ایمپلنت دندان چگونه می تواند به درمان بیماری های لثه کمک کند؟
نقش ایمپلنت‌های دندانی در درمان بیماری‌های لثه
ایمپلنت‌های دندانی نقش مهم و چندوجهی در مدیریت بیماری‌های لثه ایفا می‌کنند، هرچند این نقش بیشتر به عنوان بخشی از درمان جامع پس از کنترل بیماری لثه است تا درمان مستقیم آن. بر اساس شواهد علمی موجود، ایمپلنت‌های دندانی می‌توانند با جایگزینی دندان‌های از دست رفته به دلیل بیماری‌های پیشرفته لثه، حفظ ساختار استخوان فک، و بهبود عملکرد دهان، نقش حمایتی مهمی در درمان این بیماری‌ها داشته باشند. مطالعات نشان می‌دهند که با رعایت پروتکل‌های مناسب درمانی و نگهداری، ایمپلنت‌ها می‌توانند راه‌حل موثری برای بیماران مبتلا به بیماری‌های لثه باشند.
قیمت ایمپلنت دندان در تهران (جدول هزینه )
جایگزینی دندان‌های از دست رفته در اثر بیماری لثه
بیماری پریودنتال یکی از علل اصلی از دست دادن دندان در بزرگسالان محسوب می‌شود. پریودنتیت پیشرفته منجر به تخریب بافت‌های پشتیبان دندان شامل لثه و استخوان می‌شود، که در نهایت باعث لق شدن و از دست رفتن دندان‌ها می‌گردد. در این شرایط، ایمپلنت‌های دندانی به عنوان جایگزین مطمئن و دائمی برای دندان‌های از دست رفته عمل می‌کنند.
مطالعات طولانی‌مدت نشان داده‌اند که ایمپلنت‌ها در بیماران با سابقه بیماری لثه درمان شده، نرخ موفقیت قابل قبولی دارند. یک مطالعه با پیگیری ده ساله نشان داد که ایمپلنت‌ها می‌توانند جایگزین مناسبی برای دندان‌های از دست رفته در بیماران مبتلا به پریودنتیت مزمن باشند، به شرطی که بافت‌ها از نظر میکروبیولوژیک سالم نگه داشته شوند. این موفقیت مستلزم درمان کامل بیماری لثه قبل از کاشت ایمپلنت و پیگیری منظم پس از آن است.
حفظ ساختار استخوان فک و جلوگیری از تحلیل بیشتر
یکی از مهم‌ترین فواید ایمپلنت‌های دندانی در بیماران مبتلا به بیماری لثه، جلوگیری از تحلیل بیشتر استخوان فک است. پس از از دست دادن دندان، استخوان فک به دلیل عدم وجود تحریک مکانیکی طبیعی شروع به تحلیل می‌کند. این فرآیند می‌تواند ساختار فک را تضعیف کرده و خطر از دست دادن دندان‌های مجاور را افزایش دهد.
ایمپلنت‌های دندانی با ادغام با استخوان فک (osseointegration)، تحریک مکانیکی لازم برای حفظ تراکم استخوان را فراهم می‌کنند. این عمل باعث می‌شود که استخوان فک در ناحیه ایمپلنت قوی و سالم باقی بماند، و از تحلیل بیشتر آن جلوگیری کند. در نتیجه، ایمپلنت‌ها نه تنها دندان از دست رفته را جایگزین می‌کنند، بلکه از تضعیف بیشتر ساختار دهان نیز پیشگیری می‌کنند.
بهبود بهداشت دهان و عملکرد دندانی
ایمپلنت‌های دندانی می‌توانند به بهبود بهداشت کلی دهان و دندان کمک کند، که این امر در مدیریت بیماری‌های لثه اهمیت ویژه‌ای دارد. وقتی دندان‌هایی که به شدت آسیب دیده‌اند حذف شده و با ایمپلنت جایگزین می‌شوند، حفظ بهداشت دهان آسان‌تر می‌شود. دندان‌های آسیب‌دیده به دلیل بیماری لثه اغلب جیب‌های عمیق و نواحی دشوار برای تمیزکردن ایجاد می‌کنند که محل تجمع باکتری‌ها هستند.
ایمپلنت‌ها با داشتن سطح صاف و قابل دسترس، امکان بهداشت بهتر را فراهم می‌کنند. همچنین، بازگرداندن عملکرد جویدن طبیعی به بیماران کمک می‌کند تا غذاهای مغذی‌تر مصرف کرده و سلامت کلی خود را بهبود بخشند. این بهبود در تغذیه می‌تواند به تقویت سیستم ایمنی و مقاومت در برابر عفونت‌های دهانی کمک کند.
نقش در درمان جامع پریودنتال
ایمپلنت‌های دندانی بخش مهمی از درمان جامع پریودنتال محسوب می‌شوند. متخصصان پریودنتولوژی آموزش گسترده‌ای در زمینه جراحی‌های مربوط به درمان و نگهداری بیماران با قوس‌های دندانی بی‌دندان یا نیمه بی‌دندان دارند. آن‌ها همچنین نقش اصلی در برنامه‌ریزی درمان و درمان نگهدارنده ایفا می‌کنند.
در این رویکرد جامع، ابتدا بیماری لثه فعال درمان می‌شود، سپس دندان‌های غیرقابل نجات حذف شده و با ایمپلنت جایگزین می‌شوند. این فرآیند نیاز به هماهنگی دقیق بین مراحل مختلف درمان دارد تا بهترین نتیجه حاصل شود. در برخی موارد، ممکن است نیاز به روش‌های بازسازی مانند پیوند استخوان باشد تا شرایط مناسب برای کاشت ایمپلنت فراهم شود.
اهمیت درمان نگهدارنده و پیگیری
موفقیت طولانی‌مدت ایمپلنت‌ها در بیماران با سابقه بیماری لثه به شدت وابسته به درمان نگهدارنده مناسب است. مطالعات نشان داده‌اند که درمان نگهدارنده پریودنتال (SPT) تأثیر مثبت قابل توجهی بر عمق جیب‌های اطراف ایمپلنت، خونریزی هنگام کاوش، و سطح استخوان اطراف ایمپلنت دارد. این درمان باید بخش ضروری از درمان ایمپلنت محسوب شود.
بیماران با سابقه بیماری لثه نیاز به ویزیت‌های پیگیری منظم‌تر دارند تا از سلامت بافت‌های اطراف ایمپلنت اطمینان حاصل شود. این پیگیری‌ها شامل معاینه بالینی، رادیوگرافی، و تمیزکردن حرفه‌ای است که کلید موفقیت طولانی‌مدت محسوب می‌شود. مطالعات نشان داده‌اند که با رعایت این پروتکل‌ها، ایمپلنت‌ها می‌توانند تا ۱۰ سال یا بیشتر در بیماران با سابقه بیماری لثه سالم باقی بمانند.
محدودیت‌ها و ملاحظات ویژه
علیرغم فواید متعدد، استفاده از ایمپلنت‌ها در بیماران مبتلا به بیماری لثه دارای محدودیت‌هایی است. اولین و مهم‌ترین نکته این است که در صورت وجود بیماری لثه فعال، نباید ایمپلنت کاشته شود. ابتدا باید بیماری لثه به طور کامل درمان شود و سلامت لثه‌ها به حالت مطلوب بازگردد.
همچنین، بیماران با سابقه بیماری لثه در معرض خطر بالاتری برای ابتلا به پری‌ایمپلنتیت قرار دارند. پری‌ایمپلنتیت نوع خاصی از التهاب است که در اطراف ایمپلنت‌های دندانی به وجود می‌آید و شباهت زیادی به پریودنتیت در اطراف دندان‌های طبیعی دارد. این عارضه می‌تواند منجر به شکست ایمپلنت شود اگر به موقع درمان نشود.
نتیجه‌گیری
ایمپلنت‌های دندانی نقش حیاتی در مدیریت بیماری‌های لثه ایفا می‌کنند، اما این نقش بیشتر به عنوان بخشی از درمان جامع پس از کنترل بیماری است تا درمان مستقیم. آن‌ها با جایگزینی دندان‌های از دست رفته، حفظ ساختار استخوان فک، بهبود بهداشت دهان، و ارتقای کیفیت زندگی بیماران، به درمان جامع بیماری‌های لثه کمک می‌کنند. موفقیت این رویکرد مستلزم درمان کامل بیماری لثه قبل از کاشت ایمپلنت، رعایت پروتکل‌های جراحی مناسب، و پیگیری منظم طولانی‌مدت است. با رعایت این اصول، ایمپلنت‌ها می‌توانند راه‌حل مؤثری برای بازسازی عملکرد دهان در بیماران مبتلا به بیماری‌های لثه باشند و از پیشرفت بیشتر این بیماری‌ها جلوگیری کنند.
لیست پزشکان مرتبط:
رها رادفردکترا دندانپزشک | تهران- مریم اخیانیدکترای دندانپزشک | تهران
- محمدرضا زارعدکترا دندانپزشک | تهران
- بهروز مشهدی رحیمیدکترا دندانپزشک | تهران
- حمید آهنگریدکترا دندانپزشک | تهران
- محمدمهدی حائری اسدیدکترا دندانپزشک | تهران
- مهدی کریمیجراح و دکترای دندانپزشک زیبایی - ایمپلنت - فلوشیپ زیبایی از دانشگاه Genova ایتالیا- فلوشیپ تخصصی ایمپلنت از ICOI آمریکا - فلوشیپ لیزر از دانشگاه Aachen آلمان | تهران
- آزاده خلجیاندکترای دندانپزشک | تهران
- سمیرا فرنیاجراح و متخصص دندانپزشک | تهران
- ایمان رشندکترای دندانپزشک | تهران
