با ایجاد یک سد کامل، دندان را از نفوذ باکتری‌ها و ایجاد پوسیدگی‌های ثانویه در آینده به شکل موثرتری محافظت می‌کند.
  • پرکردگی دندان: پرکردگی صرفاً جایگزین بافت از دست رفته می‌شود و حفره را پر می‌کند. این روش در آسیب‌های کوچک بسیار موثر است، اما در پوسیدگی‌های بزرگ، دیواره‌های باقی‌مانده دندان ضعیف و بدون حمایت باقی می‌مانند. در این حالت، پرکردگی می‌تواند مانند یک “گوه” عمل کرده و با هر بار جویدن، به دیواره‌های ضعیف فشار آورده و خطر ترک خوردن یا شکستن کامل دندان را به شدت افزایش دهد. همچنین، پیوند بین ماده پرکردگی و دندان ممکن است به مرور زمان تحلیل رفته و شکاف‌های میکروسکوپی ایجاد کند که محلی برای تجمع پلاک و شروع پوسیدگی جدید خواهد بود.

۲. موارد کاربرد: انتخاب ابزار مناسب برای هر کار

مورد استفادهروکش دندانپرکردگی دندان
پوسیدگی کوچک تا متوسطروشی بیش از حد تهاجمی است و توصیه نمی‌شود، زیرا نیازمند تراش بافت سالم دندان است.روش اصلی و ایده‌آل؛ یک راهکار محافظه‌کارانه برای حفظ حداکثری ساختار دندان.
پوسیدگی وسیعبهترین و مطمئن‌ترین انتخاب. با پوشش کامل، از ساختار ضعیف دندان محافظت کرده و آن را تقویت می‌کند.نامناسب و پرخطر. خطر بالای شکستن دیواره‌های دندان تحت فشارهای جویدن وجود دارد.
دندان شکست‌خورده یا ترک‌خوردهراه حل درمانی اصلی. روکش قطعات شکسته را مانند یک بانداژ محکم در کنار هم نگه می‌دارد و از پیشرفت ترک به سمت ریشه جلوگیری می‌کند.کاملاً غیرقابل استفاده. پرکردگی نمی‌تواند قطعات شکسته را به هم متصل کرده یا جلوی پیشرفت ترک را بگیرد.
پس از درمان ریشه (عصب‌کشی)تقریباً همیشه ضروری است. دندان پس از عصب‌کشی به دلیل از دست دادن منبع خون، شکننده و خشک می‌شود. روکش از آن در برابر شکستگی محافظت می‌کند.اغلب ناکافی و موقتی است. دندان عصب‌کشی شده بدون روکش به شدت در معرض شکستگی قرار دارد.
اصلاحات زیبایی عمدهابزار اصلی زیبایی. برای تغییرات اساسی در شکل، رنگ، اندازه یا تراز دندان‌ها بهترین گزینه است.کاربرد محدود. تنها برای اصلاحات جزئی رنگ یا شکل مناسب است و قابلیت تغییرات بزرگ را ندارد.

۳. دوام و طول عمر: سرمایه‌گذاری بلندمدت

روکش‌ها به دلیل استفاده از مواد بسیار مقاوم‌تر و پوشش کامل، سرمایه‌گذاری بلندمدت‌تری برای سلامت دندان محسوب می‌شوند.

  • طول عمر متوسط پرکردگی:
    • کامپوزیت (همرنگ دندان): ۵ تا ۱۰ سال.
    • آمالگام (نقره‌ای): ۱۰ تا ۱۵ سال.
    • این طول عمر به شدت به اندازه پرکردگی و رعایت بهداشت دهان بستگی دارد.
  • طول عمر متوسط روکش:
    • PFM (فلز-سرامیک): ۱۰ تا ۱۵ سال.
    • تمام سرامیک یا زیرکونیا: ۱۵ سال یا بیشتر.
    • آلیاژ طلا: می‌تواند دهه‌ها دوام بیاورد.
    • با مراقبت مناسب، بسیاری از روکش‌ها می‌توانند تا پایان عمر فرد کارایی داشته باشند.

۴. جنبه‌های زیبایی: از ترمیم نامرئی تا لبخند هالیوودی

  • روکش‌ها: تکنولوژی‌های مدرن سرامیکی (مانند E-max یا زیرکونیا) به دندانپزشک و لابراتوار اجازه می‌دهند تا روکش‌هایی با شفافیت، لایه‌های رنگی و بازتاب نوری کاملاً مشابه مینای دندان طبیعی بسازند. نتیجه نهایی می‌تواند به قدری طبیعی باشد که تشخیص آن از دندان‌های مجاور غیرممکن است، به خصوص در دندان‌های جلویی.
  • پرکردگی‌ها: پرکردگی‌های کامپوزیتی اگرچه همرنگ دندان هستند، اما ماهیت پلاستیکی آن‌ها باعث می‌شود به مرور زمان مستعد جذب رنگ از موادی مانند قهوه، چای و سیگار باشند. همچنین، ایجاد یک لبه‌ی کاملاً نامرئی بین پرکردگی و دندان بسیار دشوار است و این مرز می‌تواند با گذشت زمان نمایان‌تر شود.

۵. فرایند درمان: سرعت در برابر دقت

  • پرکردگی: فرایندی سریع و سرراست که معمولاً در یک جلسه به پایان می‌رسد. این فرایند شامل بی‌حسی (در صورت نیاز)، برداشتن بخش پوسیده با مته، آماده‌سازی سطح دندان، قرار دادن ماده پرکردگی به صورت لایه لایه، شکل‌دهی و سفت کردن آن با نور مخصوص است.
  • روکش: فرایندی پیچیده‌تر و دقیق‌تر که نیازمند دو جلسه درمانی است:
    • جلسه اول: پس از بی‌حسی، دندان از تمام جهات تراشیده می‌شود تا فضای کافی برای قرارگیری روکش ایجاد شود. سپس از دندان آماده‌شده یک قالب دقیق (فیزیکی یا دیجیتال) تهیه و برای ساخت به لابراتوار ارسال می‌شود. در پایان این جلسه، یک روکش موقت برای محافظت از دندان بر روی آن قرار می‌گیرد.
    • جلسه دوم: پس از آماده شدن روکش دائمی (معمولاً بعد از یک تا دو هفته)، روکش موقت برداشته شده، دندان تمیز می‌شود و روکش اصلی از نظر رنگ و نحوه قرارگیری امتحان می‌شود. در صورت رضایت کامل، با استفاده از سمان‌های دندانپزشکی بسیار قوی به طور دائمی به دندان چسبانده می‌شود.

نتیجه‌گیری

هرچند پرکردگی برای پوسیدگی‌های خفیف گزینه‌ای سریع، کم‌هزینه و محافظه‌کارانه است، اما نباید از آن به عنوان راه‌حلی برای مشکلات بزرگتر استفاده کرد. در موارد پوسیدگی‌های گسترده، دندان‌های ترک‌خورده، پس از درمان ریشه و برای دستیابی به دوام، استحکام و زیبایی بلندمدت، روکش دندان برتری مطلق دارد. انتخاب روکش در این شرایط یک سرمایه‌گذاری هوشمندانه برای حفظ عملکرد و سلامت دندان برای سال‌های طولانی است و تصمیم نهایی باید همیشه با مشورت دندانپزشک و پس از ارزیابی دقیق شرایط منحصر به فرد شما گرفته شود.

لیست پزشکان مرتبط:

دیدگاه و سوال خود را مطرح کنید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا